Wij zijn geen fan van de decemberfeestdagen. L. ziet het meest tegen de kerstdagen op. Op dit soort dagen, met veel familie en gezelligheid, mist ze Mathijs het meest. Ikzelf heb een hekel aan alles rond nieuwjaar. In de periode dat Mathijs ziek was hebben we elkaar vaak 'gelukkig nieuwjaar' gewenst. En steeds viel het jaar tegen, nee het nieuwe jaar werd slechter dan het vorige jaar.
In het jaar dat we wisten dat Mathijs zou gaan sterven (we hoorden dit van de artsen zomer 2007, Mathijs stierf 18 mei 2008) zei L. regelmatig: na het overlijden van Mathijs wordt het nooit meer leuk, alles wat we aan leuks meemaken zal een zwart randje houden." Ik geloofde dat niet. Ik werd er zelfs boos om en we hebben er ruzie om gehad. Wat een pessimisme van L, zo ken(de) ik haar helemaal niet. Natuurlijk, het was heel erg dat Mathijs zou sterven. Maar daarna zouden we de draad van het leven gewoon weer oppakken. Moet kunnen, dacht ik.
L. heeft gelijk gekregen moet ik toegeven. Alle dingen die wij meemaken hebben een zwart randje. Ja, zelfs de dingen die op zich al 'zwart' zijn, zoals het overlijden van mijn oma (95) afgelopen zomer. Bij haar begrafenis misten wij Mathijs. Maar ook als wij afgelopen dagen gingen schaatsen. Of het nieuws vernamen dat Afellay naar FC Barcelona gaat. Of we de verhalen van de kinderen uit zijn klas over de eerste ervaringen op de nieuwe middelbare school horen (hoe zou Mathijs nu zijn geweest? Hoe zou hij het hebben ervaren? Op welke school zou hij eigenlijk hebben gezeten?) , etc etc
'Gelukkig nieuwjaar' vind ik een vreselijke wens. Je zal 'm van mij dan ook niet horen en ik ontloop de nieuwjaarsfestiviteiten zoveel mogelijk. En (voordat mensen zich nu heel schuldig gaan voeren omdat ze mij gelukkig nieuwjaar hebben toegewenst) natuurlijk snappen wij dat deze wens aan ons door iedereen zeer gemeend is. En ook dat het 'een nationale gewoonte' is om elkaar dit goeds toe te wensen. Gewoon blijven doen, hoor! Alleen voor ons is het bijbehorende zwarte randje te dik om er echt in te geloven.
Mathijs stierf mei 2008 op 10-jarige leeftijd aan kanker. Hij is de helft van zijn leven ziek geweest. Net als voorgaande zes jaar doet er ook in 2016 weer een Buitenboys Mathijs Douwe Team mee aan Alpe d'HuZes. Via deze site zijn de voorbereidingen door het team voor de beklimming op 2 juni te volgen. U kunt ons steunen door te doneren, zie de rechterkolom van dit weblog. Uw sponsorbijdrage gaat voor 100% naar KWF-kankerbestrijding. Vragen? Mail naar alpjeop2010@gmail.com
Logisch , dat jullie Mathijs nog meer missen dan jullie al doen rond de "feestdagen".
BeantwoordenVerwijderenEn toch hoop ik, dat het zwarte randje dunner word, misschien zelfs grijs word. Dat heeft tijd nodig, heel veel tijd. Maar ik heb het al eerder geschreven. Jullie hebben 2 fantastische kinderen. Een dicht bij jullie en een diep in je hart. Koester ze allebei, het kostbaarste wat jullie hebben. Een goed jaar gewenst.
Liefs, Emmy