Het is letterlijk hard werken om alles rond en op een rij te krijgen. We moeten om veel zaken denken. Overal hebben we lijstjes voor. Gelukkig is L. sinds gisterenavond vrij, ik moet morgen nog één dag. Vanochtend was het hier geen fietsweer, maar dan morgen toch de laatste training voor Alpe d'HuZes: heen en weer naar mijn werk in Amsterdam.
Ondertussen blijven de donaties binnenkomen. Van mensen die wij kennen, mensen die wij al heel lang niet gesproken hebben en ook van mensen die wij helemaal niet kennen (“lieve Frederieke, ik heb je nooit ontmoet, maar ik ben apetrots op je!! Heel veel succes!”). Of van mensen die onbekend willen blijven (100 euro van “een vader”). Ook kwam vandaag de opbrengst van de collecte bij de kerkdienst in Woudsend twee weken terug binnen, een bedrag van meer dan 400 euro! Geweldig, iedereen heel erg bedankt voor al die steun en financiële aanmoedigingen!!!
dinsdag 31 mei 2011
zondag 29 mei 2011
Nog 11 dagen: Beweging en voorbereidingen
(L. schrijft)
Afgelopen week was weer een week vol beweging in allerlei opzichten. Fysieke beweging, veel fietsen, maar ook beweging in allerlei andere zaken: Fredrieke in het Jeugdjournaal, de sponsorloop van de Olijfboom gevolgd door het pizza eten in de tuin van juf Anneke. Heel leuk allemaal. Daaruit volgde weer contact met het NOS sportjournaal: zij willen Fredrieke 9 juni boven op de berg filmen. Ahum, nu nog boven komen op die grote pukkel....
Verder is het aftellen echt begonnen. De spanning begint op te lopen, leuke spanning. Allebei in het weekend nog even een flinke fietstocht gemaakt. N. is zaterdag al om 6 uur 's ochtends gaan fietsen. Ach ja, als je toch wakker bent. Tegen de 100 km had hij in de benen toen hij thuis kwam. Ik heb vandaag met teamlid Dionne gefietst, rondje Gooimeer en nog een stuk langs het IJsselmeer. Zo'n 65 km. Ging lekker. Tja en dan de andere voorbereidingen: inpakken, wat moet er allemaal mee? De fietsendrager voor drie fietsen die we mogen lenen van iemand vandaag uitgeprobeerd. De Ajax- ballonnen, spandoeken, foto, etc. voor Mathijs zijn bocht op de Alp (bocht 10). Slaapspullen. Eten: pasta, hagelslag... en ga maar door. Kortom we vervelen ons geen moment.
Vandaag ook nog naar de Buitenboys geweest om een Alpe d'HuZesshirt van ons team te overhandigen. De mensen van de Buitenboys hebben afgelopen jaren ontzettend veel voor ons gedaan. Op de foto voorzitter Marcel Oost en penningmeester Rob Mueller.
Tja en dan moest er deze week ook nog wat gewerkt worden. Staat mijn hoofd er naar? Nee, we zetten hem wel op automatische piloot.
A.s. dinsdagochtend wordt er een fietssponsortocht georganiseerd door de klas van Roosmarijn, dochter van Mark (teamlid) en Annette in Oosterbeek. Daar ga ik even kijken en daarna nog – op verzoek van de Vereniging Ouders, Kinderen en kanker – in Utercht een overleg over kinder-palliatieve zorg. Zo belangrijk dat dit goed geregeld is. In Nederland is er op dit gebied nog voldoende werk aan de winkel. Vooral een goede (betere!!!) coördinatie van de zorg is in de laatste levensfase van een kind is van essentieel belang. Zodat je je als ouders volop op je kind en het gezin kunt richten. Tijd is dan immers schaars. Een uitspraak die hierbij past is: “je kunt geen tijd aan je leven toevoegen, maar wel leven aan de tijd”. Hier moet je dan wel de ruimte voor krijgen en niet druk zijn met allemaal regelzaken. Ik vind het dan ook fijn, dat ik aan dit overleg mijn inbreng als ouder mag geven.
Afgelopen week was weer een week vol beweging in allerlei opzichten. Fysieke beweging, veel fietsen, maar ook beweging in allerlei andere zaken: Fredrieke in het Jeugdjournaal, de sponsorloop van de Olijfboom gevolgd door het pizza eten in de tuin van juf Anneke. Heel leuk allemaal. Daaruit volgde weer contact met het NOS sportjournaal: zij willen Fredrieke 9 juni boven op de berg filmen. Ahum, nu nog boven komen op die grote pukkel....
Verder is het aftellen echt begonnen. De spanning begint op te lopen, leuke spanning. Allebei in het weekend nog even een flinke fietstocht gemaakt. N. is zaterdag al om 6 uur 's ochtends gaan fietsen. Ach ja, als je toch wakker bent. Tegen de 100 km had hij in de benen toen hij thuis kwam. Ik heb vandaag met teamlid Dionne gefietst, rondje Gooimeer en nog een stuk langs het IJsselmeer. Zo'n 65 km. Ging lekker. Tja en dan de andere voorbereidingen: inpakken, wat moet er allemaal mee? De fietsendrager voor drie fietsen die we mogen lenen van iemand vandaag uitgeprobeerd. De Ajax- ballonnen, spandoeken, foto, etc. voor Mathijs zijn bocht op de Alp (bocht 10). Slaapspullen. Eten: pasta, hagelslag... en ga maar door. Kortom we vervelen ons geen moment.
Vandaag ook nog naar de Buitenboys geweest om een Alpe d'HuZesshirt van ons team te overhandigen. De mensen van de Buitenboys hebben afgelopen jaren ontzettend veel voor ons gedaan. Op de foto voorzitter Marcel Oost en penningmeester Rob Mueller.
Tja en dan moest er deze week ook nog wat gewerkt worden. Staat mijn hoofd er naar? Nee, we zetten hem wel op automatische piloot.
A.s. dinsdagochtend wordt er een fietssponsortocht georganiseerd door de klas van Roosmarijn, dochter van Mark (teamlid) en Annette in Oosterbeek. Daar ga ik even kijken en daarna nog – op verzoek van de Vereniging Ouders, Kinderen en kanker – in Utercht een overleg over kinder-palliatieve zorg. Zo belangrijk dat dit goed geregeld is. In Nederland is er op dit gebied nog voldoende werk aan de winkel. Vooral een goede (betere!!!) coördinatie van de zorg is in de laatste levensfase van een kind is van essentieel belang. Zodat je je als ouders volop op je kind en het gezin kunt richten. Tijd is dan immers schaars. Een uitspraak die hierbij past is: “je kunt geen tijd aan je leven toevoegen, maar wel leven aan de tijd”. Hier moet je dan wel de ruimte voor krijgen en niet druk zijn met allemaal regelzaken. Ik vind het dan ook fijn, dat ik aan dit overleg mijn inbreng als ouder mag geven.
zaterdag 28 mei 2011
Nog 12 dagen: kilometers maken
Vanochtend was ik vroeg wakker. Ergens in mijn achterhoofd zit blijkbaar toch dat ik deze dagen nog een stuk wil fietsen. Kilometers maken, zodat ik zeker weet dat ik over krap twee weken die Alp een paar keer opkom. Vorig jaar had ik 5.000 kilometer gefietst voordat wij naar Frankrijk vertrokken. In mijn hoofd zit al maanden dat ik deze afstand dit jaar ook aan trainingskilometers moet halen. En aangezien de Alp oprijden niet alleen een kwestie van kracht is, maar ook van kunnen doseren en weten dat 'je het kunt' om 05.45 uur maar uit bed gestapt. Een half uur later zit ik op de fiets.
