Ons kerstcadeautje

(L. schrijft)

 Het wordt al weer de vijfde kerst zonder Mathijs. Mathijs zou nu 14 jaar geweest zijn. Zou hij het nog steeds leuk gevonden hebben om sinterklaas met elkaar te vieren met cadeautjes, gekkigheid en gedichten? Ik denk het wel. Mathijs hield van feestjes, Mathijs hield van familiebijeenkomsten. Toen hij ziek was waren dit o.a. voor hem momenten om zich op te verheugen.

De kerst vieren we weer met familie en met oud en nieuw zijn we bij de beste vriend van Mathijs Sjoerd uitgenodigd. Ik denk dat als Mathijs nog had geleefd, ik mijn hart anders al weer had vast gehouden, want vuurwerk interesseerde hem zeker. Toen hij ziek was hadden we zoiets van: we gaan geen vuurwerk kopen hoor dit jaar, te veel risico’s. Toen opa echter op bezoek kwam was hij met opa en zijn vriend Sjoerd vertrokken zonder dat we daar erg in hadden. En ja hoor, eenmaal terug bleek dat er vuurwerk was gekocht. Hij had vooraf al een keurig lijstje gemaakt met wat hij wilde hebben: bijv. 20 rotjes, 5 romeinse kaarsen ed. Echter de meeste dingen bleken in de winkel alleen maar in grote hoeveelheden te krijgen, dus hij kwam stralend met een hele tas vol terug. We steken ieder jaar nog wat vuurwerk van Mathijs af. De Romeinse kaarsen had hij speciaal voor zijn moeder gekocht “die vind je toch zo mooi mam…” was zijn motivatie. Ja, dan smelt je natuurlijk en laat je het toch maar weer toe.

De lege plek blijft lastig en zeker in deze dagen.

 Toch kregen we dit jaar een heel mooi kerstcadeautje. Afgelopen juni hebben we weer mee gedaan met de Alpe d’HuZes. Het was opnieuw – voor de derde keer – een geweldige ervaring. Mooie ontmoetingen, mooie momenten met familie en vrienden… De foto van Mathijs stond tijdens de fietsdagen weer op de rots in bocht 10, zoals ook de andere jaren. Aan het eind van de Alpe d’HuZesdag wilden wij de foto ophalen. Echter toen we onderaan de Alp arriveerden was de berg toch nog niet vrij gegeven voor autoverkeer. Omdat we met de hele groep (twee teams!) zouden gaan eten besloten we de foto dan maar vrijdags in Palais du sports te gaan ophalen. Want een grote groep vrijwilligers maakt die avond direct de Alp ‘schoon’ en alle spullen die op de berg worden gevonden kan je een dag later in het Palais du Sports ophalen. Echter, die vrijdag lopen we vele keren de zaal waar alle spullen liggen rond maar er is geen Mathijs te bekennen… We snappen er niets van: ze zouden de foto toch niet zomaar in een vuilniszak gestopt hebben? Nee, dat konden we ons niet voorstellen. Dat doe je niet met een foto van een kind? Maar waar was hij dan???

Afgelopen vrijdag kwam de ontknoping via de post. In het pakketje dat wij ontvingen zat juist ja, de foto van Mathijs. Wel enigszins gehavend, de glasplaat van het fotolijstje was kapot. De foto is opgestuurd door iemand van de Alpe d’HuZes-organisatie die wij kennen. Zij was op zaterdagochtend gaan helpen opruimen in het Palais du Sports. Iemand had de foto omhoog gehouden met de vraag “wie deze mee wil nemen?”. En dat had zij dus gedaan. De foto was begeleid met een prachtige brief. Zo bijzonder…

 “Mathijs is weer thuis” om het zomaar te zeggen. O, wat zou ik hem graag in levende lijve thuis hebben, hem kunnen vasthouden, met hem kunnen lachen, praten… Die wens zal nooit uitkomen…

Tot slot willen wij een ieder fijne feestdagen toewensen en alle goeds voor 2013.

En over ruim 5 maanden... doen we het weer!

Prachtig filmpje!!!

Deelnemerspagina Alpe d'HuZes 2013 online!

Vrijdagavond kwam het bericht dat de deelnemerspagina's voor Alpe d'HuZes 2013 online waren. Toch altijd een moment dat je denkt 'oeps, het wordt weer echt'. 

Het is al maanden 'echt' bij Eric en Elly van Wellnesscenter Bosch. Zij zijn druk  bezig met het voor de vierde (!) keer organiseren van een spinningmarathon voor Alpe d'HuZes in hun Wellnesscenter Bosch in Beusichem (18 januari, 18.00 uur). Het inschrijfgeld van de teams Moustaches en Key Technology (de laatste heeft gelijk maar met VIJF teams ingeschreven...) was al binnen en kon ik gisteren mooi meteen doorstorten op de rekening van Alpe d'HuZes/KWF. Dit samen met 30 euro van een hele trouwe sponsor die maandelijks een tientje, maar dus jaarlijks 120 euro (!) bijdraagt. Geweldig. Zo zit er al weer een flink bedrag (630 euro) in mijn 'sponsorpot'. Op naar (minimaal) 5.000 euro.

team Moustaches

Mijn nieuwe actiepagina op de Alpe d'HuZes-site vind je hier: http://deelnemers.opgevenisgeenoptie.nl/acties/niekkrouwel/niek-krouwel/

Tsja, en dan nu zelf nog aan de slag... Ik heb veel te weinig gefietst afgelopen maanden. Dat kan niets anders betekenen dan dat er een heel 'sportief voorjaar' in het verschiet ligt... Want anders kom ik 5 juni die Alp echt niet op. 

Nationaal Kinderoncologisch Centrum wint belangrijke prijs

Het Nationaal Kinderoncologisch Centrum wint de Sociale Innovatieprijs 2012

Nieuwsbericht | 29-10-2012

Bij de prijsuitreiking van de Sociale Innovatieprijs 2012 heeft de jury bekend gemaakt dat de prijs gewonnen is door het Nationaal Kinderoncologisch Centrum.

De jury roemt het initiatief vanwege de goede samenwerking: ‘‘In dit samenwerkingsverband tussen de patiënten en hun ouders én de professionals heeft het patiëntenbelang het gewonnen van het belang van het zorgsysteem ‘

De prijs werd namens minister Schippers uitgereikt door Directeur-Generaal Paul Huijts. ‘Ik hoop dat de Het Nationaal Kinderoncologisch Centrum (NKOC) een inspiratie is voor iedereen die het leven van patiënten wil verbeteren. Dat anderen hun goede ideeën ook in de praktijk durven brengen. Dat vraagt moed en lef, want je moet soms tegen de stroom in.’

Sociale Innovatie

Sociale innovatie betekent het beter en efficiënter gebruik maken van bestaande middelen en mensen. Om goede ideeën op het gebied van sociale innovatie te belonen heeft het ministerie van VWS, in samenwerking met verschillende bedrijven en organisaties, voor de derde keer de Sociale Innovatieprijs uitgereikt. Er zijn 48 inzendingen ontvangen, hiervan zijn door de jury onder leiding van professor Wil Foppen 5 inzendingen genomineerd. Uit deze genomineerden is vandaag de winnaar bekend gemaakt.

Het Nationaal Kinderoncologisch Centrum

Het NKOC is het samenwerkingsverband van de Vereniging Ouders, Kinderen en Kanker (VOKK) en de Stichting Kinderoncologie Nederland (SKION). Samen streven zij naar concentratie van de zorg voor kinderen met kanker om zo tot betere genezingskansen en minder sterfte door bijwerkingen te komen. Het NKOC zal in 2015 haar deuren openen onder de naam Prinses Máxima Centrum voor Kinderoncologie.

Wat brengt Alpe d'HuZes zoal...

(L schrijft)

In de afgelopen drie jaar zijn we volop actief geweest met maar liefst in totaal vier Mathijs Douwe Teams. Opgeteld hebben die teams voor ruim 150 duizend euro bij elkaar gefietst voor het goede doel: geld voor de strijd tegen en leven met kanker. Na drie jaar intensief mee te hebben gedaan met steeds prachtige teams en vorig jaar als klap op de vuurpijl ook nog met een apart kinderteam vonden we het juni jl. wel een mooi moment om te stoppen.

Als vrijwilliger meedoen aan de AD6, dat is wat N en ik een goed alternatief vonden. Zo kun je toch het evenement meemaken en je hiervoor inzetten. Daarom meteen bij thuiskomst afgelopen juni weer een caravan gehuurd op camping Le Chateau de Rochetaillee voor de eerste juniweek 2013.

