3 kinderen per week, 6 basisschoolklassen per jaar

Twee weken geleden overleed Stefan, 13 jaar oud. Lucas overleed anderhalve maand geleden op 9 maart, 9 jaar oud. Sjoerd overleed overleed twee maanden terug op 24 februari, 14 jaar oud. Mathijs overleed bijna twee jaar terug, 18 mei 2008, 10 jaar oud.

Dit rijtje namen noem ik zo om te laten zien dat het na Mathijs niet ‘over’ was. Hij was/is niet de enige die aan kanker overleed. Dat voelde bij mij eerst, direct na het overlijden van Mathijs, wel zo. En zo zal het ook voelen voor velen rond ons heen die destijds intensief met ons hebben meegeleefd. Toen L + ik een half jaar later weer een keer op de afdeling Kinderoncologie in het AMC/Emmakinderziekenhuis kwamen keken wij op het witte registratiebord achter de verpleegstersbalie. Dat stond opeens helemaal vol met nieuwe namen van allemaal kinderen die wij helemaal niet kenden. Terwijl wij toch drieënhalf jaar ‘vaste klanten’ waren geweest. Het was niet 'over', kinderen bleven en blijven kanker krijgen. Elk jaar overlijden 150 kinderen aan deze ziekte. Dit betekent dat als prof Voute gelijk krijgt en het 2025 wordt voordat we zover zijn dat kanker een chronische ziekte is er tot die tijd nog 2250 kinderen aan kanker zullen sterven. Dat zijn 90 (!) basisschoolklassen vol. Duizenden broertjes en zusjes zullen meemaken wat de broertjes en zusjes van Lucas, Stefan, Sjoerd en Mathijs hebben meegemaakt. Evenals dat duizenden ouders, opa’s en oma’s en andere familieleden afscheid moeten nemen van hun kind, kleinkind of familielid. En al die kinderen die nog zullen overlijden zitten in klassen waar hun klasgenootjes ook op zeer jonge leeftijd worden geconfronteerd met de gevolgen van kanker bij een leeftijdgenootje. Dat maakt op hen een onwisbare indruk.

Elk jaar dat – mede met de inspanning van Alpe d’HuZes – wordt gewonnen is dus pure winst. Elk jaar dat kanker eerder van dodelijke naar chronische ziekte wordt getransformeerd scheelt zes basisschoolklassen aan dode kinderen. Zo simpel is het.

Vorige week schreef Lies het volgende stukje. Het staat ook op de site van Mathijs http://mathijsdouwe.blogspot.com/


Zondag 18 april:

Het is lente, prachtig mooi weer , maar in mijn hart is het winter en koud.

Deze tijd blijft toch een erg moeilijke tijd bemerk ik. De periode waarin Mathijs al weer bijna twee jaar geleden zo heel erg ziek was. Alles passeert dan weer de revue. Het plaatsen van de maagsonde, waar hij veel last van had en hem ook beperkte in het lopen. En hij dus een rolstoel nodig had als we iets wilden ondernemen. Het eindeloos doen van het spelletje “4 op een rij.”. Dat kon hij goed en Mathijs hoefde er niet voor uit z’n stoel te komen. De uitjes die we maakten naar de supermarkt of de stad als de hoofdpijn het toestond. Het aan- (“wat zorgen jullie goed voor mij”) en afhankelijk worden van Mathijs. Kortom het doet pijn als ik denk aan hoeveel je hebt moeten meemaken, hoe dapper je alles hebt gedragen en dat het niet zo heeft mogen zijn. Alles is anders geworden nu jij er niet meer bent. Ik mis je zo ontzettend !!!!!!!

Mama



27 april 2008: opa viert verjaardag op de camping

Overwinning

Coen van Veenendaal is de voorzitter van Alpe d'HuZes. Een week geleden publiceerde hij de volgende column.

"Nog 51 dagen en dan staan we weer onder aan de Alpe d'Huez voor weer een memorabele titanenstrijd. Alleen deze strijd verschilt in veel opzichten van de gebruikelijke strijd die we zo vaak aan ons voorbij zien trekken. Overwinning en nederlaag krijgen een hele andere lading en ons aller motto 'Opgeven is geen optie' krijgt ook een geheel andere betekenis.

Op 3 juni gaat het niet om wie de snelste is of om wie de meeste keren de Alpe bedwingt. Het gaat hier niet om het eigen ego maar om de betekenis die je hebt voor anderen. Deze dag staat in het teken van iedereen die knokt voor een leven met kanker, of ter nagedachtenis aan diegenen die overleden zijn.