Er zíjn nog steeds mensen die denken dat ik fiets omdat ik zo sportief ben. Ha, ha! Nou echt niet. Na 25 kilometer kwam ik onderlangs de Oostvaardersplassen boven op de IJsselmeerdijk bij Lelystad aan. Doel: over de dijk richting Almere en dan verder naar de Hollandse Brug. Met zw-wind tegen is die +/- 30 km rechte dijk nou niet direct iets waar je je heel echt op verheugd. Bij Almere Pampus trok de wind aan en dan denk je wel even 'waar ben ik aan begonnen'? De verleiding is dan groot rechtsaf te slaan, de polder in, op weg naar de koffie. Op zulke momenten is het slim om even letterlijk stil te staan, om je heen te kijken en te beseffen dát het maar mooi is dat je hier nog staat. Hoeveel mensen die kanker hebben gehad hebben de strijd verloren?
Fietsen doe ik voor het doel: geld ophalen voor Alpe d'HuZes / KWF-kankerbestrijding. Ik en die 3.999 andere Alp d'HuZessers hopen dat u die prestatie beloond door te doneren. Over 10 jaar sterven geen mensen meer aan kanker, dat is de missie van Alpe d'HuZes.
Er zíjn nog steeds mensen die denken dat ik fiets omdat ik zo sportief ben. Ha, ha! Nou echt niet. Na 25 kilometer kwam ik onderlangs de Oostvaardersplassen boven op de IJsselmeerdijk bij Lelystad aan. Doel: over de dijk richting Almere en dan verder naar de Hollandse Brug. Met zw-wind tegen is die +/- 30 km rechte dijk nou niet direct iets waar je je heel echt op verheugd. Bij Almere Pampus trok de wind aan en dan denk je wel even 'waar ben ik aan begonnen'? De verleiding is dan groot rechtsaf te slaan, de polder in, op weg naar de koffie. Op zulke momenten is het slim om even letterlijk stil te staan, om je heen te kijken en te beseffen dát het maar mooi is dat je hier nog staat. Hoeveel mensen die kanker hebben gehad hebben de strijd verloren?
Fietsen doe ik voor het doel: geld ophalen voor Alpe d'HuZes / KWF-kankerbestrijding. Ik en die 3.999 andere Alp d'HuZessers hopen dat u die prestatie beloond door te doneren. Over 10 jaar sterven geen mensen meer aan kanker, dat is de missie van Alpe d'HuZes.
vrijdag 27 mei 2011
Nog 13 dagen: Polygoon, NOS en Van Agt
We tellen de dagen af. En ja, de spanning wordt voelbaar. Na een jaar voorbereiding hebben alle teamleden er zin in. Zekers met alle steun van heel veel mensen die wij hebben gehad. Niet alleen qua financiën (natuurlijk, dat blijft het belangrijkst. Doneren kan nog steeds!), maar ook bij het helpen van het organiseren van activiteiten om geld in te zamelen. Voor ons team hebben tientallen mensen zich ingezet. Geweldig. Ik ga geen namen noemen, want dan vergeten wij mensen en soms kennen we ze niets eens bij naam (bv. kerkleden in Tiel en Woudsend). Iedereen heel erg bedankt voor de hulp!
Vanaf nu geen lange, leuke (?) stukjes meer, maar dagelijks kort verslag van de voorbereidingen voor vertrek.
1) teamlid Dionne kwam vandaag de opbrengst melden van de sponsorloop bij basisschool Polygoon in Almere. De kinderen hebben ruim 3.000 euro bij elkaar gerend! Geweldig, wat een hoog bedrag. Wij zijn er heeeeeeel blij mee, alle kinderen en donateurs erg bedankt!
2) en zij kreeg ook nog 500 euro bij Nutricia 'los'! Nutricia, heel erg bedankt voor jullie steun aan Alpe d'HuZes / het Mathijs Douwe Team.
3) vanochtend belde de NOS met de vraag of Fredrieke 9 juni op de Alp in de live-uitzending van de NOS (Nederland 1, 19.00 - 20.00 uur) wil komen vertellen over deze dag. Natuurlijk! was haar antwoord. Direct gevolgd door de vraag "kom ik dan in een echte studio?" Hoe en wat wordt nog ingevuld. Heel leuk.
4) ter afsluiting mijn favoriete aanbevelingsfilmpje voor Alpe d'HuZes. "Helden"....
De missie van Alpe d'HuZes is dat over 10 jaar geen kinderen en 'grote mensen' meer sterven aan kanker
Vanaf nu geen lange, leuke (?) stukjes meer, maar dagelijks kort verslag van de voorbereidingen voor vertrek.
1) teamlid Dionne kwam vandaag de opbrengst melden van de sponsorloop bij basisschool Polygoon in Almere. De kinderen hebben ruim 3.000 euro bij elkaar gerend! Geweldig, wat een hoog bedrag. Wij zijn er heeeeeeel blij mee, alle kinderen en donateurs erg bedankt!
2) en zij kreeg ook nog 500 euro bij Nutricia 'los'! Nutricia, heel erg bedankt voor jullie steun aan Alpe d'HuZes / het Mathijs Douwe Team.
3) vanochtend belde de NOS met de vraag of Fredrieke 9 juni op de Alp in de live-uitzending van de NOS (Nederland 1, 19.00 - 20.00 uur) wil komen vertellen over deze dag. Natuurlijk! was haar antwoord. Direct gevolgd door de vraag "kom ik dan in een echte studio?" Hoe en wat wordt nog ingevuld. Heel leuk.
4) ter afsluiting mijn favoriete aanbevelingsfilmpje voor Alpe d'HuZes. "Helden"....
De missie van Alpe d'HuZes is dat over 10 jaar geen kinderen en 'grote mensen' meer sterven aan kanker
donderdag 26 mei 2011
Help, mijn vrouw fietst mee met Alpe d'HuZes
Vanavond zat ik weer met bewondering naar je programma te kijken. En ik kreeg een geweldig idee. John, ik heb je nodig want zo kan het niet langer. Help mij alsjeblieft!
Het begon twee jaar terug. Nienke belde mij op. Zij ging enkele weken later meedoen met Alpe d'HuZes en vroeg of ze dan ook voor Mathijs mocht fietsen. Ik had nog nooit van Alpe d'HuZes gehoord, maar na uitleg door Nienke dacht ik 'baat het niet, schaadt het niet'. Als zo'n actie mee zou helpen meer geld binnen te halen in de strijd tegen kanker... De maanden daarna bleef ik Nienke volgen. Zij reed dat jaar drie keer de Alp op en haalde veel geld binnen voor Alpe d'HuZes/KWF-kankerbestrijding.
Enkele maanden later, juni 2009, zat ik bij mijn huisarts. Hij vond het nodig dat ik wat aan sport ging doen... De zeilsport - liefst met windkracht 2 - achtte hij niet voldoende. Opeens schoot mij de prestatie van Nienke binnen. 'Racefietsen', riep ik en de arts was erg blij.
Allereerst Nienke gebeld. Zo half suggererend dat ik overwoog het jaar daarop mee te gaan doen met Alpe d'HuZes. Vooraf had ik goed de argumenten bedacht waarom ZIJ zou moeten zeggen waarom ik vooral NIET mee zou moeten doen. In het gesprek zou zij mijn bezwaren alleen maar hoeven te bevestigen. Maar het eerste bezwaar, dat ik nog nimmer op een racefiets had gezeten en zo'n Alp dan wel erg hoog gegrepen zou zijn, beklijfde niet bij haar. "Je kan nog elf maanden trainen". Tegenwerping twee ("het is heel moeilijk om maar bij iedereen geld binnen te halen") kreeg ook geen weerklank. Als het al die andere deelnemers lukte zou het mij ook moeten lukken was het verhaal van Nienke.
Dit telefoontje leverde nou niet op wat ik had gehoopt....