Het voelde ook wel een beetje leeg: in 2013 geen team waar de naam van Mathijs aan verbonden is. Door de naam van Mathijs aan het team te verbinden hou je voor je gevoel ook in stand dat zijn naam genoemd blijft. Posters, visitekaartjes, folders, etc. Allerlei materialen waarop een prachtige foto van onze zoon stond. Maar we weten ook  dat Mathijs inmiddels een heleboel mensen, ook mensen die wij helemaal niet persoonlijk kennen/kenden, heeft geraakt en dat hij, door de stukjes die bijv. op het weblog zijn geplaatst (www.mathijsdouwe.blogspot.com) , een diepe indruk heeft achtergelaten. Dat doet je goed. Hij verdient het, hij heeft zijn ziekte zo moedig gedragen en stond tot het laatst toe positief in het leven.

Ook zonder Mathijs Douwe Team zal Mathijs vast in vele harten voortleven.

Hierboven schreef ik over mensen die reageerden en/of doneerden n.a.v. het weblog over het Mathijs Douwe Team. Zo bijzonder, zoveel betrokkenheid, warme belangstelling. En sommige mensen ontmoet je dan persoonlijk. En zo kwam het ook dat N twee weken terug besloot toch  weer mee te doen met Alpe d’HuZes. Dit door de betrokkenheid van Elly en Erick Bosch uit Beusichem. Zij hebben een grote sportschool (www.wellnesscenterbosch.nl) en hebben al drie jaar achtereen in januari een spinningmarathon georganiseerd voor het Mathijs Douwe Team. Drie weken terug werden we uitgenodigd voor een feest, Elly behaalde een jubileumleeftijd (nooit de leeftijd van dames noemen…). Inmiddels kennen we hen doordat je hen een paar keer per jaar ontmoet. Elly gaf die avond aan… ook 18 januari 2013 weer een spinningmarathon te willen organiseren. Oei, hoe moest dat nou? N heeft nog voorgesteld om het geld te doneren aan een ander goed doel, maar nee, het moest voor de Alpe d’HuZes, voor het Mathijs Douwe Team zijn…. In diezelfde week hoorde N dat een vroegere baas van hem te horen heeft gekregen kanker te hebben. En net is gestart met chemo-kuren. Deze twee zaken opgeteld deed hem besluiten toch juni a.s. weer de Alpe d’Huez op te gaan fietsen. Meer geld voor kankerbestrijding blijft nodig. Zelf ga ik uiteraard ook mee, in de ondersteuning. Toch een klein Mathijs Douwe Team in 2013 dus ;-) .

Een andere bijzondere ontmoeting hadden wij maandag. Afgelopen jaren kregen wij ook donaties van de Multivlaai Gouda. Voor ons een raadsel hoe mensen uit Gouda op onze actiepagina terecht waren gekomen. Wij waren wel benieuwd naar welke mensen graag  hun donatie wilden schenken? Mailcontact volgde, bijzonder, en er stond een aanbod om als we in de buurt zouden zijn vooral langs te komen! Zo hebben we maandag een bezoekje gebracht aan de eigenaars van de Multivlaai in Gouda. Een hartelijke ontvangst, uiteraard kregen we koffie/sinas met een dik stuk heerlijke vlaai en hebben we mooi zitten praten. Met een dik gevulde doos heerlijke bonbons , koekjes en snoepjes verlieten we de zaak weer.

Van zulke momenten genieten wij. De inzet voor de Alp brengt niet alleen veel geld voor het goede doel, maar ook mooie contacten.

Kijk, dit is nou mooi en leuk nieuws

oktober 2012

Het Nationaal Kinderoncologisch Centrum, dat eind 2015 de deuren opent in Utrecht, krijgt de naam van Hare Koninklijke Hoogheid Prinses Máxima der Nederlanden. De initiatiefnemers en het bestuur van het centrum zijn zeer verheugd over de toestemming van de Prinses, die op deze manier het belang en de betekenis van het centrum onderstreept voor de zorg en de wetenschap en bovenal voor de genezing van kinderen met kanker.

De officiële naam van het nieuwe centrum luidt vanaf heden:

Prinses Máxima Centrum voor Kinderoncologie

Met de nieuwe naam zal het veelzeggende motto “vóór kinderen tégen kanker” aan de ambities van het centrum worden gekoppeld.

De huisstijl, website en het drukwerk van de organisatie zullen op korte termijn worden aangepast aan de nieuwe naam.

De Stichting KiKa (Kinderen Kankervrij), de belangrijkste fondsenwerver voor onderzoek naar kinderkanker in Nederland, zal begin 2013 een grote publieksactie lanceren om alle Nederlanders in staat te stellen een steentje bij te dragen aan de totstandkoming van het Prinses Máxima Centrum voor Kinderoncologie.

Posted with Blogsy

Ahum.... moet iets bekennen....

Twittergesprekje met de organisatie Alpe d'HuZes vanochtend:

Mijn twitter:

"Niet doorvertellen: zou het nooit meer doen, maar me net toch ingeschreven voor #ad6 2013. SuperSponsor Wellnes Bosch gaat er ook weer voor"


Reactie Alpe d'HuZes

"Dan gaan wij het toch maar even doorvertellen: Niek Krouwel @niekkrouwel doet in 2013 weer mee met #ad6! ^ML"


Ik:

"@alpedhuzes :-) Wellnescenter Bosch Beusichem bood aan weer een spinningmarathon te organiseren. 2012 bracht 10.000 op #datlaatjenietliggen"


Reactie Alpe d'HuZes

"@niekkrouwel Cool! Zulke partners moet je meer hebben! ^HK #ad6"


En zo is het (gegaan).

Posted with Blogsy

32.231.747,35

Dat is het bedrag dat door alle deelnemers aan Alpe d'HuZes 2013 bij elkaar is gefietst. Een werkelijk enorm bedrag! Ook het Mathijs Douwe Team, en iedereen die ons team financieel heeft gesteund dit jaar, heeft hier aan bijgedragen! Nogmaals heel erg bedankt.

Het was vanmiddag een mooie slotmanifestatie in de Heineken Music Hall in Amsterdam. Weer veel indrukwekkende verhalen gehoord over hoe deelnemers die week op de Alp hebben ervaren.  En van mensen die op dit moment kanker hebben of kanker hebben gehad. Leuk was een presentatie met 'feitjes'. Bv dat alle fietsers samen op 6 en 7 juni opgeteld 19,5 keer de wereld rond zijn gefietst. Ook belangrijk: natuurlijk zijn er die twee dagen ongelukjes en ongelukken gebeurd. Maar niemand van de ongelukkigen heeft daar blijvend letsel opgelopen.

Maar het is ook duidelijk dat Alpe d'Huzes in Frankrijk niet verder kan groeien. Inmiddels vindt het evenement al verspreid over twee dagen plaats, meer dagen kan gewoon niet omdat er ook nog Fransen zijn die gewoon willen wonen op die Alp. En die niet willen dat ze dagen achtereen die berg niet op mogen omdat fietsers uit Holland Alpe d'HuZessen. Om toch verder te groeien, volgend jaar is de doelstelling om een opbrengst van 40 mln binnen te halen, kondigde de Alpe d'HuZes-organisatie aan dat op 5 juni a.s. voor het eerst de Alpe d'HuKids wordt georganiseerd. 660 scholen in Nederland houden een sponsorloop voor Alpe d'HuZes. En het mooie is - wij zijn daar uiteraard erg blij mee! - dat dit geld aangewend gaat worden voor de strijd tegen KINDERkanker.

Recht op dure medicijnen?

Deze weken staan wij op verschillende campings in NL. Met verbazing en woede volg ik de discussies in de media over het al dan niet vergoeden van de medicijnen voor de ziektes Pompe en Fabry. Deze zijn te duur en zouden daarom niet langer via de zorgpremie betaald moeten worden.

Deze weken staan wij op verschillende campings in NL. Met verbazing kijk ik rond naar het gedrag van (te) veel mede-kampeergenoten. Er wordt heel veel gerookt. Tegenover ons zit een mevrouw die deze ochtend al zeker aan sigaret nummer tien toe is. Haar stem is hees van drank én roken. Manlief idem, dikke sigaar in de mond. Daarbij is hij zeker 30 kilo te dik. En zij zijn niet te enigen op deze camping.

"Maar die mensen weten niet dat het slecht is, er moet betere voorlichting komen." Kom nou, ook zij weten heel goed dat hun rook-, eet- en drankgedrag slecht is. Zet een advertentie in de krant dat je door het ophangen van een poster voor je raam een nieuwe auto kan winnen en hele straten zijn volgeplakt. Oók - vooral - de straten van de mensen 'die het niet goed zouden weten en daarom beter voorlichting zouden moeten krijgen'.

De discussie over de Pompe en Fabry medicijnen ergert me. Je krijgt een ziekte waar je niets aan kan doen en wat is de discussie in de samenleving: 'jammer, te duur dus we vergoeden niet'.

Je zuipt en rookt de hele dag, vast niet alleen tijdens je vakantie op de camping, en je mag onbeperkt gebruik maken van de gezondheidszorg met je diabetes, versleten knieën, long- en leverkanker.