Ik denk elke dag aan al die mensen die zo dapper strijden. Gezegend met een gezond lichaam, realiseer ik me elke dag weer hoe verschrikkelijk bevoorrecht ik ben. Maar ik realiseer me ook dat ik dankzij Alpe d'HuZes veel mensen heb leren kennen die me geleerd hebben hoe je met tegenslag omgaat.
Als je wind mee hebt is het soms lastig om je te realiseren hoe anders het voelt als je je fiets draait om tegen de storm in te ploeteren.

Vorig jaar in Frankrijk maakten we allemaal kennis met onze Brabantse 'varkensboer' Herman Houweling. Herman maakte op het podium in de grote tent duidelijk hoe je Goed, Gelukkig en Gezond leeft met kanker. Door zichzelf te zijn, met zijn aanstekelijke lach, met zijn bruisende enthousiasme en zijn ongelooflijke optimisme. Hij reed twee keer naar boven op 4 juni en zou natuurlijk in 2010 terugkomen om het ook een keer zes maal te doen op één dag. En dat voor iemand die maanden daarvoor te horen had gekregen dat er geen behandeling meer mogelijk was!

Herman leefde voor zijn gezin, voor zijn geliefde varkenssector en omdat hij van het leven hield. Het was een genot met Herman in één kamer te zijn, want het leven spatte ervan af. De ziekte kreeg hem niet klein, want zijn wil om te leven was allesoverheersend. In een paar maanden maakte hij op een enorme groep mensen een onuitwisbare indruk. Zijn initiatief om de varkenssector in een positief daglicht te zetten, krijgt navolging door drie teams van BIG Challenge. Zijn gezin fietst voor hem en voor al die andere strijdenden de Alpe d'Huez op.

Toen Herman op 18 januari overleed was dat nadat hij alles en meer had gegeven voor een prachtig leven. Opgeven deed hij nooit en tijdens ons laatste bezoek vroeg hij ons de strijd voort te willen zetten.

Voor Herman en voor al die andere prachtige mensen die we meenemen op onze bagagedrager, gaan we omhoog en zetten we hun strijd voort zodat het geen nederlaag is maar uiteindelijk de ultieme overwinning."

Coen van Veenendaal

Meer zien en horen van Coen over Alpe d'HuZes? http://mediasite.mediamission.nl/mediasite/Viewer/?peid=4e6b285487d445179cae8cccdabce69e

Stefan (13 jaar) overleden

Vanochtend is Stefan overleden. Stefan is 13 jaar oud geworden. Sinds 25 maart 2008 had hij leukemie. Net als bij Mathijs hebben de artsen twee keer hun best gedaan om Stefan beter te maken, maar de kanker kwam een derde keer terug. Toen was er niets meer aan te doen.

Zijn vader schreef gisteren, een aantal uren voor de dood van Stefan, het volgende aangrijpende gedicht en plaatste dat op de website: http://stefanharms.web-log.nl/stefanharms/ :


Lieve Stefan,

Op dit moment zit ik naast Stefan, op dezelfde stoel als in het ziekenhuis,

maar nu is het allemaal anders, het laatste stukje, in zijn eigen slaapkamer, gewoon thuis.

Stefan slaapt nu alleen nog maar, krijgt bijna niks meer mee,

naast me zit vriendje Sybren, we staren voor ons uit, even met zijn twee.

Er valt eigenlijk niks meer te zeggen, 1000 lieve woorden zijn al eens verteld,

af en toe wordt Stefan wakker, kijkt even op, mompelt wat, onze kanjer, onze held.

Met tranen in mijn ogen, verdriet, hij heeft zo gevochten, deed zo zijn best, zo veel pijn,

lieve Stefan, ik hou zo ontzettend veel van je, kon je maar blijven, altijd bij ons zijn.

Onze kanjer, onze held, onze vechter, onze knappe jongen, onze schat ga maar slapen, als het moet,

de rivier loopt op het einde, in een meer, met mooie bergen er omheen, het is er allemaal goed.



Een volstrekt zinloze dood door een vreselijk gemene ziekte.


Sinds vorig najaar hebben wij Stefan via het weblog dat zijn vader bijhield gevolgd. Tot na de begrafenis van Stefan wordt dit alpjeop2010-blog – uit respect én uit protest – niet verder aangevuld.

Helpt dat?

Nee, het helpt helemaal niets.

Maar we doen het wel.

Uit woede om de onzinnige dood van Stefan.

Omdat zijn lijden de afgelopen maanden en zijn dood vandaag ook bij ons weer van alles naar boven haalt rond Mathijs.