Verdedigingswal 2 was dat ik eerst nog maar eens zou moeten zien of ik een team bij elkaar zou kunnen krijgen. Een Alpe d'HuZes-team bestaat uit 4- 8 mensen. En wie zou er nou zo gek zijn om met mij mee te gaan naar Frankrijk om daar meerdere keren zinloos een Alp op te fietsen? Helaas rekende ik buiten mijn familie. Het verhaal dat ik mee wilde gaan doen aan Alpe d'HuZes ging al snel rond en voordat ik het wist had het Mathijs Douwe Team zeven leden...
Dat ging niet goed zo...
Als laatste de strategie van Nuttige Huisman gebruikt. Uiteraard hebben L. en ik al jaren hele verantwoorde afspraken over wie wat doet in het huishouden (ik alle boodschappen + sanitair, L. de rest :-) ). Dus gooide ik meteen in de strijd dat ik vanwege het trainen dan minder tijd zou hebben om mijn deel in het huishouden te doen! Hopend dat L. hier van terug zou schrikken en zou zeggen: "dat kan niet". Ha, ha, en dan zou ik de dokter kunnen vertellen dat ik graag had gewild "maar ja dokter, mijn vrouw wil niet meewerken".
Helaas liep het anders. L. vond mijn idee om mee te doen met Alpe d'HuZes een geweldig idee ". En ik hou van sportieve mannen" ...
En zo kwam het dat ik 3 juni vorig jaar vier keer de Alp opfietste.
Bovenaan die berg stond L. Zij was meteen verschrikkelijk enthousiast: "ik wil volgend jaar ook meedoen, ik wil ook dat applaus van die mensen langs de kant!".
En zo is het gegaan John. Ze traint momenteel heel hard, fietst naar d'r werk en met vriendinnen "want anders kom ik die berg niet op."
Maar het huishouden John, het huishouden!
Inmiddels is ons huis verworden tot een bouwval. De nieuwe bank die wij hebben gekocht staat al weken onuitgepakt midden in de kamer. Stof ligt overal duimendik. De vuile was ligt op de bank en de vaat wordt niet meer gedaan. Groente - áls er al wordt gekookt... - komt al maanden uit blik. Onze tuin is inmiddels een echte natuurtuin geworden. En Fredrieke wacht al twee jaar op de haar beloofde nieuwe kamer...
Ze is alleen maar bezig met Alpe d'HuZes. Gisteren nog, kwart voor zeven 's ochtends. De wekker gaat en ik ben nog half in slaap. Getik op mijn knie. Ik denk nog: "Hallo, het is gewoon een doordeweekse dag hoor". En dan komt de liefdevolle openingsvraag van deze nieuwe spannende dag: "Weet jij waar ik de powerpoint voor Alpe d'HuZes kan vinden op de computer? Die wil ik straks graag in de klas van Fredrieke laten zien" ???
Zó kan het toch niet langer, John?
John alsjeblieft, kan je mij helpen?
N.
woensdag 25 mei 2011
Fredrieke's klas in avonduitzending Jeugdjournaal
Gisterenochtend was Fredrieke plotseling in de ochtenduitzending van het Jeugdjournaal. Zie hieronder.
's Avonds deed het Jeugdjournaal uitgebreid verslag van de sponsorloop. Heel leuk!
's Avonds deed het Jeugdjournaal uitgebreid verslag van de sponsorloop. Heel leuk!
dinsdag 24 mei 2011
maandag 23 mei 2011
Fredrieke morgen in Jeugdjournaal
Anderhalve week geleden belde de eindredacteur van het Jeugdjournaal of Fredrieke mee zou willen werken. Natuurlijk heeft ze daar zin in!
We horen inmiddels dat kinderen uit de klas van Fredrieke al vele honderden euro's voor het Mathijs Douwe Team/Alpe d'HuZes hebben ingezameld. Nu moeten ze allemaal morgen nog wel even presteren...
Waarschijnlijk wordt het item morgenavond al in het Jeugdjournaal uitgezonden. Wie dit wil zien moet dus om 18.45 uur naar Nederland 3 kijken!
Nog ff over het weblogstukje van L. gisterenavond over de Alpe d'HuZesbijeenkomst in Papendal. L. schreef dat Fredrieke erg op haar tante Jenny lijkt: zo'n Alpe d'HuZespakje moet wel 'tonen'.
Maar heeft ze dat écht alleen van tante Jenny?
L. had zich voorgenomen vandaag weer te trainen door naar haar werk te fietsen. Om 07.15 uur sprong ze uit bed en riep “Vandaag mag ik mijn nieuwe Alpe d'HuZespakje aan. Maar dan moet ik wel op de racefiets, anders TOONT het niet.”
F. lijkt op haar tante? Of toch ook op haar moeder?
zondag 22 mei 2011
TOP!-dag op Papendal
(L. schrijft)
Vandaag was het dan zover, de laatste grote bijeenkomst waarin werd afgeteld naar het moment 9 juni, de dag van de Alpe d'HuZes 2011. Het was weer overweldigend om met zoveel mensen die we straks allemaal op de Alp in Frankrijk tegen komen en allemaal voor het goede doel strijden in Arnhem bij elkaar te zijn.
Wat voel je dan? Een warm gevoel: met elkaar vechten tegen die vreselijke ziekte. Maar ook een gevoel van dankbaarheid: dat we daaraan ons steentje mogen en kunnen bijdragen. En een gevoel van trots.
Ik ben trots op:
- al die mensen die betrokken zijn bij Alpe d'HuZes, niet te vergeten de honderden vrijwilligers: top!
- al onze teamleden (vorig én dit jaar): de warme en enthousiaste betrokkenheid en inzet, de gezelligheid zoals vanmiddag in de tuin bij Mark en Annette: top!
- mijn man Niek: zelf zo ziek geweest (darmkanker). Vorig jaar en nu ook weer fanatiek aan het fietsen. Maar vooral ook zo gedreven met de Alpe d'HuZes bezig zijn om zoveel mogelijk geld in te zamelen voor KWF-kankerbestrijding: top!
- onze dochter Fredrieke: hoe ze zich na alles wat er is gebeurd in ons gezin staande heeft weten te houden en nu meedoet. 9 juni fietsen wij samen naar bocht 10, de bocht van haar broer die maar 10 jaar oud mocht worden. Vandaag was voor haar een hoogtepunt, ze kreeg eindelijk haar wielrennertenue. Want ze is net haar tante Jenny, het moet natuurlijk wel wat lijken. Top!
- onze zoon Mathijs: door hem zijn we geïnspireerd geraakt en ik ben er trots op, dat hij in allerlei plaatsen van het land op posters,op voetbaalvaantjes, in liedjes of op een andere manier bekend is. Zijn naam blijft genoemd: top!
En Mathijs: met jou in ons hart gaan we 9 juni op naar de top!
Vandaag was het dan zover, de laatste grote bijeenkomst waarin werd afgeteld naar het moment 9 juni, de dag van de Alpe d'HuZes 2011. Het was weer overweldigend om met zoveel mensen die we straks allemaal op de Alp in Frankrijk tegen komen en allemaal voor het goede doel strijden in Arnhem bij elkaar te zijn.
Wat voel je dan? Een warm gevoel: met elkaar vechten tegen die vreselijke ziekte. Maar ook een gevoel van dankbaarheid: dat we daaraan ons steentje mogen en kunnen bijdragen. En een gevoel van trots.
Ik ben trots op:
- al die mensen die betrokken zijn bij Alpe d'HuZes, niet te vergeten de honderden vrijwilligers: top!
- al onze teamleden (vorig én dit jaar): de warme en enthousiaste betrokkenheid en inzet, de gezelligheid zoals vanmiddag in de tuin bij Mark en Annette: top!
- mijn man Niek: zelf zo ziek geweest (darmkanker). Vorig jaar en nu ook weer fanatiek aan het fietsen. Maar vooral ook zo gedreven met de Alpe d'HuZes bezig zijn om zoveel mogelijk geld in te zamelen voor KWF-kankerbestrijding: top!
