"Zonder jullie hulp was dit onderzoek niet mogelijk geweest"

Bijgaand bedankfilmpje kregen alle Alpe d'HuZesdeelnemers dit weekend in de mailbus.

Maar wat voor de fietsers geldt, geldt natuurlijk evenveel voor alle donateurs die ook dit jaar het Buitenboys Mathijs Douwe Team hebben gesteund:

zonder jullie hulp hadden wij als Buitenboys Mathijs Douwe Team niet gefietst en was meer onderzoek naar kanker niet mogelijk geworden! Alle donateurs: BEDANKT!

Dag 11 Terug naar huis

Net als een week terug, op de heenreis, waren we beide om 5.00 uur wakker. Ingepakt, caravan schoongemaakt, om 5.50 reden we de camping af. Met pijn in het hart.... We hebben het er (weer) goed naar onze zin gehad, mede vanwege het fantastisch mooie weer.

De terugtocht verliep voorspoedig. Zeer weinig verkeer op deze pinksterochtend op de Franse tolwegen. Bij Luxemburg (12.00 uur), waar we in een ruk naar toe zijn gereden, getankt en kort geluncht. Uiteindelijk parkeerden we de auto om 16.45 uur weer op de oprit in Poldercity.

Dag 9 en 10: zwembadweer

Gisteren en vandaag zagen er hetzelfde uit: een blauw zwembad, veel witte ligbedjes, flesjes zonnebrand  en een mooi uitzicht bovenop de sneeuw op de Alpen. Kortom, we hebben niet veel anders gedaan dan uitrusten  :-) 

Het overgrote deel van het Alpe d'HuZeslegioen is gisteren en vandaag weer huiswaarts gekeerd. Dat geldt ook voor de andere leden van het Buitenboys Mathijs Douwe Team. Vandaag was de meest gehoorde taal in het zwembad dan ook niet meer het Nederlands maar het Frans. 

Vanavond  nog lekker bbq en dan morgen vroeg richting Nederland. In één keer, we hopen dat het eerste Pinksterdag rustig op de weg zal zijn en dan zo aan het begin van de avond weer thuis te komen.

Dag 8: de Koersdag

De les van vandaag: beklim een Alp nooit twee keer op één dag. Zeker niet als je vooraf niet hebt getraind. Tenzij... je het doet voor een goed doel :-)

De 'snelle jongens' in het Mathijs Douwe Team gingen donderdag al om 6.00 uur in de ochtend over de startstreep. Het 'langzame deel' - waaronder F en ik - konden uitslapen en rustig ontbijten. Om 9.30 uur reden we de camping af. Onderaan de Alp stonden de snelle jongens ons op te wachten. Met het hele team de uren daarna omhoog gereden, van bochie naar bochie. F gaf het tempo aan. Iets voor tweeën gingen we als team de finish over, F voorop. L had woensdag al pannenkoeken gebakken, die waren zo op. Na een uurtje zijn een aantal teamleden naar de camping/het hotel teruggegaan (waaronder F), anderen zijn naar beneden gereden en daar een tweede beklimming gestart. Ieder in eigen tempo. Ik ook... Tsjonge,  niet getraind en dan de tweede keer omhoog. Het bleek al snel een slecht idee. Maar ik had L toegezegd tijdens deze klim uit bocht 10 vast de foto's te halen. Dit omdat die anders bij de grote schoonmaak door de organisatie aan het eind van de dag óf in de vuilnisbak zouden worden gegooid óf mogelijk vrijdag beschadigd teruggevonden zouden worden in Palais du Sports. Opgeven was dus geen optie. Tsja, en dan ben je - na ondertussen twee keer in een bocht uitgerust te hebben - in bocht 10, 'de bocht van Mathijs', aangekomen. Op de helft van de te fietsen 21 bochten... Toch maar besloten door te gaan. Was geen succes, werd steeds zwaarder met de gestegen temperatuur, het windje dat soms tegen zat en de felle zon. 50 meter voor het dorp, zittend op een stenen muurtje met m'n rug gekeerd naar het parcours, een kwartier bezig geweest om mezelf moed in te praten om de laatste 700 meter richting finisch toch af te maken. Immers, er waren genoeg argumenten om lekker om te draaien richting camping. Variërend van 'niemand die het ziet' tot 'waarom doe ik mij dit aan?'.  Uiteindelijk maar weer op de fiets gestapt en langzaam richting finish geklommen. Vervolgens op de terugweg in bocht 10 de foto's meegenomen. Om 20.00 uur was ik terug op de camping. In het hotel van de Buitenboys lekker barbecue gegeten. 