Mij is deze dagen duidelijk geworden dat ik niet langer bereid ben ziektekostenpremie te betalen voor mensen die volledig bij kennis ongezond leven.

53.000, 150.000 and The End

Toch gelukt! Begin deze week gingen we met het Mathijs Douwe Team 2012 door de 53.000 eurogrens. Waarmee we met dit laatste team meer geld hebben opgehaald dan in vorige jaren. Opgeteld hebben de drie teams in drie jaar tijd 150.000 euro bij elkaar gebracht voor het goede doel. Ongelooflijk, wat een hoeveelheid geld. Daar hebben heel veel mensen aan bijgedragen. Alle donateurs, maar ook alle teamleden. En natuurlijk alle mensen die in die jaren meegegaan zijn om het team daar in Frankrijk te (onder)steunen! 

Zoals al eerder aangegeven was het de laatste keer dat Lies, Fredrieke en ik hebben meegefietst met Alpe d'HuZes. Het is mooi geweest. Natuurlijk, geld is er nooit genoeg voor een ontzettend goed doel als kankerbestrijding. Maar niet meer de druk van geld binnen móeten halen én ook niet meer de druk van móeten trainen is ook wel weer lekker.... 

 Echter, missen kunnen we het evenement ook niet. Daarvoor is het te verslavend. Voor Alpe d'HuZes 2013 hebben we al weer een caravan geboekt. Juni volgend jaar gaan we als vrijwilliger, het mogelijk maken dat ánderen veel geld binnen fietsen voor het goede doel :-)

Hiermee komt er een eind aan het wekelijks schrijven op dit weblog. Het zal niet toevallig zijn dat dit weblogstukje nr 399 is (zag ik net op de teller). Ook het schrijven vind ik altijd leuk en zal ik zeker gaan missen. Maar zonder Alpe d`HuZes wordt ons leven veel minder spannend, daar valt erg weinig over te vertellen... Als er een keer iets moois of goeds te melden is zetten wij het uiteraard hier weer neer. En via twitter @alpjeop2010 blijven we ook te volgen.

 Beste lezers, bedankt voor het soms jarenlang volgen van dit weblog!

Dansuitvoering in Heerenlogement Beusichem

Vandaag de allerlaatste actie voor het Mathijs Douwe Team 2012.  Ook dit jaar organiseerde Wellnesscenter Bosch samen met het Heerenlogement een geweldige dansuitvoering. Om 10.30 uur zat het theater al bomvol. Heel leuk dat er weer zoveel belangstelling van de mensen uit Beusichem e.o. was. We zagen veel mensen die begin dit jaar ook al bij de spinningmarathon van Wellnesscenter Bosch aanwezig waren.

Niet alleen waren er verschillende dansgroepen, als extra gaven ook de bands Dice en Bad Face een optreden. Hierdoor was er deze ochtend een afwisselend programma.

                               




Aan het eind van de ochtend kon er dankzij financiele bijdragen van heel veel mensen weer 200 euro worden overgemaakt naar Alpe d'HuZes. Iedereen die hier aan bij heeft gedragen én iedereen die deze ochtend mogelijk heeft gemaakt: heel erg bedankt!!!
                                               

Geland...

Inmiddels zijn we weer een week terug uit Frankrijk. Zo de eerste dagen is het altijd afkicken. Je hebt zoveel moois meegemaakt in die week dat het weer thuis erg lastig is om terug te keren naar 'het leven van alledag'. Maar ook het gewone leven went weer snel...

 
Een mooi resultaat is dat het bedrag dat we dit jaar met het Mathijs Douwe Team hebben opgehaald vandaag/zaterdag de 50.000 euro-grens passeerde. Ongelooflijk, wat een bijdrage van heel veel donateurs. Iedereen bedankt daarvoor! In 2010 haalde het eerste Mathijs Douwe Team dat met Alpe d'HuZes meedeed 43.000 euro op. Vorig jaar haalde het tweede team 53.000 euro op. Nog tot eind september kan er gegeven worden voor de Alpe d'Huzesactie 2012. Gaan we komende weken met het derde Mathijs Douwe Team nog 3.000 euro binnenhalen en dus over het bedrag van vorig jaar heen? Het zou wel mooi zijn...

Volgend jaar vindt Alpe d'HuZes op 5 en 6 juni plaats. Zoals eerder aangegeven gaan wij dan niet meer meefietsen. Drie keer is mooi geweest. Maar als het enigzins kan gaan we die week wel als vrijwilliger aan de slag. In ieder geval hebben we alvast weer een caravan geboekt voor de eerste week van juni 2013. 

Maar voorlopig wordt het een beetje terugdenken aan de afgelopen editie van Alpe d'Huzes. Een mooie terugblik in het onderstaande filmpje dat is gemaakt door de tv-zender Spirit 24.

 

 (foto: een deel van het Mathijs Douwe Team op 7 juni op de Alp in bocht 10, 'de bocht van Mathijs')

Terugblik Alpe d'HuZesweek op youtube

Gisteren een hele snelle thuisreis. Het was erg rustig op de weg. Nu wachten de volle tassen in de hal er op om opgeruimd te worden...

Een terugblik op de afgelopen week is te zien in het volgende filmpje (4,5 minuut. Daaronder een foto in de Franse krant Le Dauphine, genomen op het moment dat wij donderdag aankomen in bocht 10 en de hele familie ons opwacht.

De terugreis

Vanochtend zouden we vroeg opstaan, 07.00 uur. Maar L. en ik waren nog iets eerder wakker. Ingepakt, een snel ontbijt en zo konden we om 07:50 het campingterrein verlaten. Tsja, en dan is het een kwestie van blijven rijden. Eerste stop was net na 12.00 uur na ruim 400 km, dus lekker op weg. De hele reis hebben we geluk: nergens een file, nergens een wegopbreking. Als ik dit stukje vanaf de achterbank van de auto tik is het 18.10 uur. Op de autoradio de voetbalwedstrijd Denemarken - Nederland. Zometeen in Almere. Dan zit voor ons Alpe d’HuZes 2012 er op. Of eigenlijk, dan zit Alpe d’HuZes voor ons er op. Na drie keer meegedaan te hebben is het mooi geweest. Meer daarover een andere keer.

Afscheid van de Alp

Vandaag was het de dag van afscheid. In de loop van de ochtend vertrokken de meeste teamleden richting Holland. Alleen L., Fredrieke, Jenny, Bert en ik bleven achter op de Berg. Het weer was somber. L., F. en Jenny zijn daarna nog even in het dorp wezen winkelen. Daar o.a. de krant Le Dauphine gekocht. Want al snel deze ochtend hoorden we dat er een foto van ons in de krant stond. Zoals L. het samenvatte: 'Mathijs heeft maar weer mooi een Franse krant gehaald'. Verder de hele dag veel nabeschouwd met bekenden en onbekenden. Aan het eind van de middag zijn we naar Palais du Sport gegaan om te eten. Morgenochtend 8.00 uur rijden wij richting het Noorden.

Koersdag 2: bijzonder

Gisteren was het zwaar, vandaag was het bijzonder. Deze tweede koersdag bracht weer het echte Alpe d'Huzesgevoel. Vanochtend toch bijtijds wakker. Om alles organisatorisch goed te laten lopen werd onder leiding van neef Berry een logistieke operatie opgezet. Wie loopt, wie fietst, waar staan de auto’s? Om 8.00 uur vertrokken de wandelaars naar de liften voor omhoog, om 9.30 uur gingen de fietsers op weg. Althans, een deel daarvan. Lasse, Joris en Jitte waren al eerder vertrokken.  Zelf ging ik samen met F. en L. de Alp op. Ook vandaag stonden er weer ongelooflijk veel enthousiaste supporters langs de randen van het parcours. F. ging er onderaan de Alp met flinke snelheid vandoor, L. en ik moesten af en toe flink aanpoten. In elke bocht werd even gerust. En in bocht 10, de bocht van Mathijs, werden we - verrassing - door de rest van de familie opgewacht. Mooi was dat de discjockey in de bocht op dat moment het nummer ’Pak maar mijn hand' van Nick & Simon draaide, het laatste nummer dat klonk bij de begrafenisdienst van Mathijs op 23 mei 2008. Na bocht 10 werd het voor Fredrieke wel zwaarder. Er werd vaker gestopt en na bocht 5 werd het ook regelmatig lopen. Maar het tempo bleef er in. Dus zo rond 14.30 uur reden we met z’n drieen de finish over waar echt heel veel enthousiaste mensen langs de lijn stonden. In de loop van de middag arriveerden ook de andere teamleden. Jitte, Lasse en Joris hebben vandaag beide drie keer de Alp opgefietst. Ivar ook drie keer als begeleider van Lasse, na gisteren hetzelfde trucje al drie keer in z’n eentje gepresteerd te hebben... Elly en Fleur reden net als wij één keer de Alp op. Ewoud kwam vandaag vijf keer over de finishstreep (twee keer een klapband gehad!) en Maarten net als gisteren ook twee keer. Op een tandem, rit 1 met Wouter achterop... Het was een hele mooie Alpe d’Huzesdag die we ’s avonds samen met onze huismotard Bert met een pizza-maaltijd hebben afgesloten.