- onze dochter Fredrieke: hoe ze zich na alles wat er is gebeurd in ons gezin staande heeft weten te houden en nu meedoet. 9 juni fietsen wij samen naar bocht 10, de bocht van haar broer die maar 10 jaar oud mocht worden. Vandaag was voor haar een hoogtepunt, ze kreeg eindelijk haar wielrennertenue. Want ze is net haar tante Jenny, het moet natuurlijk wel wat lijken. Top!
- onze zoon Mathijs: door hem zijn we geïnspireerd geraakt en ik ben er trots op, dat hij in allerlei plaatsen van het land op posters,op voetbaalvaantjes, in liedjes of op een andere manier bekend is. Zijn naam blijft genoemd: top!
En Mathijs: met jou in ons hart gaan we 9 juni op naar de top!
zaterdag 21 mei 2011
Een moeilijke week
Zo door de week, als er dagelijkse beslommeringen zijn, wij een ritme hebben, naar werk en school gaan, dan gaat het meestal wel. Maar op momenten die anders juist extra leuk waren zoals vakanties, weekenden, verjaardagen, feestdagen, etc. is het gemis extra groot.
Manu Keirse heeft het mooi verwoord in zijn boek ‘Vingerafdruk van verdriet’:
“Gevoelens van intense pijn en verdriet treden op totaal onverwachte momenten op. Men heeft intens verlangd naar vakantie en komt gebroken terug”.
Dit is voor ons herkenbaar en kan gebeuren omdat het genieten niet meer compleet is. Gelukkig is dit niet altijd zo, maar er zijn zeker wel momenten dat je met elkaar merkt dat het niet zo lekker loopt. En dat het verdriet de kop op steekt. Gelukkig kennen we veel lieve mensen die ook in de afgelopen dagen weer hebben laten merken d.m.v. een kaartje, sms-je, mailtje of bloemetje dat ze met ons meeleven. Ook op school werd er aandacht aan Mathijs zijn sterfdag besteed. Woensdag brandden bij zijn foto kaarsjes, stonden er bloemen en in november wordt er een boom voor hem geplant in het Koningin Wilhelminabos (herdenkingsbos bij Swifterbant ( http://www.wilhelminabos.nl/home.html ). Een mooi gebaar van de Olijfboom.
Al dat meeleven doet je goed.
Een kaart die we kregen van een ex-collega uit Harderwijk vond ik wel bijzonder. Daar stond de betekenis van de nam Mathijs uitgelegd en dat vond ik zo echt Mathijs:
Mathijs
Hebreeuwse naam;
Geschenk van God
Een vooruitstrevend denker en geniet
Van het leven, wordt door mensen
Met moeilijkheden vaak benaderd.
Praat niet veel, is een sterke
Persoonlijkheid, eerlijk, beleefd en
Bezit een grote levenswijsheid.
Mathijs is een naam
om trots op te zijn
Afgelopen woensdag zijn we uiteraard naar Drachten afgereisd, waar Mathijs begraven ligt, om het grafje weer mooi te maken. Ik had na de overwinning van Ajax afgelopen zondag (Mathijs zou gefeest hebben!) een mooi Ajax-vaantje gekocht voor in het kastje (door opa gemaakt) op zijn grafje. Niek heeft nieuwe plantjes geplant en meer kun je daar ook niet doen. Wat ik wel mooi en symbolisch vond was dat er dwars door het worteldoek wat, onder de witte steentjes ligt, een wild viooltje (Mathijs zijn lievelingsbloem!) door is gekomen. Moet wel een sterk plantje zijn dat dit gelukt is!
Fredrieke zat met een dilemma, want die zat met het meidenvoetbalteam van haar klas in de finalewedstrijd van Almere. Ze kwam woensdagochtend in tranen bij ons bed: “mam als ik niet mee ga naar Mathijs is het dan niet alsof het mij niets doet en of ik niet aan Mathijs denk?” Een dilemma voor haar. “Maar natuurlijk niet, we weten dat je gek was met jouw broer en hij zit in ons hart, dus ga gerust voetballen. Mathijs zou dat ook gewild hebben.” Dus heeft zij gekozen voor de wedstrijd. Ze stond op keep met de keeperhandschoenen en beenbeschermers van Mathijs. Ook wilde ze die dag perse het kettinkje om met het duimafdrukje van Mathijs en een hartje met de foto van Mathijs. De drie wedstrijden gingen goed. Ze heeft slechts één bal doorgelaten en uiteindelijk zijn ze met hun klassenteam kampioen van Almere geworden. Ook hierbij denk je meteen: dit had…. Wat zou hij trots geweest zijn op zijn zusje.
Tot slot nog een heel mooi gedicht wat we van vrienden uit Meppel kregen:
Daarna
In alles wat ik doe, draag ik je mee
Alles wat ik voel, voel ik voor twee
In alles wat ik zeg, roep ik je naam
Overal waar ik sta, zal ik voor twee staan
In alles wat ik zie, kijkt mijn blik voor jou
Kleuren van de regenboog
De heel stralend blauw
Ik zal van je blijven houden
Op deze wereld hier
Verdriet overwinnen
Zoekend naar nieuw levensplezier
Met jou in mijn hart
In mijn ziel, in heel mijn wezen
Zul je altijd bij mij zijn
En mijn vreselijke wond genezen.
Manu Keirse heeft het mooi verwoord in zijn boek ‘Vingerafdruk van verdriet’:
“Gevoelens van intense pijn en verdriet treden op totaal onverwachte momenten op. Men heeft intens verlangd naar vakantie en komt gebroken terug”.
Dit is voor ons herkenbaar en kan gebeuren omdat het genieten niet meer compleet is. Gelukkig is dit niet altijd zo, maar er zijn zeker wel momenten dat je met elkaar merkt dat het niet zo lekker loopt. En dat het verdriet de kop op steekt. Gelukkig kennen we veel lieve mensen die ook in de afgelopen dagen weer hebben laten merken d.m.v. een kaartje, sms-je, mailtje of bloemetje dat ze met ons meeleven. Ook op school werd er aandacht aan Mathijs zijn sterfdag besteed. Woensdag brandden bij zijn foto kaarsjes, stonden er bloemen en in november wordt er een boom voor hem geplant in het Koningin Wilhelminabos (herdenkingsbos bij Swifterbant ( http://www.wilhelminabos.nl/home.html ). Een mooi gebaar van de Olijfboom.
Al dat meeleven doet je goed.
Een kaart die we kregen van een ex-collega uit Harderwijk vond ik wel bijzonder. Daar stond de betekenis van de nam Mathijs uitgelegd en dat vond ik zo echt Mathijs:
Mathijs
Hebreeuwse naam;
Geschenk van God
Een vooruitstrevend denker en geniet
Van het leven, wordt door mensen
Met moeilijkheden vaak benaderd.
Praat niet veel, is een sterke
Persoonlijkheid, eerlijk, beleefd en
Bezit een grote levenswijsheid.
Mathijs is een naam
om trots op te zijn
Afgelopen woensdag zijn we uiteraard naar Drachten afgereisd, waar Mathijs begraven ligt, om het grafje weer mooi te maken. Ik had na de overwinning van Ajax afgelopen zondag (Mathijs zou gefeest hebben!) een mooi Ajax-vaantje gekocht voor in het kastje (door opa gemaakt) op zijn grafje. Niek heeft nieuwe plantjes geplant en meer kun je daar ook niet doen. Wat ik wel mooi en symbolisch vond was dat er dwars door het worteldoek wat, onder de witte steentjes ligt, een wild viooltje (Mathijs zijn lievelingsbloem!) door is gekomen. Moet wel een sterk plantje zijn dat dit gelukt is!