Uit respect voor Stefan en zijn familie.

http://stefanharms.web-log.nl/stefanharms/

Nog 50 dagen. Nog 10.000 euro te gaan

Natuurlijk is het binnenhalen van veel geld voor KWF-kankerbestrijding het belangrijkste doel van Alpe d'HuZes. Met het Mathijs Douwe Team zijn we over de 20.000 euro. Nog 10.000 euro te gaan... Maar het zou ook wel aardig zijn als ik op 3 juni een paar keer die Alp opfiets. En dan ook een beetje fris en fruitig boven kom. Dus is het oefenen de afgelopen week gewoon doorgegaan. Na de 3 x bandlek op tweede paasdag woensdags weer naar Amsterdam heen en weer gefietst. Hetzelfde afgelopen vrijdag. Zaterdag meegedaan met de 'toerklassieker' Veenendaal – Veenendaal. Op de website werd de tocht aangekondigd met “het parcours gaat over onder andere de Amerongse Berg, Defensieweg, Autoweg, Wageningse Berg, Italiaanseweg, Zypenberg, Emma Pyramide, Posbank, Holleweg, Grebbeberg, Koerheuvel en diverse andere beklimmingen rondom Oosterbeek, Doorwerth en Arnhem.” Nou toegegeven, de organisatie had inderdaad elk heuveltje op de route benut. In het begin denk je – als amateur – nog “oeps, een heuvel” maar na een keer of vier-vijf wordt het al een kwestie van gedachteloos terugschakelen. Dus inderdaad, ook 'bergen fietsen' went. Althans, zolang je niet moe bent. Want zelfs in de laatste 10 kilometer had de organisatie kans gezien nog even een echte berg in het parcours te moffelen (de Grebbeberg). Toen werd het allemaal wat minder :-) Maar al met al was het prachtig fietsen in een mooie omgeving. Gisteren en vandaag weer heen en weer naar Amsterdam. En zo een mooie 384 km in krap anderhalve week. Nog 49 dagen om te oefenen...

Knooppunt Kranenbarg

Elke werkdag om 17.00 uur is op Radio 2 het NCRV-programma Knooppunt Kranenbarg te beluisteren. En al jaren wordt in dit radioprogramma veel aandacht besteed aan Alpe d'HuZes. Vorig jaar is voor het eerst een Knooppunt Kranenbargteam met bekende Nederlanders de Alp opgefietst. En ook dit jaar doen ze weer mee, nu met een PowervrouwenTeam. De eerste drie leden van dit team zijn inmiddels bekend: Caroline Tensen, Helga van Leur en Esther Schouten (viervoudig wereldkampioen boksen...).

Op de site van Knooppunt Kranenbarg ( http://knooppuntkranenbarg.ncrv.nl/ ) is veel informatie te vinden over hun team en Alpe d'HuZes, onder andere een videoboodschap van Caroline Tensen.. Aan het einde van een kort filmpje (iets meer dan een minuut, ook mooie beelden over de rit die Alp op) motiveert zij waarom zij dit jaar meedoet aan Alpe d'HuZes. Kijk zelf, want zoals zij het zegt, zo is 't!

P.s. natuurlijk nu niet massaal Caroline gaan sponseren! Helemaal niet nodig, die kan met de hulp van wat andere Gooische vrouwen moeiteloos die 150.000 euro binnenhalen. Steun gewoon het Mathijs Douwe Team http://deelnemers.opgevenisgeenoptie.nl/acties/mathijsdouwe/team/

29 April a.s. - Help KWF-Benefiet - t'Zoetzand beusichem

Met optredens van: Excelsior, Betuws Popkoor, Popkoor Never Mind, Tiels Mannenkoor, Puck Duits, Streetdance o.l.v. Elly Bosch en band Please don’t touch!

Ieder jaar krijgen 550 kinderen in Nederland te horen dat ze kanker hebben. Jaarlijks overleven 150 van deze kinderen de gevolgen van deze ziekte niet.
Deze avond is een initiatief van het Mathijs Douwe Team, dat op 3 juni 2010 meedoet aan de Alpe d'HuZes en daarbij 6 keer de Alpe d’Huez zal beklimmen.
Door zo vaak mogelijk de berg op te fietsen hopen zij zoveel mogelijk geld binnen te halen voor de KWF Kankerbestrijding. Dit geld wordt gebruikt voor meer onderzoek naar deze ziekte en betere behandelingsmethoden. Maar onderzoek en behandeling kost natuurlijk veel meer geld.

Op 3 juni geldt voor het Mathijs Douwe Team: opgeven is geen optie, net als voor de patiënten die niet gevraagd hebben om deze ziekte.
Kom daarom op 29 april naar t’Zoetzand in Beusichem en steun daarmee de KWF Kankerbestrijding!