Koersdag 1

Toen we wakker werden was het zowaar droog. Zou de voorspelde regen dan toch niet komen? Helaas... om half negen begint het toch te regenen. Héftig veel te regenen af en toe. Alleen Ivar is zo manmoedig om uiteindelijk om 10 uur (heel erg nat) aan de start te staan, de andere vier teamleden die een startbewijs voor de woensdag hebben zijn een uur later maar wel droog vertrokken. Ook ik (N) had een startbewijs voor vandaag. De eerste klim rustig begonnen. Een beetje de energie spreiden over de dag. Zoals de meesten misschien weten zijn de eerste vier bochten onderaan de Alp het zwaarst. En inderdaad, daarna ging het wat beter. In bocht 10, de bocht van Mathijs, bij zijn foto een kaarsje voor in het lantaarntje aangestoken. Helaas stond er in deze bocht ook de hele dag een disco bemand door mensen die niet door hebben dat Alpe d'Huzes niet hetzelfde is als carnaval. Het was er een takkeherrie. De overige 11 bochten gingen redelijk soepel, dus ergens in mijn hoofd begon het rekenen al: zouden er vandaag drie beklimmingen inzitten? Eenmaal boven na een half uurtje weer afgedaald. Dat betekent altijd veel remmen, dús kramp in de handjes, want je mag terecht niet harder dan 45 km pu naar beneden. Eenmaal daar meteen door voor de tweede rit. En ja hoor, al in bocht 16 (16='u-heeft-nog-16-bochten-te-gaan-voordat-u-boven-bent') kwam de man met de hamer. Het werd zwaar-zwaar. Toch maar even afgestapt en kort wat rust genomen. Wat op zich erg leuk is, in zo’n bocht mensen kijken die het óók heel zwaar hebben op de fiets ;-) . Maar duidelijk was wel: het wordt vandaag géén derde klim! Met onderweg nog twee korte stops uiteindelijk boven gekomen. En toen vond ik het mooi geweest. Morgen een derde klim, dan met dochter Fredrieke. 

Hoeveel keer de Alp op?

Hoeveel keer in 2012 de Alp op? Die vraag speelde al snel na Alpe d'HuZes 2011 door mijn hoofd. In 2010 lukte het mij vier keer op één dag de Alp op te fietsen. Dus, zo bedacht ik mij, dat worden in 2011 vijf ’klimmetjes’. Dát bleek 9 juni 2011 echter een tandje te zwaar. Om een uur of elf, mijn derde beklimming die dag, begon mijn hart ontzettend te slaan en te bonzen. Achteraf heb ik wel bedacht dat het niet slim was om de eerste twee beklimmingen die donderdag zo snel te laten volgen door nummer drie. Maar op dat moment vond ik dat gebons van mijn hart niet prettig. Toch een beetje lullig, zo schoot door mijn hoofd, als ik tijdens een actie tegen kanker met een hartaanval van deze fiets aflazer. Had ik beter voor het doel Hartstichting in plaats van de  kankerbestrijding kunnen gaan fietsen.  Dus op dat moment nam ik een pauze en besloot dat vijf keer op één dag de Alp opfietsen voor mij geen goed idee zou zijn. Na een kwartiertje rust ben ik verder gegaan. Om later op de middag, na drie uur rust boven op de Alp, nog een vierde beklimming te doen. Maar nu, hoeveel beklimmingen in 2012? Dat ik vier keer op een dag de Alp kam beklimmen weet ik wel. Dat is mij twee jaar gelukt. Vijf keer gaat mij niet lukken, daarvoor zou ik veel meer en heel anders moeten trainen.  En vooral: heel anders moeten eten :-)  November vorig jaar besloten L. en ik dat ik in 2012 met Fredrieke omhoog fiets op donderdag. Kinderen moeten áltijd worden begeleid als ze meefietsen met Alpe d'HuZes. Met Fredrieke mee omhoog fietsen betekent een (langzame) fiets- annex wandeltocht van een vier/vijf uur. Dus dat wordt - na de opgetelde acht beklimmingen in 2008 en 2009 - de negende beklimming van de Alpe d’Huzes. Mathijs is tien jaar oud geworden... Als ik naast die tocht met Fredrieke er nog één bij doe zijn het er precies tien. Prima, in 2012 twee keer de Alp op (is stiekem ook wel erg relaxed :-) ). En toen, twee weken terug. Ik heb een afspraak met een collega, maar krijg een sms. Ze heeft net een dag eerder gehoord dat ze borstkanker heeft. Ze is positief als altijd.  De ziekte kanker is altijd dichtbij. Mathijs werd tien jaar oud. Maar in 2012 fiets ik niet twee, maar drie keer de Alp op. Twee keer vandaag, de woensdag. Morgen, de tweede koersdag met Fredrieke één keer. Vandaag fiets ik de eerste keer voor Emmy. Emmy was de grootste fan van het Mathijs Douwe team. Zij overleed drie maanden terug na jaren heel hard vechten aan de gevolgen van de ziekte kanker. De tweede keer woensdag fiets ik voor Marian omhoog, mijn collega die ik eerder in dit stukje noem. Zij staat helemaal aan het begin van haar behandelingen. Tien of elf keer, Mathijs zou het zeker geen probleem hebben gevonden die ene klim extra...

Dinsdag Rustdag

Als we vanuit bed de gordijnen een stukje open doen zien we het meteen: blauwe lucht. Dit wordt weer een prachtige dag. Ja, ook omdat dit de rustdag is, lekker niet fietsen vandaag :-)  Om een uur of elf vertrekken L., F., Fleur en Jenny naar het eindpunt boven op de Alp. Vanuit daar is er elke middag tussen 12.00 en 13.00 uur een uitzending van de Alpe d'Huzesorganisatie gepresenteerd door Bert Kranenbarg van Radio 2. Fredrieke is uitgenodigd daar wat te komen vertellen over de cd die zij vorig jaar samen met haar zangjuf heeft gemaakt. Op de cd liedjes met teksten van haar over Mathijs. Het is een mooi optreden.  De middag hebben we nog even aan de rand van het zwembad doorgebracht. De meer sportieve leden van het team zijn een paar uurtjes gaan fietsen. Terwijl ik dit tik bedenk ik mij dat dit allemaal erg ontspannen klinkt. Nou nee hoor, iedereen is gespannen. Je hoort het aan de gesprekken, aan de vragen en aan de hoge lachjes. Het moment dat HET moet gebeuren komt wel heel dichtbij nu... Vanavond zijn de meeste teamleden wezen eten in het Palais du Sport bovenop de Alp.

Maandag 4 juni 'O ja, zo voelt een Alp'

Ver....., waarom doe ik mijzelf dit aan?” is de vraag die ik vanmiddag iets voor tweeen aan mijzelf stel. We zijn met een paar teamleden even gaan proberen hoe het ook alweer voelt, die Alp. Het voelt niet goed. Vooral erg zwaar. Een Alp fiets je niet voor je plezier. Eigenlijk wist ik dat al wel. Ook vanochtend waren we weer bijtijds wakker. Ondanks dat het gisterenavond door het hele auto-ongelukgebeuren laat was geworden. Alle teamleden zijn er goed van af gekomen en bijna allemaal zijn ze op de camping aangekomen. Alleen teamlid Maarten is nog in Lyon, waar hij wacht op een leenauto (uiteindelijk blijkt hij nog de hele maandag bezig en kan zich pas ’s 20.00 uur ’s avonds bij de andere teamleden op de camping voegen). Het regent 's morgens helaas nog steeds. Licht, maar ook dat is regen. Gelukkig komen de weersvoorspellingen uit en klaart het om twaalf uur op. Een uur later zitten we op de fiets richting Alp. Even kijken hoe het voelt... Nadat we met z’n allen één bochtje hebben geprobeerd besluiten we terug te gaan. Natuurlijk niet omdat we het niet aankunnen, maar omdat het wel heeeel druk is op die Berg. Honderden auto's, fietsers en runners blijken hetzelfde als wij bedacht te hebben. We besluiten terug te gaan een andere berg op, de Col d’Ornon. De berg is minder stijl en heel veel minder druk. Daar heerlijk gefietst. Bij terugkomst op de camping blijken de laatste vier teamleden van het Mathijs Douwe Team (Ivar, Helen, Lasse en Ewoud) ook gearriveerd. Gelukkig na wél een goede reis. Even snel gegeten en toen zijn L., F. en ik naar de Alpe d’HuZesdeelnemersbijeenkomst boven op de Alp geweest. Veel gehoord over nieuwe technieken die worden gefinancierd uit de door alle Alpe d’HuZesdonateurs bijeengebrachte gelden. 