Fredrieke zat met een dilemma, want die zat met het meidenvoetbalteam van haar klas in de finalewedstrijd van Almere. Ze kwam woensdagochtend in tranen bij ons bed: “mam als ik niet mee ga naar Mathijs is het dan niet alsof het mij niets doet en of ik niet aan Mathijs denk?” Een dilemma voor haar. “Maar natuurlijk niet, we weten dat je gek was met jouw broer en hij zit in ons hart, dus ga gerust voetballen. Mathijs zou dat ook gewild hebben.” Dus heeft zij gekozen voor de wedstrijd. Ze stond op keep met de keeperhandschoenen en beenbeschermers van Mathijs. Ook wilde ze die dag perse het kettinkje om met het duimafdrukje van Mathijs en een hartje met de foto van Mathijs. De drie wedstrijden gingen goed. Ze heeft slechts één bal doorgelaten en uiteindelijk zijn ze met hun klassenteam kampioen van Almere geworden. Ook hierbij denk je meteen: dit had…. Wat zou hij trots geweest zijn op zijn zusje.
Tot slot nog een heel mooi gedicht wat we van vrienden uit Meppel kregen:
Daarna
In alles wat ik doe, draag ik je mee
Alles wat ik voel, voel ik voor twee
In alles wat ik zeg, roep ik je naam
Overal waar ik sta, zal ik voor twee staan
In alles wat ik zie, kijkt mijn blik voor jou
Kleuren van de regenboog
De heel stralend blauw
Ik zal van je blijven houden
Op deze wereld hier
Verdriet overwinnen
Zoekend naar nieuw levensplezier
Met jou in mijn hart
In mijn ziel, in heel mijn wezen
Zul je altijd bij mij zijn
En mijn vreselijke wond genezen.
vrijdag 20 mei 2011
Drie jaar terug
Lief mannetje,
Deze week is het al weer drie jaar geleden… Wat gaat de tijd snel, maar toch ook niet. We herinneren ons de laatste dagen van jouw leven nog zo goed. Die passeren weer helemaal de revue in deze dagen. De reis vrijdags naar het omaweekend in Stevensbeek (daar wilde je gewoon naar toe, hoe ziek jij je ook voelde) waarin je onderweg in de auto al toevalletjes kreeg, het nog genieten van de vrijdagavond waar jouw neefjes en nichtjes op de ‘familie-bonte avond’ optredens verzorgden, het opstaan uit jouw rolstoel om oma van dik in de negentig in een stoel te helpen, de epileptische toeval op zaterdag en de rit met de ambulance naar het ziekenhuis in
Nijmegen. Het moment in de ambulance waarop we samen voor het laatst hebben gelachen om jouw humor. De overnachting in het ziekenhuis, N en ik mochten samen bij je blijven slapen. De zondagochtend in het ziekenhuis waarin je nog met je duimpje hebt gecommuniceerd: “we gaan naar het AMC”. Jouw duim ging omhoog, dat is goed wilde je daarmee zeggen. Zondagmiddag met de ambulance naar het AMC. Tijdens de rit heb ik mijn hand op jouw lichaam gelegd, zodat je voelde dat ik bij je was. In het AMC: het gaat snel achteruit. Ik krijg jou op schoot, zodat je in mijn armen kon sterven.
Nadat jij overleden bent mogen we jou in de eigen auto meenemen naar huis: eerst naar de uitgang in het AMC. Ik in de rolstoel en jij bij mama op schoot, ik wilde je niet loslaten. Ook in de auto lig je bij mij op schoot. De maan schijnt helder. Het lijkt vredig en licht, maar wij zijn intens verdrietig en vragen ons af waarom..
Thuis gekomen trek ik jou je lievelingskleren aan (de dame van de Wending, uitvaartvereniging voor kinderen, wil het ook wel doen, maar daar was natuurlijk geen sprake van: niemand komt er verder aan mijn zoon behalve wij!). Een trainingsbroek en uiteraard een Ajax-sweater. En dan leggen we jou in jouw bed onder jouw vertrouwde Ajax - dekbedovertrek. Ik heb het de afgelopen jaren nog steeds niet gewassen. Ik wil het zo houden, jou nog kunnen ruiken.
Het blijft zo’n pijn doen jou hier niet meer bij ons te hebben.
Mama
Deze week is het al weer drie jaar geleden… Wat gaat de tijd snel, maar toch ook niet. We herinneren ons de laatste dagen van jouw leven nog zo goed. Die passeren weer helemaal de revue in deze dagen. De reis vrijdags naar het omaweekend in Stevensbeek (daar wilde je gewoon naar toe, hoe ziek jij je ook voelde) waarin je onderweg in de auto al toevalletjes kreeg, het nog genieten van de vrijdagavond waar jouw neefjes en nichtjes op de ‘familie-bonte avond’ optredens verzorgden, het opstaan uit jouw rolstoel om oma van dik in de negentig in een stoel te helpen, de epileptische toeval op zaterdag en de rit met de ambulance naar het ziekenhuis in
Nijmegen. Het moment in de ambulance waarop we samen voor het laatst hebben gelachen om jouw humor. De overnachting in het ziekenhuis, N en ik mochten samen bij je blijven slapen. De zondagochtend in het ziekenhuis waarin je nog met je duimpje hebt gecommuniceerd: “we gaan naar het AMC”. Jouw duim ging omhoog, dat is goed wilde je daarmee zeggen. Zondagmiddag met de ambulance naar het AMC. Tijdens de rit heb ik mijn hand op jouw lichaam gelegd, zodat je voelde dat ik bij je was. In het AMC: het gaat snel achteruit. Ik krijg jou op schoot, zodat je in mijn armen kon sterven.
Nadat jij overleden bent mogen we jou in de eigen auto meenemen naar huis: eerst naar de uitgang in het AMC. Ik in de rolstoel en jij bij mama op schoot, ik wilde je niet loslaten. Ook in de auto lig je bij mij op schoot. De maan schijnt helder. Het lijkt vredig en licht, maar wij zijn intens verdrietig en vragen ons af waarom..
Thuis gekomen trek ik jou je lievelingskleren aan (de dame van de Wending, uitvaartvereniging voor kinderen, wil het ook wel doen, maar daar was natuurlijk geen sprake van: niemand komt er verder aan mijn zoon behalve wij!). Een trainingsbroek en uiteraard een Ajax-sweater. En dan leggen we jou in jouw bed onder jouw vertrouwde Ajax - dekbedovertrek. Ik heb het de afgelopen jaren nog steeds niet gewassen. Ik wil het zo houden, jou nog kunnen ruiken.
Het blijft zo’n pijn doen jou hier niet meer bij ons te hebben.
Mama
donderdag 19 mei 2011
woensdag 18 mei 2011
Drie jaar: 12 maart 1998 - 18 mei 2008
Vandaag drie jaar geleden overleed onze zoon Mathijs op 10-jarige leeftijd aan de gevolgen van de ziekte kanker. Hij is bijna de helft van zijn leven ziek geweest. http://mathijsdouwe.blogspot.com/2008/05/mathijs-overleden-2.html
Elk jaar sterven in Nederland 150 kinderen door deze ziekte.
De missie van Alpe d'HuZes is dat er over 10 jaar geen kinderen en 'grote mensen' meer sterven door kanker.
Elk jaar sterven in Nederland 150 kinderen door deze ziekte.
De missie van Alpe d'HuZes is dat er over 10 jaar geen kinderen en 'grote mensen' meer sterven door kanker.
zaterdag 14 mei 2011
Fietsen, een buikschuiver, 3e Mathijs Douwe Toernooi en collecte in Woudsend
Soms denk je dat een weekje redelijk rustig en voorspelbaar zal verlopen, maar als je meedoet aan de Alpe d’HuZes is niets minder waar.