De artiesten zullen belangeloos optreden voor het goede doel. De opbrengst van de avond gaat 100% naar het KWF Kankerfonds.

Voor informatie, kaarten en verkooppunten kijkt u op www.helpkwf.nl

Dit initiatief wordt mede mogelijk gemaakt door:
Stichting Dorpshuis ’t Zoetzand – De Groene Eik / Van Kilsdonk Business Soultions / Golff Beusichem / Oranjevereniging Beusichem & Zoelmond / Wellness Center Bosch / De Graaf Bloemen / Karin Hanegraaf – De kapper voor hem en haar / ROC Midden Nederland / Frieda Krouwel en Maarten Tulp

3 x lekke band!

Maandagochtend, tweede paasdag, vroeg op. Afgesproken met sportieve oom, neef en een aantal andere fietsers naar Driebergen te gaan. Daar werd de jaarlijkse Bultentocht gehouden. Een 100 km-rit over de bergen bij Amerongen, Wageningen, Rhenen etc. Bij aankomst om 8.30 uur in Driebergen is het echt ongelooflijk druk bij het startpunt, een donker clubhuis van een rugbyclub. Lange rijen bij het inschrijven, krijg echt een soort 'schaatstochtgevoel'. Blijkbaar wil iedereen vroeg beginnen om 'daarna nog wat aan de dag te hebben'. Om 9.00 uur dan toch echt op weg. De snelheid loopt meteen flink op tot over de 30 km per uur. Na 13 kilometer, jawel lekke voorband. Met hulp van neef Martijn snel een nieuwe binnenband erop gelegd. Maar twee kilometer later opnieuw een lekke voorband. Balen. Neef en oom gaan door. Ik besluit om te draaien en terug te lopen naar de fietsenmaker in Doorn. Volledig vergetend dat het maandag 2e paasdag was en de fietsenmaker dicht zou zijn.

Exact op de plaats waar ik de eerste lekke band krijg hoor ik achter mij: “kan ik je helpen, ik ben ook een Alpe d'HuZesser”. Erik Keizer stapt van zijn fiets en biedt aan dat ik zijn reserveband op mijn wiel leg. Hij blijkt al snel een heel wat meer ervaren fietser dan ik. Heeft de twee vorige jaren meegedaan met Alpe d'HuZes en gaat dit jaar opnieuw de Alp op. Echt voorspoedig gaat het bandje wisselen niet (als eenmaal iets fout gaat...) maar na 20 minuten ligt de band er toch op. Hoewel Eric niet meedoet met deze Bultentocht fietst hij solidair met mij op. Weer veel geleerd over de kunst van het racefietsen en gehoord over de week in Frankrijk (dank Eric!). En passant meldt hij mij ook nog “dat het verstandig is de komende maanden ook te letten op wat je eet”. Zou 'ie er wat mee bedoelen? ;-)

Maar dan, na opnieuw een kilometer of twee WEER een lekke voorband. Het wordt nu wel vervelend. Afscheid genomen van Eric en steeds twee kilometer fietsend, dan weer pompen, weer fietsen, pompen etc (de band liep langzaam leeg) terug gereden naar Driebergen. Fiets in de auto en mopperend naar huis. Zonde van zo'n mooie dag en tocht. Thuis mezelf getroost met een lekkere paastompouce (sorry Eric, emotie-eten). En dinsdag het voorwiel naar de fietsenmaker gebracht voor een controle.

Statiegeldactie: 400,50 euro!

Vandaag heeft Liesbeth 10 (tien!) uur naast de legeflessenmachine van Albert Heijn Almere-Parkwijk gestaan om geld in te zamelen voor Alpe d'HuZes.
Vanochtend waren we dus vroeg op, om om 8.00 uur daar te staan. Iedereen die lege statiegeldflessen kwam brengen werd gevraagd om de flessen – of een paar flessen – te doneren voor KWF. Zo'n 80% van de mensen werkte hier aan mee! Tien uur is lang. Gelukkig kwam af en toe een bekende langs. Zo heeft nicht Janny ook nog twee uur mee staan collecteren.
Om 18.00 uur konden de bussen worden geopend en de bonnen (en het soms ook gedoneerde (brief-)geld) worden geteld. Een opbrengst van 400,50 euro!! Het dubbele van wat Lies van te voren had verwacht bijeen te krijgen. Iedereen HEEL ERG BEDANKT. En dat geldt natuurlijk ook voor Albert Heijn/ Bun supermarkten die deze actie mogelijk heeft gemaakt.