Dag 3, Maarten zwaar auto-ongeluk voor Grenoble

Natuur... Al vroeg wakker door lawaaige vogels in de bomen boven onze caravan. Het weer is duidelijk minder mooi dan gisteren: bewolkt, af en toe zon, 20 graden. Gelukkig is het nog wel erg lekker om buiten te zitten. Aan het einde van de ochtend gaan Berry, Fleur, F. en L. fietsen. Ondertussen komt er langzaam aan steeds meer bewolking en iets na twaalven begint het licht te regenen. Het houdt niet meer op, dus we besluiten maar inkopen te gaan doen. In Bourg is maar één grote supermarkt. En alle 8.100 alpe d'huzesdeelnemers-met-aanhang blijken daar net op dat moment óók allemaal te zijn. Veel echt Hollandse producten zijn al op, bv melk, chips ! en ook de meeste groenten.

Het is later op de middag na vijven als de mobiel gaat: “Niet schrikken hoor, maar wij hebben een ernstig auto-ongeluk gehad”. Frieda belt. De auto waarin Maarten, Sarah, Jitte en Joris zitten blijkt geraakt door een Fransman die in de zware regen te hard reed en de macht over het stuur verloor. Frieda, Giena, Wouter en Joni reden er achter en zagen het gebeuren. Wonder boven wonder heeft alleen Jitte een kleine schaafwond op de wang door een rondvliegende fietshelm. Vraag van Frieda is of wij de kinderen kunnen komen halen. Het regent nog steeds hard en er is veel langzaam rijdend verkeer. Uiteindelijk zijn wij om 19.00 in Lyon. Inderdaad blijkt de Toyota Avensis van Maarten en Frieda aan de voorzijde 20 cm korter geworden te zijn. Handig die kreukelzone's. Iets voor negenen beginnen we met de reis terug naar Bourg. Omdat geen van de kinderen al gegeten heeft is de eerste stop uiteraard weer bij een grote gele M. Gelukkig is het regenen fors minder geworden en om 23.00 uur zijn we terug onderaan de Alp.

2 juni, aankomst in Bourg

Zoals afgesproken gisterenavond ging om 07.00 uur de wekker. Een uur en een kwartier later zaten we in de auto. I.t.t gisteren alleen maar rustige Franse tolwegen, dus dat ging lekker. Met alleen een korte tankstop arriveren we net voor twaalven op de camping in Bourge d'Oissan.

Het is werkelijk prachtig weer. 26 graden en alleen maar zon. De caravans zijn nog niet beschikbaar, dus meteen door naar het zwembad. Wat later op de middag de caravans ingericht en herkenbaar versierd. Bewust hebben we gekozen om campings bij de ingang te huren, iedereen zal zien dat er een Mathijs Douwe Team is.

In de loop van de middag stroomde de camping vol. Ook Berry, Elly en Fleur arriveerden einde middag. Om een uur of zeven begon de lucht te betrekken. En tot onze verbazing... regent het nu licht.

Vrijdag 1 juni

We zijn op tweederde van de reis. Vanavond zijn we aangekomen bij het overnachtingshotel in Dijon. Hier waren we vorig jaar ook. Schoon, niet te duur en vlak naast de snelweg. Dus morgenochtend zijn we zo weer weg. Dat is wel het doel. Want de weersvoorspellingen voor Bourg zijn goed. En op de camping is een heel mooi zwembad.... Vanochtend waren we alledrie vroeg wakker. Toch wel wat spanning, ondanks dat dit al weer de derde keer is dat we naar De Alp rijden. Om 7.00 uur ontbeten en de laatste klusjes gedaan. Om 11.30 uur was Jenny, de zus van L. die deze week meegaat, er ook. Twintig minuten later reden we weg. Eerst langs de school van F., ze mocht gelukkig een uurtje verzuimen. Eenmaal op weg hadden we helaas al snel een file bij Breda. Bij Antwerpen volgde een nog grotere file, dus de verwachte aankomsttijd van 19.00 uur begon al snel uit zicht te raken. De eerste stop was halverwege, in Luxemburg om 17.00 uur. Direct na de stop weer een file. Dus uiteindelijk was het 21.00 uur toen we in Dijon waren. De geplande wok maar laten schieten, dan werd het wel erg laat. Het diner werd bij de bekende gele M genuttigd en toen direct door naar het hotel. Dure spullen uit de auto, fietsen naar binnen in het hotel en... slapen.

VRIJ! Alpe d'HuZes 2012 is begonnen!

   


en om mee te zingen ook maar even de wat snellere versie van het Alp d'HuZeslied!


 

Contact houden en media tijdens Alpe d'HuZesweek

Op 6 en 7 juni rijden de leden van het Mathijs Douwe Team meer dan 25 keer de Alp d'HuZes op. En u kunt deze inspanningen op velerlei manieren direct volgen.


Via de radio Knooppunt Kranenbarg is al jaren een groot supporter van de Alpe d’HuZes. Tijdens de dagelijkse uitzendingen van 16 – 19 uur deze én komende week op Radio 2 is er veel aandacht voor de aanloopactiviteiten. In de week van 6 en 7 juni zal de uitzending plaats vinden vanaf de Alp in Frankrijk en op 6 en 7 juni zelfs de hele dag. Dus stem af op 92.60 FM in Nederland.

Via de TV Vanaf maandag 28 mei is er dagelijk vanaf 19.30 tot 20 uur op Nederland 1 een uitzending van de NCRV. Ook hierin komen de voorbereidingen aan de orde. Een goede manier om helemaal in “the mood” te komen. Op 6 en 7 juni worden er ‘s avonds rechtstreekse uitzendingen verzorgd door de NCRV op Nederland 1 over de Alpe d’HuZes. In deze uitzending kunt u reportages zien die overdag zijn gemaakt. Er worden beelden getoond van de finish, zodat u live de laatste renners binnen kunt zien komen. En op 7 juni zal voor 20 uur de tussenstand van dat moment bekend worden gemaakt. Mogelijk zullen ook andere zenders dit mega event verslaan.


Via internet Via internet is een speciale Alpe d’HuZes Live pagina aangemaakt. KLIK op deze http://live.opgevenisgeenoptie.nl/ voor deze pagina. Op deze internet pagina ziet u bovenaan tabbladen staan, waarmee u in het menu kunt navigeren. De tabbladen “Webcams” en “Live Tijden” zullen we verder toelichten.
- webcams; verspreid over de berg zijn enkele webcams opgehangen. Deze zenden via een live stream, de hele dag door beelden uit van de start rotonde in Bourg, van bocht 16 en bocht 7. En vanaf de finish. Deze beelden geven een goede indruk van de sfeer op de berg en mogelijk ziet u ook een bekende voorbij fietsen.
- Live tijden; in dit menu vindt u de doorkomsttijden van iedere individuele renner/ renster. Door eerst te klikken op Live tijden daarna door te klikken op ‘Teams’ komt u in een overzicht van alle teams. Dan is het even zoeken naar de twee Mathijs Douwe Teams... ;-)


Via Social Media Enkele leden van het Mathijs Douwe Team gebruiken Twitter. Zo kunt u Elly volgen via @ekrou en Niek via @alpjeop2010. Uiteraard probeer ik ook dit weblog alpjeop2010@blogspot.com actueel te houden. Dit alles onder voorbehoud dat de techniek (internet) meewerkt.

Leuk bericht van een trouwe sponsor

Recent kregen wij van een trouwe sponsor weer een donatie. Na de sponsor per mail bedankt te hebben kregen we het volgende mooie bericht terug:

"Lieve mensen

Ja, Mathijs was en is nog steeds een invloedrijk mensje oftewel mens.

Vroeger vond ik dat ik de krant van de dakloze bij onze supermarkt eigenlijk niet moest kopen.

Ouderwets nuttig vond ik namelijk, dat men voor z'n geld moest werken, als was t maar muziek maken of schoenen poetsen.

Dat vond ik zaken die beter zijn / lijken dan niets doen, dwz overbodige kranten verkopen.

Sinds ik het verhaal van Mathijs ken die zelfs de verjaardag van de dakloze niet vergat, ben ik gewoon een enthousiast koper van de dakloze krant en bekijk die meneer met andere ogen.

Zo zie je maar.

Goede tocht !!!!!!!"

Altijd een 'maar'

(L. schijft)

Het artikel wat hieronder staat komt uit het laatste nummer van Kracht, een blad van KWF-kankerbestrijding. Het artikel lag vanochtend met deze pagina in het zicht op de trap. Fredrieke haar eerste reactie was: "hé, is dat Mathijs?" En inderdaad, deze Joey lijkt wel een beetje op Mathijs. Mathijs in het AMC-ziekenhuisbed in Ajax-pyama met Ajax-kussen. En de eerlijkheid gebied te zeggen: Mathijs zat als het even kon liever naast zijn bed en dan lag zijn moeder in zijn bed (even wat rusten...).