Derde Mathijs Douwe Toernooi, georganiseerd door de Buitenboys
Gisteren organiseerden FC Buitenboys voor de derde keer het Mathijs Douwe Toernooi. Als we daar 's ochtends tegen tienen aankomen is het al een drukte van belang. We parkeren de auto een heel eind bij de voetbalvelden vandaan omdat er gewoon geen plek meer is! Overal zijn de F-voetballertjes en de mini’s (4 – 6 jaar) vandaan gekomen: Den Haag, Utrecht, Amsterdam, Purmerend, Oostzaan, Wilnes, Lelystad, Hilversum,
etc. Alles werkte mee: de dag was weer strak gepland door de toernooicommissie en het was de hele dag fantastisch toernooiweer. Net als de vorige twee jaar draaide het toernooi als een geoliede machine. Het Mathijs Douwe Toernooi staat ook altijd in het teken van een goed doel. Voor deze dag waren dat KIKA en het Mathijs Douwe Team/Alpe d'HuZes. De posters met Mathijs zijn foto er op hangt in de kantine van de Buitenboys. Hier liggen mooie herinneringen voor ons. Voetbal was voor Mathijs datgene wat hem tijdens zijn lange ziekteperiode op de been hield. Dit sportieve toernooi past goed bij hem.
Aan het einde van het toernooi overhandigde Fredrieke de cheque met 5.500,-- euro aan KIKA en werd aan haar een cheque van 1000,-- euro uitgereikt voor het Mathijs Douwe Team. Echt geweldig! Ook mocht Fredrieke meehelpen met het uitreiken van de vaantjes en de bekers aan de voetbalteams. En met 80 deelnemende teams waren er dat waren nogal wat.... Om half 6 was de rust weder gekeerd bij de Buitenboys en kon iedereen terugkijken op een hele geslaagde dag.
Hieronder een kort filmpje van deze leuke dag (5 minuten).
Collecte in de kerk van Woudsend
Begin deze week werd ik opgebeld door mijn nicht Martje uit Woudsend. Zij is actief in het kerkelijk jeugdwerk en vandaag was er de slotdienst van het jeugdseizoen. Tijdens zo’n dienst wordt er altijd gecollecteerd voor een goed doel. En de predikante had het verhaal over Mathijs en het Mathijs Douwe Team gehoord en de cd van Fredrieke beluisterd en vond het een goed idee om hiervoor te collecteren. We hebben de kerkdienst vanochtend bijgewoond en tijdens de dienst heeft Martje op een hele mooie en duidelijke manier onder woorden gebracht waar Alpe d’HuZes voor staat en hoe het Mathijs Douwe Team hier een bijdrage aan wil leveren. Wat de opbrengst van de collecte is geweest moeten we nog horen.
Fietsen
Natuurlijk hoort trainen en kilometers afleggen op de fiets erbij. Ik heb er zelf inmiddels zo’n 1300 kilometer op zitten op dit moment. Toen we in de meivakantie in Markelo op de camping stonden heb ik iedere dag een rondje gefietst met o.a. de Holterberg (= 500 meter 10 %). Dat klimmen is echt geen hobby van mij! Wat is dat zwaar en dan te bedenken dat dit nog maar zo’n kort stukje is…..
Een buikschuiver
Afgelopen woensdag ben ik weer met vriendin en teamgenoot Eline gaan trainen in de prachtige omgeving van Harderwijk. We fietsten dapper weg en hadden een snelheid van zo’n 25 km toen ik op een bospaadje onderuit gleed. Ik maakte een flinke buikschuiver! Au. Even bijkomen dacht ik en meldde Eline dat het wel weer ging. “Mooi niet, zei zij, je weet niet half hoe je eruit ziet, allemaal bloed en je ziet bleek”. Dus terug naar haar huis gefietst waar ze mij goed heeft verzorgd. Daarna weer samen op de fiets gestapt en een rondje Zeewolde gedaan. Ging prima. Achteraf gezien heb ik blijkbaar het stuur in mijn ribbenkast gekregen, want ik heb nog wel last van gekneusde ribbetjes. Gelukkig is het nog 25 dagen tot de grote dag!
De missie van Alpe d'HuZes is dat er over tien jaar geen kinderen en 'gtote mensen' met sterven aan kanker
Derde Mathijs Douwe Toernooi, georganiseerd door de Buitenboys
Gisteren organiseerden FC Buitenboys voor de derde keer het Mathijs Douwe Toernooi. Als we daar 's ochtends tegen tienen aankomen is het al een drukte van belang. We parkeren de auto een heel eind bij de voetbalvelden vandaan omdat er gewoon geen plek meer is! Overal zijn de F-voetballertjes en de mini’s (4 – 6 jaar) vandaan gekomen: Den Haag, Utrecht, Amsterdam, Purmerend, Oostzaan, Wilnes, Lelystad, Hilversum,
Aan het einde van het toernooi overhandigde Fredrieke de cheque met 5.500,-- euro aan KIKA en werd aan haar een cheque van 1000,-- euro uitgereikt voor het Mathijs Douwe Team. Echt geweldig! Ook mocht Fredrieke meehelpen met het uitreiken van de vaantjes en de bekers aan de voetbalteams. En met 80 deelnemende teams waren er dat waren nogal wat.... Om half 6 was de rust weder gekeerd bij de Buitenboys en kon iedereen terugkijken op een hele geslaagde dag.
Hieronder een kort filmpje van deze leuke dag (5 minuten).
Collecte in de kerk van Woudsend
Begin deze week werd ik opgebeld door mijn nicht Martje uit Woudsend. Zij is actief in het kerkelijk jeugdwerk en vandaag was er de slotdienst van het jeugdseizoen. Tijdens zo’n dienst wordt er altijd gecollecteerd voor een goed doel. En de predikante had het verhaal over Mathijs en het Mathijs Douwe Team gehoord en de cd van Fredrieke beluisterd en vond het een goed idee om hiervoor te collecteren. We hebben de kerkdienst vanochtend bijgewoond en tijdens de dienst heeft Martje op een hele mooie en duidelijke manier onder woorden gebracht waar Alpe d’HuZes voor staat en hoe het Mathijs Douwe Team hier een bijdrage aan wil leveren. Wat de opbrengst van de collecte is geweest moeten we nog horen.
Fietsen
Een buikschuiver
Afgelopen woensdag ben ik weer met vriendin en teamgenoot Eline gaan trainen in de prachtige omgeving van Harderwijk. We fietsten dapper weg en hadden een snelheid van zo’n 25 km toen ik op een bospaadje onderuit gleed. Ik maakte een flinke buikschuiver! Au. Even bijkomen dacht ik en meldde Eline dat het wel weer ging. “Mooi niet, zei zij, je weet niet half hoe je eruit ziet, allemaal bloed en je ziet bleek”. Dus terug naar haar huis gefietst waar ze mij goed heeft verzorgd. Daarna weer samen op de fiets gestapt en een rondje Zeewolde gedaan. Ging prima. Achteraf gezien heb ik blijkbaar het stuur in mijn ribbenkast gekregen, want ik heb nog wel last van gekneusde ribbetjes. Gelukkig is het nog 25 dagen tot de grote dag!
De missie van Alpe d'HuZes is dat er over tien jaar geen kinderen en 'gtote mensen' met sterven aan kanker
donderdag 12 mei 2011
Nog 29 dagen, 714 trainingskilometers en 10.000 euro
De laatste dagen fiets ik veel naar mijn werk o.a. om trainingskilometers te maken. De Alp komt dichterbij. Het mooie weer maakt dit natuurlijk goed mogelijk. Benen zijn goed, conditie is (zeer) goed. Alleen wat doorzitplekjes op de billetjes :-)
Nog 29 dagen, 714 trainingskilometers te maken, en 10.000 euro te gaan. en dan is het 9 juni, Alpe d'HuZes 2011. Het eerste gaat vanzelf, voor het tweede doe ik mijn best en bij het derde kunt u helpen...