Donderdag 20.37

Alle teamleden weer veilig binnen. Iedereen bekaf. Maar blij met de ruim 12 mln die voor KWF is opgehaald. Nu eerst eten, morgen uitgebreider stukje over deze dag.

Dag 7: bewolkt weer onderaan de Alp

Een kort berichtje om half elf. We zijn net terug van de bezinningsbijeenkomst boven op de berg. Het was er drukker dan ooit. Vandaag de hele dag bewolkt weer geweest. Vanaf één uur regende het. Daarom vanochtend eerst koffie gedronken in het hotel waar de teamleden van de Buitenboys zitten. Vanmiddag in de caravan gebleven. Om 17.00 uur de berg opgereden met de auto. Daar voorafgaand aan de bijeenkomst lekker bami met babi pangang gegeten in de tent. 

Dag 5 en 6: Col d'Ornon en vrijwilligerswerk in de winkel

maandag 2 juni:

6 teamleden van het Buitenboys Mathijs Douwe Team zijn zondagavond gearriveerd en fietsen maandagochtend de camping op, uiteraard in tenue. Na een kop koffie en een plak cake vertrekken de mannen richting de Col d'Ornon. Niek gaat ook met hen mee. In gedachten was dat Bergje toch echt een stuk minder stijl, meldt hij vier uur later. 's Middags gaan Fredrieke en ik nog dezelfde Col op. Vooral om Fredrieke weer even te laten proeven aan het fietsen in de bergen. We spreken af, dat zij mag bepalen wanneer ze terug wil. Maar oei, daar krijg ik spijt van. Ze fietst super gemakkelijk omhoog en ik hou haar niet bij. Af en toe kijkt ze even achterom en zwaait even naar mij. We stijgen in no time best een heel eind. Als we in het plaatsje Ornon zijn vind ik het wel mooi geweest en besluiten we terug te gaan. Afdalen is altijd leuk. We fietsen nog even naar het plaatsje le Bourg d'Oison om een ijsje te scoren. In het plaatsje is het inmiddels al gezellig druk geworden, net als op de camping die ook vol begint te stromen.

Aan het einde van de middag komen de Buitenboys mannen nog even borrelen. Er is ook iemand bij die mee is voor de support, Renee. Ik kende hem niet, dacht ik, maar zijn stem.... Die had ik toch eerder gehoord? En ja hoor, wat blijkt: hij heeft  als badmeester Mathijs het zwemmen geleerd! Jaren niet gezien, hoe bijzonder kan het zijn.

Dinsdag 3 juni: 

Voor de ochtend hebben we ons als vrijwilliger voor de winkel. Het is niet zo druk, N. en ik moeten een toezicht houden en mensen helpen met zoeken naar shirtjes e.d. Fredrieke staat bij de pasafdeling, daar kunnen alle kledingstukken die te koop zijn gepast worden met pasmodellen en daar is het wel druk. Ze is weer een ervaring rijker :-)  

's Middags lekker naar het zwembad. Maar een dag niet gefietst, nee dat kan eigenlijk niet. Aan het einde van de dag stap ik nog even op de fiets naar het plaatsje Allemond, zes km verderop. Het plaatsje ligt tegen een berg aan en helemaal boven in het dorp is een kerkje, dat is mijn doel. De kerk is open. Helaas zijn de kaarsjes op, maar kan ik gelukkig wel een berichtje in een schriftje schrijven over Mathijs.

Wat ik veel mensen, zeker de mensen die hier voor de eerste keer zijn, hoor zeggen is dat de sfeer zo bijzonder is. "Waarom kan het in Nederland niet zo zijn?" is dan de vraag die vervolgens wordt gesteld. En dat is zo bijzonder hier: die mooie sfeer, aardig zijn voor elkaar, verbonden voelen met elkaar.

