Deze weken staan wij op verschillende campings in NL. Met verbazing kijk ik rond naar het gedrag van (te) veel mede-kampeergenoten. Er wordt heel veel gerookt. Tegenover ons zit een mevrouw die deze ochtend al zeker aan sigaret nummer tien toe is. Haar stem is hees van drank én roken. Manlief idem, dikke sigaar in de mond. Daarbij is hij zeker 30 kilo te dik. En zij zijn niet te enigen op deze camping.
"Maar die mensen weten niet dat het slecht is, er moet betere voorlichting komen." Kom nou, ook zij weten heel goed dat hun rook-, eet- en drankgedrag slecht is. Zet een advertentie in de krant dat je door het ophangen van een poster voor je raam een nieuwe auto kan winnen en hele straten zijn volgeplakt. Oók - vooral - de straten van de mensen 'die het niet goed zouden weten en daarom beter voorlichting zouden moeten krijgen'.
De discussie over de Pompe en Fabry medicijnen ergert me. Je krijgt een ziekte waar je niets aan kan doen en wat is de discussie in de samenleving: 'jammer, te duur dus we vergoeden niet'.
Je zuipt en rookt de hele dag, vast niet alleen tijdens je vakantie op de camping, en je mag onbeperkt gebruik maken van de gezondheidszorg met je diabetes, versleten knieën, long- en leverkanker.
Mij is deze dagen duidelijk geworden dat ik niet langer bereid ben ziektekostenpremie te betalen voor mensen die volledig bij kennis ongezond leven.