De missie van Alpe d'HuZes is dat er over 10 jaar geen kinderen en 'grote mensen' meer sterven door kanker
---------------------------------------------------------------------------
De disclaimer van toepassing op e-mail van de Dienst Wonen Zorg en Samenleven vindt u op:
http://www.wzs.amsterdam.nl/disclaimer
dinsdag 10 mei 2011
Snap 't niet
In mijn werk hou ik mij tegenwoordig bezig met energiebesparing. Een onderwerp dat - net als Alpe d'HuZes - ook 'maatschappelijk nuttig' is. Bij Alpe d'HuZes zamel je geld in voor het goede doel kankerbestrijding. Bij energiebesparing draag je zonder meer bij aan een betere planeet, óók een lovenswaardig doel. Een groot verschil is dat je bij het ene doel er zelf niets beter van wordt (Alpjes opfietsen) en bij het andere doel hou je zelfs geld over als je het goed doet (minder energieverbruik = lagere energierekening). Hoe kan het nou dat het met die energiebesparing maar niet wil lukken (vorig jaar is er in Nederland meer energie verbruikt dan ooit tevoren), terwijl het andere doel jaar op jaar beter scoort en meer geld opbrengt?
Ik heb geen verklaring, ik snap het gewoon niet. In heel het land zijn al maandenlang tienduizenden mensen bezig om geld in te zamelen voor Alpe d'HuZes. Zonder dat iemand hun dwingt, of ze er zelf beter van worden. Integendeel, de organisatiekosten van dit alles (ook de kosten voor reis en accommodatie in Frankrijk) dragen de deelnemers aan Alpe d'HuZes zelf. Toertochten worden georganiseerd, golftoernooien,benefietsconcerten, loterijen, broodjes gebakken, etc etc. Miljoenen Nederlanders doneren voor Alpe d'HuZes. En de hele Alpe d'HuZes-organisaties draait voor 100% op vrijwilligers, er is bij Alpe d'HuZes geen enkele betaalde kracht. Wat drijft al deze mensen? En waarom - als ze toch een goed doel willen steunen - doen ze dit wel voor Alpe d'HuZes maar niet voor een Hartstichting, Kika of Natuurmomnumenten? Ik snap het na twee jaar nog steeds niet.
Recent is de voorzitter van Alpe d'HuZes, Coen van Veenendaal, na zes jaar trouwe dienst afgetreden. Hij heeft de hele actie Alpe d'HuZes samen met o.a. Peter Kapitein in gang gezet. En dit tot een geweldig succes gemaakt. Nu hij geen voorzitter meer is heeft hij vast heel veel tijd over nu. Hij moet snappen hoe je mensen in beweging krijgt.
Energiebesparing is voor de toekomst van de wereld van groot belang. 1 + 1 = 2: misschien een idee, Coen for minister?
zondag 8 mei 2011
Derde Mathijs Douwe Toernooi zaterdag a.s. in Almere
Voor de derde keer organiseert voetbalclub de Buitenboys komende zaterdag het Mathijs Douwe Toernooi voor de F-jes (en mini's). Al maanden is het toernooi helemaal volgeboekt, meer dan 80 (!) F-teams spelen zaterdag a.s. op de velden in Almere.
Voor Mathijs was voetbal belangrijk, zéér belangrijk. Als hij ziek/misselijk was leefde hij echt naar die wedstrijden toe. "Kan ik er zaterdag dan wel bij zijn", was vaak een vraag die wij kregen als wij op maandag weer het ziekenhuis ingingen voor bv. drie dagen chemobehandeling. Als dat niet lukte, bv. omdat Mathijs te lage bloedwaarden of een infectie had, was er groot verdriet. Het is meerdere keren gebeurd dat wij bijvoorbeeld een plotseling noodzakelijk bloedtransfusie inplanden op zaterdagochtend heel vroeg, zodat Mathijs vier uur later toch weer op het veld kon staan. Gelukkig werkte de verpleging van het Emma Kinderziekenhuis daar zoveel mogelijk aan mee.
Voor het derde Mathijs Douwe Toernooi is weer een prachtig toernooiboekje verschenen. Met mooie foto's van Mathijs, een ontroerend voorwoord van bestuurder Rob en daarin ook een stukje van L. Hieronder het stukje van L, het boekje zelf is helemaal te zien en te lezen via deze link: http://www.slideshare.net/alpjeop2010/toernooiboekje-3e-mathijs-douwe-toernooi-14-mei-2011
Mathijs zou vandaag 13 jaar geweest zijn. Dat betekent dat hij dit jaar in een D – elftal zou spelen. In het begin van dit voetbalseizoen ben ik nog een keer bij een wedstrijd van zijn vroegere F-jesteam wezen kijken. De jongens spelen inmiddels op een groot veld en zijn nu met zijn elven. Het échte voetballen is begonnen. Mathijs zou er van genoten hebben.
Op 14 mei organiseren de Buitenboys het derde Mathijs Douwe F-toernooi. Geweldig. Het past helemaal bij Mathijs en zijn naam wordt hierdoor bij zijn voetbalclub – en door dit toernooi ver daarbuiten – nog steeds genoemd. Dat is voor ons van heel veel waarde.
Mathijs was een sportieve jongen. Toen hij door zijn ziekte steeds meer moest inleveren en opgeven liet hij als eerste zijn keyboardles vallen, daarna de school en pas als laatste het voetballen bij de Buitenboys. 5 april 2008 keepte hij zijn laatste wedstrijd. Het ging daarna echt niet meer. Ruim een maand later overleed hij op 10-jarige leeftijd aan de kanker. Mathijs heeft vier jaar tegen deze vreselijke ziekte gevochten.
Jaarlijks horen 550 kinderen in Nederland dat zij kanker hebben. Dat betekent ook dat jaarlijks 550 gezinnen een heel onzekere toekomst tegemoet gaan. Uiteindelijk sterven 150 kinderen van deze kinderen – vaak na jarenlange en ingrijpende behandelingen – aan de ziekte. De bestrijding van deze ziekte is ontzettend belangrijk. Daarom is het ook zo te prijzen dat de Buitenboys de opbrengst van deze dag doneren aan KiKa en KWF-kankerbestrijding. Wij hopen dat iedereen die deze dag komt bij wil dragen aan het uiteindelijke bedrag. Het is een erg goed doel.
Het eerste Mathijs Douwe Toernooi in 2009 en het tweede Mathijs Douwe Toernooi in 2010 verliepen – dankzij de inzet van spelers, ouders en heel veel vrijwilligers – als een geoliede machine. Wij hopen dat het derde Mathijs Douwe toernooi op 14 mei weer zo’n succes wordt.
Liesbeth Krouwel,
moeder van Mathijs en Fredrieke
Voor Mathijs was voetbal belangrijk, zéér belangrijk. Als hij ziek/misselijk was leefde hij echt naar die wedstrijden toe. "Kan ik er zaterdag dan wel bij zijn", was vaak een vraag die wij kregen als wij op maandag weer het ziekenhuis ingingen voor bv. drie dagen chemobehandeling. Als dat niet lukte, bv. omdat Mathijs te lage bloedwaarden of een infectie had, was er groot verdriet. Het is meerdere keren gebeurd dat wij bijvoorbeeld een plotseling noodzakelijk bloedtransfusie inplanden op zaterdagochtend heel vroeg, zodat Mathijs vier uur later toch weer op het veld kon staan. Gelukkig werkte de verpleging van het Emma Kinderziekenhuis daar zoveel mogelijk aan mee.
