Mathijs Douwe Team

Hoe schrijf je nu zo'n stukje als dit? Welke 'toon' te kiezen? Daar loop ik al een paar dagen over te denken. Maar daar is niet veel uit gekomen. Dus dan maar zo.

Natuurlijk moeten de stukjes op deze site aardig/leuk zijn om te lezen. Dit stukje wordt dat niet, het heeft een flink 'randje'.

Voor degenen die mij/ons kennen kan de naam van het team dat staks de Alpe d'Huez op fietst om geld in te zamelen voor KWF/kankerbestrijding niet geheel onverwacht zijn. Het team krijgt de naam Mathijs Douwe Team. Het team draagt dus de naam van ons zoontje Mathijs die nu ruim een jaar geleden, 18 mei 2008, overleed aan kanker (een hersentumor gevolgd door twee maal recedieve). Bijna vier jaar lang heeft hij tegen de ziekte gevochten. Operaties, bestralingen, tientallen chemobehandelingen, nog veel meer prikken. En dan toch verliezen, het blijft ongelovelijk en onrechtvaardig. Net voor de zomervakantie kwam ik in de metro op weg naar mijn werk een collega tegen die ik jaren niet had gesproken. Hij had via via al eens gehoord dat Mathijs dood was. Op een gegeven moment vroeg hij of wij nu nog vaak aan Mathijs dachten/met het hele gebeuren bezig waren. Het was op dat moment zo rond half negen 's ochtends. Even snel tellen leverde op dat ik voordat ik deze collega sprak drie keer aan Mathijs had gedacht. O.a. door een artikel dat ik in de krant las, de andere aanleidingen van die ochtend ben ik kwijt.

Het houdt mij/ons dus nog veel bezig. Uurlijks. Elke dag worden er in Nederland kinderen met kanker in ziekenhuizen opgenomen. Elke dag zijn er dus ook ouders - ook dat moment vergeten wij nooit - die voor het eerst door een ziekenhuisgang lopen waar bijna alleen maar kinderen met kale hoofdjes zijn te zien. Of kinderen waar een been of arm af is. Of die één of twee ogen moeten missen. Elke jaar krijgen in Nederland 500 kinderen tussen 0 en 18 jaar kanker. 30% van hen overlijdt uiteindelijk aan de ziekte, één kind in de twee dagen.

'Opgeven is geen optie' is de slogan waarmee de Stichting Alpe d'Huez zich profileert. Het klinkt een beetje goedkoop, maar deze slogan was voor de volle 100% van toepassing op Mathijs. Tot een maand voor zijn overleden was hij ervan overtuigd dat hij de ziekte te boven zou komen. Daar heeft hij steeds voor geknokt.

De foto bovenaan dit stukje is ruim een maand voor zijn overlijden genomen. Zie verder het weblog dat wij tijdens de ziekte van Mathijs hebben bijgehouden www.mathijsdouwe.blogspot.com