Dag 4 (zondag): de Alp op

Zondag besloten Niek en ik te gaan fietsen. ik mocht kiezen wat de bestemming zou zijn. Het werd bocht 10 van de Alp. Wel een beetje zenuwachtig begon ik aan de tocht. Vanaf de camping fiets je eerst zo'n 8 km naar de voet van de berg. Dat ging nog prima, maar hoe zou het gaan op die steile hellingen? Helemaal niet getraind hiervoor... Toch ging het fietsen tot aan bocht 10 eigenlijk heel voorspoedig. In bocht 10 aangekomen, de bocht van onze kanjer, hebben we een poster en een rode en witte ballon opgehangen. Ook even een broodje gegeten. Tja en eigenlijk hadden we ons doel bereikt. Maar ja, Theo. Voor hem zou Niek donderdag de berg op fietsen. Dat zou te laat zijn nu hij maandag zou overlijden. Dus besloten we door te fietsen. Het was gezellig druk op de berg. Wat een prachtige uitzichten heb je toch op zo'n berg en wat een mooie natuur. Niet altijd had ik hier oog voor, want tjonge wat was het soms afzien. Maar op zulke momenten dacht ik o.a. aan Mathijs. Wat heeft hij moeten afzien. Gewoon rennen kostte hem al zoveel moeite. De spieren waren door de chemo vincristine helemaal aangetast. Maar toch ging hij er altijd voor: meedoen met gym op school, meedoen met de voetbalwedstrijden. Als ik daaraan dacht en het fietsen ging moeilijk zei ik tegen mezelf: wat niet meer kunnen, doorzetten, niet opgeven, dat deed Mathijs ook niet. En zo is het toch gelukt om boven te komen. En nog een leuke bijkomstigheid is: nu kan ik met recht een nieuw t shirt dragen waarop staat: 'I have done it!'

Mathijs Douwe Toernooi Buitenboys levert 6.574 euro op voor Alped'HuZes/KWF

Elk jaar op Hemelvaartsdag organiseert voetbalclub de Buitenboys een F-jes en mini's-toernooi. Direct na het overlijden van Mathijs in 2008 besloot het bestuur van de Buitenboys dat dit jaarlijkse toernooi de naam van Mathijs zou krijgen. Bijzonder, omdat zo zijn naam blijft klinken in een sport waar Mathijs dol op was.

Afgelopen donderdag vond het toernooi voor de zesde keer plaats. Het liep weer 'gesmeerd'. Honderden jongetjes - en een enkel meisje - in veel te lange korte broeken speelden weer wedstrijdjes tegen elkaar.

Voor het eerst zat het weer een keer niet echt mee. Het was koud (10 graden) en heel af en toe regende het wat mottig. Maar elk nadeel heeft z'n voordeel (sprak een groot voetballer ooit): het was door de kou lekker druk in de kantine! En dat was weer goed voor de baromzet, die voor een deel ook naar het goede doel - Alle d'HuZes - zou gaan.

Om dit jaar extra geld op te halen hadden de Buitenboys een 'waar-schijt-de-koe-bingo' georganiseerd. Op een van de voetbalvelden waren 1200 hokjes 'uitgelijnd'. Degen die het lot/vak had waar de koe zou poepen ontving de hoofdprijs van 400 euro. Om 14.00 uur betrad een jonge koe het speelveld. Voor alle dierenliefhebbers: het beest had het zichtbaar naar haar zin! Alleen, zo bleek al snel, poepen ho maar. Een kenner-langs-de-lijn wist te melden dat dit door het koude weer werd veroorzaakt. Koeien poepen sneller als het warm weer is ???? Na anderhalf uur sloeg ook bij het organisatiecommittee de stress toe. Om 16.00 uur zou het toernooi worden afgesloten. Wat nu als de koe op dat moment de taak waarvoor ze was ingehuurd nog niet zou hebben verricht? Het reglement bracht gelukkig uitkomst: het vak waarin de linkerachterpoot van de koe zou staan zou dan de 400 euro winnen. Zover kwam het eindelijk niet. 5 minuten voor het eindsignaal 'scoorde' de koe. En wel zeer overtuigend, keurig  binnen de lijntjes van een vak.

Iedereen tevreden. De prijswinnaar van waar-schijt-de-koe, de jongetjes met hun bekers en vaantjes en natuurlijk wij met een opbrengst van 6.574 euro voor Alpe d'HuZes.

Voor Theo: dichter bij de hemel kom ik niet

Theo sterft morgen. 76 jaar geen gezondheidsproblemen hebben en dan vreet de kanker binnen een jaar iemand volledig op. Een maand geleden werd duidelijk dat er voor Theo geen enkele kans op genezing meer is. De pijn is niet onder controle te krijgen. Dus heeft Theo zijn grens getrokken.

Donderdag, de koersdag van Alpe d'HuZes, zou ik Theo bellen, zo sprak ik ruim een maand geleden met hem af. Van bovenop de Alp. Vanochtend besloten dat 'als het niet kan zoals het moet het moet zoals het kan'. Om 11.00 uur met L onderaan de Alp gestart en samen de Alp op gefietst. Met Theo in gedachten. Bovenop de berg, voor het Palais du Sports, Theo gebeld. Onze laatste woorden met elkaar. 

Donderdag, de koersdag, fiets ik opnieuw de Alp op. En bel ik Theo gewoon weer. Je weet nooit. Immers, dichter bij de hemel kom ik niet.  

Video: kopieer deze link in je browser  http://m.youtube.com/watch?feature=kp&v=YPZ9srkYNZ4