Wat Janneke Klink hieronder schrijft is zo herkenbaar. Ook wij hebben vanaf het begin geprobeerd alles “gewoon” door te laten gaan: op vakantie, naar verjaardagen, volleding blijven werken, actief blijven in vrijwilligerswerk etc. Van de week las ik weer eens wat aantekeningen in een schriftje terug dat ik in jouw ziekteperiode en na je overlijden bijhield:  “mama was voordat je ziek werd zo gelukkig: een mooi gezin met een lieve man en twee prachtige kinderen; een wolk met een gouden randje! Nu jij er niet meer bent heeft die wolk een grijs randje.” Zaterdagavond hebben we gebarbecued met zijn drieen. Mathijs vond dit soort extraatjes altijd zo gezellig. Ook op zulke momenten ervaar je dat altijd aanwezige grijze randje.

 
Janneke Klink (47), moeder van Joey: “Als je kind dood gaat, gaat er een stukje van jezelf dood. Pijn in je hart blijkt niet alleen spreekwoordelijke, maar echte, lichamelijke pijn te zijn. Bij ‘het leven gaat door’, kun je je niets voorstellen. Toch is het zo: het leven wordt weer als ‘voor die tijd’. Heel gewoon en toch ook weer niet. Want bij alles is er een ‘maar’. Die ‘maar’ staat voor dat ontbrekende stuk. We zijn heerlijk uit eten geweest. 'Maar' hij was er niet bij. We hebben een fijne vakantie gehad. 'Maar' hij was er niet bij. 

Vier jaar na het overlijden van Joey ben ik aantekeningen gaan maken. Ik was bang dat ik stukjes zou vergeten. Tijdens het schrijven kwam ik erachter dat dat nooit zou gebeuren. Toch ben ik blij dat we een boek hebben gemaakt over alles wat er is gebeurd. Daarmee kwam de ommekeer. Ik had een fantastische werkplek op de afdeling oncologie, maar ik kon het werk niet meer aan. We zijn ons eigen restaurant begonnen: Kobalt, de lievelingskleur van Joey. Onze andere kinderen doen het allemaal goed. Het leven gaat door. Maar toch altijd met een ‘maar’.”

(Joy Wieringa kreeg in 2001 een spiertumor. Hij overleed in 2003, na chemo, bestralingen en amputatie. Hij was 12 jaar)

Zenuwen

Alpe d'HuZes 2012 komt dichterbij. Over een week staan wij al op de camping onderaan de Alp. En zijn we zeker ook al een keer boven wezen kijken. Met de auto uiteraard...

Aan alles is te merken dat de zenuwen toenemen. De concentratie wordt minder, gedachten dwalen iedere keer af. Zaken als werk worden futiliteiten. Over wat er na 12 juni allemaal komt denken we niet eens na, focus! Op de logeerkamer wordt de stapel wat mee moet naar Frankrijk steeds hoger. De fietsen zijn bij de fietsenmaker geweest en staan klaar in de garage. Het weerbericht in Bourg d'Oissain wordt niet één, niet twee, niet drie, niet vier maar minimaal vijf keer per dag gecheckt. Het wordt een mooie week (voorspelt de weervoorspelman). De gesprekken in huis gaan nog maar over één onderwerp.

We tellen af...

Een warme aanbeveling

Dit blijft voor mij één van de beste 'reclamefilmpjes' die mij motiveert om te blijven strijden tegen kanker:

Mathijs Douwe-toernooi, Mathijs zijn sterfdag en aftrap Alpe d'HuZes 2012

Dat was een druk weekend. Met snel wisselende emoties.

Donderdag organiseerde de voetbalclub van Mathijs voor de vierde keer het toernooi dat zijn naam draagt. Zeventig teams, afkomstig uit een verre omtrek, waren aanwezig om tegen elkaar te spelen. Prachtig gezicht, van die kleintjes die fanatiek zijn in hun vaak te lange 'korte' broeken. En niet te vergeten: de minstens zo fanatieke ouders langs de lijn! Het was prachtig weer voor deze dag, dus op de velden zaten veel mensen in de zon. Aan het eind van de dag kon het bestuur van de Buitenboys de opbrengst van het toernooi melden: ruim 6.300 euro voor Kika en Alpe d'Huzes! Opnieuw een geweldig bedrag voor onderzoek naar (kinder)kanker. Vrijdag was het vier jaar geleden dat Mathijs stierf. Zelf 'maak' ik die twee dagen in gedachten rond 18 mei weer vele malen mee. Hoe L., die zaterdagmiddag in het vakantieverblijf waar wij een familieweekend hadden naast Mathijs op bed was gaan liggen omdat hij zich die ochtend echt niet lekker voelde en waar ik haar om 14.15 uur afloste. Hoe Mathijs zo rond 14.45 uur gek begon te bewegen met zijn been. Dat deed hij de laatste weken wel vaker. Op een gegeven moment kijk ik Mathijs in de ogen en zie dat het helemaal mis is. Ik roep L. van beneden en voor het eerst geven wij hem samen een anti-epilepsie-injectie die we voor nood van de artsen hebben meegekregen. Omdat Mathijs niet reageert en zwaar epileptisch blijft om 15.00 uur de ambulance gebeld. Die is er na 20 minuten. Inmiddels is Mathijs weer bij en maakt zelfs grapjes tegen het ambulancepersoneel. De ambulancebroeders besluiten om Mathijs 'voor de zekerheid' toch mee te nemen naar het ziekenhuis, ondanks dat Mathijs zelf niet wil. Onderweg blijft Mathijs vrolijk. Maar meteen na aankomst in het Nijmeegse Radboudziekenhuis krijgt hij een hele zware epileptische aanval. Na platgespoten te zijn volgt een uur later een minstens zo grote aanval. Op dat moment krijg ik voor het eerst het gevoel dat het wel eens afgelopen kan zijn. Die avond laat spreken wij telefonisch met de oncoloog van Mathijs die vanuit het AMC belt. Zij geeft aan dat 'het maar zo kan zijn dat Mathijs morgenochtend weer praatjes heeft". Ik weet zeker dat dat zo zal zijn, dus slaap goed. Mathijs is er immers steeds weer bovenop geklommen? Die zondagochtend heeft Mathijs echter geen praatjes. Hij slaapt veel en communiceert met ons enkel door als hij iets goed vind wat wij hem vragen zijn duimpje op te steken. Om 14.00 uur is eindelijk de ambulance er die Mathijs over zal brengen naar 'zijn' ziekenhuis, het AMC. In de ambulance krijgt hij weer een aanval. Ik weet daar niets van want ik rij in onze eigen auto naar Amsterdam. Als ik om 16.00 uur de afdeling kinderoncologie oploop is er enige paniek. Een verpleegkundige roept dat ik mij moet haasten. In de kamer waar Mathijs ligt staan veel medici rond Mathijs zijn bed. Hij wordt handmatig beademd. Om 16.10 uur stoppen ze met het beademen. Mathijs wordt in L. haar armen gelegd en iedereen verlaat op ons drieën na de ziekenhuiskamer. 16.37 uur stopt Mathijs zijn ademhaling. Die beelden schieten mij zo'n dag wel vele malen door het hoofd. Net als vorige jaren zijn we op zijn sterfdag naar Drachten gegaan, naar Mathijs zijn graf. Oma en opa waren er ook. Evenals neef Sybren en Mathijs zijn vriendje Justin. Vandaag/zondag zijn wij naar Papendal geweest voor de aftrapbijeenkomst Alpe d’HuZes 2012. Het was er zeer druk. Maar zoals altijd liep het dankzij heel veel vrijwilligers (bij Alpe d’HuZes is alles vrijwillig!) gesmeerd. Na de bijeenkomst hebben we met het Mathijs Douwe Team nog even bijeen gezeten om met elkaar de laatste puntjes voor de Alpe d’HuZesweek door te spreken. Want over twee weken… zitten we nu al weer onderaan de Alp.

Mathijs Douwe Krouwel

 (12 maart 1998 - 18 mei 2008) 

Vierde Mathijs Douwe Toernooi bij Buitenboys

Donderdag 17 mei vindt voor de vierde keer het Mathijs Douwe Toernooi plaats bij de Buitenboys in Almere. Een geweldig toernooi voor de F-jes en mini's, dat Mathijs zijn naam draagt.

Zo'n toernooi kan alleen slagen door de inzet van heel veel mensen. In de eerste plaats het bestuur en de toernooicommissie van de Buitenboys plus alle andere vrijwilligers van de Buitenboys die zich al weken én deze dag inspannen om om dit toernooi mogelijk te maken. Maar in de tweede plaats natuurlijk ook alle sponsors van het toernooi. Iedereen heel erg bedankt!

