Maandag 4 juni 'O ja, zo voelt een Alp'

Ver....., waarom doe ik mijzelf dit aan?” is de vraag die ik vanmiddag iets voor tweeen aan mijzelf stel. We zijn met een paar teamleden even gaan proberen hoe het ook alweer voelt, die Alp. Het voelt niet goed. Vooral erg zwaar. Een Alp fiets je niet voor je plezier. Eigenlijk wist ik dat al wel. Ook vanochtend waren we weer bijtijds wakker. Ondanks dat het gisterenavond door het hele auto-ongelukgebeuren laat was geworden. Alle teamleden zijn er goed van af gekomen en bijna allemaal zijn ze op de camping aangekomen. Alleen teamlid Maarten is nog in Lyon, waar hij wacht op een leenauto (uiteindelijk blijkt hij nog de hele maandag bezig en kan zich pas ’s 20.00 uur ’s avonds bij de andere teamleden op de camping voegen). Het regent 's morgens helaas nog steeds. Licht, maar ook dat is regen. Gelukkig komen de weersvoorspellingen uit en klaart het om twaalf uur op. Een uur later zitten we op de fiets richting Alp. Even kijken hoe het voelt... Nadat we met z’n allen één bochtje hebben geprobeerd besluiten we terug te gaan. Natuurlijk niet omdat we het niet aankunnen, maar omdat het wel heeeel druk is op die Berg. Honderden auto's, fietsers en runners blijken hetzelfde als wij bedacht te hebben. We besluiten terug te gaan een andere berg op, de Col d’Ornon. De berg is minder stijl en heel veel minder druk. Daar heerlijk gefietst. Bij terugkomst op de camping blijken de laatste vier teamleden van het Mathijs Douwe Team (Ivar, Helen, Lasse en Ewoud) ook gearriveerd. Gelukkig na wél een goede reis. Even snel gegeten en toen zijn L., F. en ik naar de Alpe d’HuZesdeelnemersbijeenkomst boven op de Alp geweest. Veel gehoord over nieuwe technieken die worden gefinancierd uit de door alle Alpe d’HuZesdonateurs bijeengebrachte gelden.