Voor het derde Mathijs Douwe Toernooi is weer een prachtig toernooiboekje verschenen. Met mooie foto's van Mathijs, een ontroerend voorwoord van bestuurder Rob en daarin ook een stukje van L. Hieronder het stukje van L, het boekje zelf is helemaal te zien en te lezen via deze link: http://www.slideshare.net/alpjeop2010/toernooiboekje-3e-mathijs-douwe-toernooi-14-mei-2011
Op 14 mei organiseren de Buitenboys het derde Mathijs Douwe F-toernooi. Geweldig. Het past helemaal bij Mathijs en zijn naam wordt hierdoor bij zijn voetbalclub – en door dit toernooi ver daarbuiten – nog steeds genoemd. Dat is voor ons van heel veel waarde.
Mathijs was een sportieve jongen. Toen hij door zijn ziekte steeds meer moest inleveren en opgeven liet hij als eerste zijn keyboardles vallen, daarna de school en pas als laatste het voetballen bij de Buitenboys. 5 april 2008 keepte hij zijn laatste wedstrijd. Het ging daarna echt niet meer. Ruim een maand later overleed hij op 10-jarige leeftijd aan de kanker. Mathijs heeft vier jaar tegen deze vreselijke ziekte gevochten.
Jaarlijks horen 550 kinderen in Nederland dat zij kanker hebben. Dat betekent ook dat jaarlijks 550 gezinnen een heel onzekere toekomst tegemoet gaan. Uiteindelijk sterven 150 kinderen van deze kinderen – vaak na jarenlange en ingrijpende behandelingen – aan de ziekte. De bestrijding van deze ziekte is ontzettend belangrijk. Daarom is het ook zo te prijzen dat de Buitenboys de opbrengst van deze dag doneren aan KiKa en KWF-kankerbestrijding. Wij hopen dat iedereen die deze dag komt bij wil dragen aan het uiteindelijke bedrag. Het is een erg goed doel.
Het eerste Mathijs Douwe Toernooi in 2009 en het tweede Mathijs Douwe Toernooi in 2010 verliepen – dankzij de inzet van spelers, ouders en heel veel vrijwilligers – als een geoliede machine. Wij hopen dat het derde Mathijs Douwe toernooi op 14 mei weer zo’n succes wordt.
Liesbeth Krouwel,
moeder van Mathijs en Fredrieke
woensdag 4 mei 2011
Hoe gaat het met ons?
Zoals de 'trouwe' lezer zal hebben gezien staat de teller van het Mathijs Douwe Team 2011 op bijna 32.000 euro. Dankzij de hulp van heel veel vrienden, kennissen, mensen en bedrijven die Alpe d'HuZes 'een goed hart toedragen' hebben wij als Mathijs Douwe Team dit bedrag bijeen gebracht. Heel stiekem kijk ik naar de de eindstand van het Mathijs Douwe Team vorig jaar. Uiteindelijk werd toen ruim 42.000 euro opgehaald. Gaan we met het Mathijs Douwe Team 2011 dit bedrag overtreffen? Er zijn nog toezeggingen van mensen, hier en daar horen wij dat mensen nog acties voor 'ons' willen organiseren (graag!!!) en de grote publiciteitscampagne van Alpe d'HuZes in de media gaat ook half deze maand nog eens starten. 42.000 euri is nog steeds mogelijk. Wij gaan door, helpen jullie ons? Immers, opgeven is geen optie!
De missie van Alpe d'HuZes is dat over 10 jaar geen kinderen en 'grote mensen' meer sterven aan kanker
Nog meer motivatie nodig om te weten of je ons wilt steunen? Zie dit mooie nieuwe filmpje van KWF-kankerbestrijding:
zondag 1 mei 2011
Mathijs Douwe Team in weekblad De Roskam
Mensch
Ivar en het Mathijs Douweteam 2011
‘Als ik dacht dat de sport voorop stond en de kantjes er af zou kunnen lopen qua inzameling, kon ik er beter niet aan beginnen, zei Niek. Dat heb ik in mijn oren geknoopt.’ Ivar vertelt over zijn motivatie de Alpe d’Huez op 9 juni zes keer op te fietsen.
Zes keer! Ben je niet bang dat je stuk gaat? vraag ik hem. ‘Neuh, ik heb al zoveel gedaan: marathon, thriatlon, langebaan schaatsen. Nee, ik heb doelen nodig. Nu weet ik waar ik voor train.’
Ivar uit Borne traint voor de Alpe d’huZes-actie. Fietsers fietsen geld bijeen voor de strijd tegen kanker. Op een dag wordt zo vaak je kunt de legendarische Alpe D’Huez beklommen. Zes keer per team of fietser, en dat laatste is een bovenmenselijke inspanning. Ivar gaat ervoor. Hij zit in het Mathijs Douwe team. Mathijs Douwe stierf 18 mei 2008 aan kanker. Een hersentumor. Hij was tien en is bijna vijf jaar ziek geweest.
Niek is zijn vader. Niek gelooft dat kanker met veel onderzoek en dus betere medicijnen en behandelmethodes meer en meer een chronische dan terminale ziekte kan worden. En er moet in de wereld veel meer samengewerkt in plaats van geconcurreerd worden tussen de organisaties. Geheel in de geest van de actie Alpe d’HuZes. En van levensbelang voor kinderen. Terwijl Niek zijn zoon begeleidde in de strijd tegen zijn kanker, kreeg Niek zelf ook kanker. Hij kreeg in april 2008 zijn laatste chemo. En genas. Mathijs Douwe niet, die stierf een maand later.
Ivar kende Niek via een vriend. Al jaren. Van een afstand beleefde hij Mathijs’ ziekte en zijn overlijden. ‘Toen ik dan ook door Niek werd gevraagd in oktober 2010, hoefde ik geen seconde na te denken. Ik wilde echt graag’ Ivar luistert altijd naar het verslag bij Knooppunt Kranenbarg op radio 2. Met voor het eerst dagelijks verslag vanaf de legendarische berg. In vijf jaar is de actie gegroeid: honderden mensen fietsen mee, de opbrengst is enorm toegenomen.
‘Niek liet er geen misverstand over bestaan dat ik weliswaar welkom was in zijn team, maar dat geld inzamelen het primaire doel was. Dus ik wil dat goed doen.’ Terwijl Ivar zich een rotje traint met triatlons en kilometers op de fiets zit, organiseert hij ondertussen ook een benefiet(s)concert en repeteert hij met zijn Twentse cover-band. Want, oh ja, hij drumt. En de band, Ferry Smoes, ervaren muzikanten en zangeressen, wil gewoon een te gek swingend concert neerzetten. Dit weekend. Met magie en cabaret. Op zondagmiddag, in het Metropool in Hengelo. Iedereen doet voor niets mee, u koopt een kaartje voor nog geen tientje.
Ivar heeft ook gewoon een gezin in Borne en een uitdagende fulltime baan. ‘Ik kijk met verwondering en verbazing naar Niek, zijn vrouw en hun dochter. De energie, de inzet. Zus Fredrieke heeft een lied geschreven en gaat dat zingen zondagmiddag. Voor haar broertje. En zij fietst ook mee die berg op. Net als haar vader, haar moeder en twee vrienden. Ongelooflijk. Ik zie dat Niek er elke dag mee bezig is, dat moet haast een therapie zijn. Hij schrijft zijn blog en maakt zich sterk voor de organisatie.’ Ivar denkt na. ‘Ik geloof dat ook, dat kansen –vooral voor kinderen- kunnen worden vergroot.’ De streefopbrengst? Die is 35.000 euro voor het Mathijs Douwe team dit jaar.
Inga Tjapkes
‘Opgeven is geen optie.nl’
http://www.youtube.com/watch?v=K_hKITkDGhg
Overigens is er binnen het kwf een speciaal fonds opgericht voor de Alpe d’HuZes actie. dat betekent dat geen cent naar de organisatie van het evenement gaat. Elke munt wordt besteedt aan het doel: onderzoek naar de bestrijding van kanker.
Abonneren op:
Posts (Atom)