Sponsors toernooi:
- Schattepatat - Almere Noorderplas West
- www.voetbalcity.nl
- Paul's ijs - Almere Buiten
- paintball Gladiator Sports - Almere
- Sportpaleis Almere / www.sportpaleis.nl
- Touber groothandel
- Meester schoenmaker Fred & Misleidy de Weert - Almere-Buiten
- Total Cleaning Products - Naarden
- De Leeskring leesmappen
- Vermogensbeheerder Wijs & Van Oostveen - Amsterdam
- Oxby Vermogensbeheer - Amsterdam

Sponsors verloting:
- Bed & Breakfast 'De Willemshoeve' - Wageningen
- Emmy Draadjer - Elburg
- www.sportpaleis.nl
- Brasserij de Bergerrie - Almere
- Banketbakkerij Rob Visser - Almere

4e mathijsdouwetoernooi17 mei2012    

View more documents from alpjeop2010

Statiegeldactie Plus Zenderpark IJsselstein groot succes!

In de maand april heeft bij PLUS Zenderpark in IJsselstein een collectebus voor het Mathijs Douwe Team gehangen. In de bus konden de klanten van deze PLUS-supermarkt hun statiegeldbonnen schenken aan het goede doel. 

Uiteindelijk heeft deze actie in IJsselstein het geweldige bedrag van € 903,45 opgeleverd!

Medewerkers van PLUS supermarkt IJsselstein: heel erg bedankt voor jullie hulp!

En hetzelfde geldt natuurlijk voor de klanten van deze supermarkt die dit bedrag bijeen hebben gebracht! 

Op de foto Mathijs Douwe-teamlid Giena samen met de directeur van de PLUS-supermarkt Zenderpark IJsselstein, dhr. Jaap Schimmel.

‘Ik heb je nu meer dan ooit nodig’

(artikel overgenomen uit Attent, het blad van de Vereniging Ouders, Kinderen en kanker)


"Soms stuit de redactie van Attent op bijzondere, persoonlijke verhalen van ouders. Het onderstaande ‘verlanglijstje’ van een anonieme ouder die een kind heeft verloren, is daar een voorbeeld van. Wij willen deze herkenbare en indringende hartenkreet graag met u delen. 


Ik zou willen dat mijn kind niet gestorven was. Ik zou willen dat ik haar terug had. Ik zou willen dat je niet zo bang zou zijn om de naam van mijn kind uit te spreken. Mijn kind leefde en was belangrijk voor me. Het is belangrijk voor me om te horen dat ze voor jou ook belangrijk was. Als ik huil en emotioneel word als je over mijn kind spreekt, dan zou ik willen dat je weet dat het niet is omdat jij me hebt pijngedaan. De dood van mijn kind, die is de oorzaak van mijn tranen. Jij hebt over mijn kind gesproken en daardoor heb je mij de kans gegeven mijn verdriet te delen. Dank je wel!


Ik zou willen dat je mijn kind niet opnieuw laat sterven, door haar foto’s, tekeningen en andere dingen uit je huis te verwijderen. 
Het is niet besmettelijk om ouders van een overleden kind te zijn, dus ik zou willen dat je me niet uit de weg gaat. Ik heb je nu meer dan ooit nodig. Ik heb best wel eens afleiding nodig en wil graag horen hoe het met jou is. Maar ik wil graag dat jij ook weet hoe het met mij is. Het zou kunnen dat ik bedroefd ben en misschien ga ik wel huilen, maar ik zou willen dat je me over mijn kind laat praten. Het is elke dag mijn favoriete onderwerp!
Ik weet wel dat je veel aan me denkt en voor me bidt: ik weet dat de dood van mijn kind je verdriet doet. Ik zou willen dat je me die dingen laat weten door te bellen, een kaartje of een brief te sturen, een arm om mijn schouder te slaan.


‘Mijn verdriet gaat nooit over’
Ik zou willen dat je niet verwacht dat mijn verdriet na zes maanden of een jaar over is. Deze eerste maanden, dit eerste jaar is traumatisch voor me, maar ik zou willen dat je kon begrijpen dat mijn verdriet nooit over zal zijn. Ik zal verdriet hebben over de dood van mijn kind tot de dag dat ik zelf zal sterven.
Ik werk hard om te herstellen, maar ik zou willen dat je begrijpt dat ik nooit helemaal zal herstellen. Ik zal mijn kind altijd missen en ik zal altijd rouwen om haar dood. Ik zou willen dat je niet van me verwacht ‘er niet aan te denken’ of om 'gelukkig' te zijn. Het zal nog heel lang duren voor zoiets kan, dus houd jezelf niet voor de gek.


Ik hoef niet beklaagd te worden, maar ik zou willen dat je me de kans geeft om verdrietig te zijn. Ik moet door het verdriet heen.
Ik zou willen dat je begrijpt dat mijn leven overhoop gehaald is. Ik weet dat het vervelend voor je is om bij me te zijn als ik me beroerd voel. Wees alsjeblieft geduldig met me, net zoals ik geduld heb met jou.
Als ik zeg: ‘Het gaat goed’, zou ik willen dat je begrijpt dat ik me niet goed voel en dat ik elke dag moet vechten om op de been te blijven.


‘Ik ben niet meer dezelfde persoon’
Ik zou willen dat je weet dat alle reacties van verdriet die ik heb, erg normaal zijn. Depressies, kwaadheid, hopeloosheid en overstelpend verdriet, je kunt het allemaal verwachten. Dus vergeef me alsjeblieft als ik rustig en teruggetrokken ben of prikkelbaar en humeurig.
Je advies om ‘van dag tot dag’ te leven, is een uitstekend advies. Alleen op het ogenblik is een dag me zelfs te veel. Ik zou willen dat je kon begrijpen dat het al heel wat is als ik van ‘uur tot uur’ probeer te leven.
Vergeef het me als ik onbeleefd ben, het is absoluut niet mijn bedoeling. Soms wordt alles me teveel en moet ik even alleen zijn. Als ik wegloop, zou ik willen dat je me helpt een rustig plekje te vinden, zodat ik even alleen kan zijn.


Ik zou willen dat je begrijpt dat verdriet mensen verandert. Toen mijn kind stierf, stierf een groot deel van mij met haar. Ik ben niet meer dezelfde persoon die ik was toen mijn kind stierf en ik zal nooit meer dezelfde zijn.
Ik zou heel graag willen dat je me zou kunnen begrijpen. Dat je je zou kunnen indenken hoe het voelt: mijn verlies en mijn verdriet, mijn stilte en mijn tranen, mijn leegte en mijn pijn.
Maar ik bid dagelijks dat je het nooit zal begrijpen!


Anoniem

Vierde Mathijs Douwe-toernooi bij Almeerse Buitenboys

Voor de vierde keer organiseert de Almeerse voetbalclub de Buitenboys een Mathijs Douwe toernooi. Geweldig! Ook dit jaar zijn wij gevraagd een stukje te schrijven voor het toernooiboekje. L. heeft het zaterdag al geschreven. O.a. besteed ze aandacht aan het komende kampioenschap van Ajax. Maar... toen was het zondag nog niet zover, Ajax werd nog niet definitief kampioen... het stukje kon dus nog niet naar de Buitenboys. Gisteravond lukte het Ajax wel! 

Onderstaand stukje verschijnt staat dus over 2 weken in het boekje van het Mathijs Douwetoernooi bij de Buitenboys:

"Mathijs en een voetbal waren onafscheidelijk. Hij was dan ook erg blij, toen hij in 2006 bericht kreeg dat hij bij de Buitenboys een plekje in het F-team kon krijgen. Heel mooi. Maar er was wel een maar…. Mathijs was twee jaar eerder (in 2004, op 6-jarige leeftijd) behandeld voor een hersentumor. Eind 2005 was hij klaar met alle behandelingen. Het zag er goed uit. Echter in juni 2006 bleek de tumor teruggekeerd. Mathijs was toen 8 jaar. Ondanks dat is hij in september gestart bij de Buitenboys. Hij keek iedere week weer uit naar de wedstrijden. He was een fijn team. En ook als Mathijs zijn conditie niet zo goed was, speelde het plezier hebben in voetbal de hoofdrol. De wedstrijd winnen was wel de inzet, maar niet het hoofddoel. 

Mathijs heeft met veel plezier tot een maand voor zijn overlijden gevoetbald bij de Buitenboys. Behalve zijn eigen wedstrijden werden natuurlijk ook de wedstrijden op de televisie (studio sport) gevolgd. Wij waren wel eens verbaasd over hoeveel spelers hij bij naam kende. Dat had hij niet van zijn vader en moeder. Zijn favoriete club was Ajax. Hij heeft een aantal spelers life ontmoet: Edgar Davids en Klaas Jan Huntelaar. Prachtig. En “zijn club” heeft weer een mooie titel bemachtigd: landskampioen 2012! Mathijs zou het geweldig hebben gevonden.

Vandaag (= 17 mei a.s.) organiseert Mathijs zijn voetbalclub het vierde Mathijs Douwe F en mini toernooi. Wij als familie vinden het fantastisch mooi, dat hierdoor Mathijs zijn naam genoemd blijft en verbonden is met voetbal." 


Mathijs zou supertrots geweest zijn!

Alpe d'HuZes en het CBF-keurmerk

(overgenomen bericht van de Alpe d'HuZes-site)

"Regelmatig wordt ons de vraag gesteld waarom Alpe d’HuZes geen CBF-keurmerk heeft. Tijd om dat eens helder uit te leggen.

Het is een bewuste keuze van het Alpe d’HuZes bestuur om geen CBF-Keurmerk aan te vragen. We hebben vanaf het begin van de oprichting altijd een eigen lijn getrokken en nooit dingen gedaan ‘omdat het zo hoort’. Natuurlijk zijn we ook niet per definitie tegen zaken die soms al langere tijd bestaan en gewoon nuttig en goed zijn.

Het CBF hebben we een aantal keer kritisch tegen het licht gehouden. Dan vallen een paar zaken op.

Het CBF controleert niet of het geld wat een donateur geeft aan een goed doel, ook daadwerkelijk besteed wordt op de manier zoals het goede doel dat belooft.
Het CBF is geen overheidsinstelling maar gewoon een particuliere stichting. Iedereen kan een dergelijk keurmerk starten als hij/zij dat zou willen.
Om een CBF keurmerk te krijgen is een forse financiële bijdrage vereist. Voor Alpe d’HuZes zou dat neerkomen op een bedrag van rond de € 2.925,-
Alpe d’HuZes zou daarnaast nog eens jaarlijks een bedrag van € 8.830 moeten overmaken om keurmerk te behouden. Het CBF zelf geeft € 1.000.000 aan salarissen uit en nog eens € 150.000 aan zelfpromotie.
Het CBF ontvangt per jaar totaal € 1.700.000 van goede doelen. Geld wat dus door donateurs gegeven is aan goede doelen maar niet gaat naar diegenen voor wie het bedoelt is.
Je krijgt een keurmerk als je o.a. als goed doel minder dan 25% kosten maakt aan salarissen en fondsenwerving. Een voor Alpe d’HuZes onaanvaardbaar hoog percentage.
Het CBF is al een aantal keer op de vingers getikt omdat ze ten onrechte aangaven bestedingen van goede doelen te controleren!
Het CBF controleert eigenlijk alleen de jaarverslagen die door de goede doelen zelf worden aangeleverd en al gecontroleerd zijn door accountantskantoren.

Kortom, het CBF keurmerk kost een hoop geld, geld dat dan dus niet besteed wordt waarvoor het bedoelt is, en geeft een schijnbeeld van een keurmerk wat als je er dieper op inzoomt, weinig voorstelt. Het controleren van de boeken kun je bij ons ook zelf doen, want die staan netjes gepubliceerd op onze eigen site en zijn volledig transparant zoals het hoort. Ze zijn bovendien (gratis) gecontroleerd door Deloitte en voorzien van hun goedkeuring.

Maar natuurlijk is het voor een stichting als Alpe d’HuZes ook volstrekt onmogelijk om een CBF Keurmerk te hebben. Gezien ons anti-strijkstokbeleid kunnen wij nooit bijna €9000 betalen voor een keurmerk (zeker als het ook nog voor een belangrijk deel een wassen neus is). Daarmee zouden we direct kosten maken die we nu juist niet willen maken en al helemaal geen kosten om salarissen, gebouw en promotie te betalen voor een andere organisatie die op geen enkele wijze het leven van kankerpatiënten ten goede komt. Wij besteden ons geld aan het ten uitvoer brengen van onze missie en aan helemaal niets anders. Je kunt toch nooit aan een patiënt uitleggen dat hij niet geholpen kan worden omdat het geld niet naar onderzoek, maar maar naar een keurmerk is gegaan?"

Terugblik acties in Ede

(teamlid Elly schrijft) De maand maart was, zoals al uitgebreid op deze site over vertelt, voor ons (Elly, Berry en Fleur) de actiemaand voor het Mathijs Douwe Team . We begonnen op zondag 4 maart met een spinningmarathon bij Tesqua Health en Racketcentre. Veel familie, vrienden en collega’s beklommen de spinningfiets. Voor velen was dit de eerste kennismaking met het hele spinninggebeuren. Onze instructeur Frank Arendsen heeft menig hartje sneller doen kloppen, mede door de opzwepende muziek.

Vervolgens was het op 22 maart de grote dag voor de dansmarathon. Alle kinderen van de Edese School Vereniging stalkten hun ouders, opa’s en oma’s en buren en haalden hiermee veel geld op voor de dansmarathon. Natuurlijk bleef Fleur niet achter en mening buurtbewoner trok gul zijn of haar portemonnee. Zij haalde in haar eentje 459,00 euro op. De dansmarathon was in één woord super. Een rode loper, een ballonnenhaag, een echt podium met een geluid en muziek installatie waar je U tegen zegt. Een groot feest. En het grootste feest was het uitreiken van de check. Liesbeth verzorgde dit samen met de heer Fritz, directeur van de school. 6.756,19 euro was het enorme bedrag wat op deze check stond geschreven. Dit bedrag is uiteindelijk uitgegroeid tot op een haar na 7.000,00 euro. Wij kunnen alle leerlingen, leerkrachten en directie van de ESV, directie en medewerkers van Tesqua hier niet genoeg voor bedanken. Wat een topdag. En toen kwam onze afsluiter. De ballonnenactie in het centrum van Ede. Het weer was ons goed gezind. Een heerlijk zonnetje en voldoende wind. Ook hadden we voorafgaande aan deze dag de winkeliers uit het centrum van Ede benaderd om cadeautjes ter beschikking te stellen voor een verloting. Fleur wist samen met haar vrienden en vriendinnen het winkelend publiek enthousiast te krijgen en de lootjes vlogen als warme broodjes over de toonbank. Ook de ballonnenverkoop liep lekker. Niet alle kinderen wilde hun ballon laten wegvliegen, maar dat hoefde dan natuurlijk ook niet. Inmiddels hebben wij de hoofdprijs, vier vrijkaartjes voor Ouwehands Dierenpark, uitgereikt aan de twee jarige winnares, waarvan het kaartje met ballon in Odiliapeel werd gevonden. Eerlijk bekennen, voorheen had ik nog nooit van deze plaatsnaam gehoord. Nooit te oud om te leren. De opbrengst van de ballonnenactie en de lootjes verkoop was boven verwachting, 756,00 euro. Wederom super. Wat een heerlijk gevoel, dat het ons is gelukt om zo’n groot bedrag voor het Mathijs Douwe Team en vooral voor het KWF-kankerbestrijding te hebben verzameld. Dit met heel veel steun van mensen met het hart op de goede plaats. Daarvoor willen wij iedereen die heeft geholpen om dit mogelijk te maken enorm bedanken. Op de vraag zijn jullie nu klaar? Natuurlijk niet, alle sponsorgeld is meer dan van harte welkom!! Berry, Elly en Fleur

Never give up

Afgelopen vrijdag zijn we naar de film Titanic geweest, nu in 3D in de bioscoop. Aan het eind van de film als de hoofdrolspelers Rose en Jack in het koude water liggen zegt Jack tegen Rose: "never give up". Ook hier zie je mensen vechten voor hun leven. Kom je op een afdeling kinderoncologie dan zie je allemaal kinderen, groot en heel klein, vechten voor hun leven. Opgeven is geen optie, "never give up"....



Een rouwproces is een vreemd en onvoorspelbaar proces. Het is net of ik nu nog meer flashbacks heb naar de momenten in het ziekenhuis en alle nare behandelingen daar dan in een eerder stadium. Hoe dat kan? Ik heb geen idee. Het lijkt of Mathijs al weer heel lang geleden bij ons was, maar toch ook maar weer kort geleden. Je herinnert je alles nog zo levendig.

Hoe gaan we er hier thuis mee om? Eenieder verwekt het op zijn eigen manier. N. steekt altijd meteen een kaarsje voor Mathijs aan als hij thuis is/komt, Ik zorg dat er altijd een bloemetje op zijn tafeltje staat. En Fredrieke laat merken als ze hem mist door soms vragen te stellen, zijn knuffeltje te pakken en laatst miste ze hem enorm (kan een gebeurtenis op school zijn, zijn geboortedag, etc.) en dan kan er een enorme huilbui komen.

Aan het slot van de film Titanic hoor je het mooie lied van Celine Dion. Het nummer stond op 1 in de top 40 toen Mathijs in 1998 werd geboren: "near far, whereever you are.... "