Weekendje Alpjeop

Tot nu toe loopt alles gesmeerd. Onze bijdrage voor KWF stijgt met de dag. Afgelopen zondag heeft de spinningmarathon van sportieve oom in Huizen weer 700 euro opgebracht. Erg aardig dat Sportcity in Huizen hier aan mee heeft willen werken! En zo klimmen (!) wij steeds verder naar ons doel van 30.000 euro. Ondertussen staat de teller van alle Alpe d'HuZes-deelnemers samen al op ruim 5 miljoen (doelstelling is om 3 juni 10 miljoen 'binnen' te hebben).

Sowieso was het afgelopen weekend een druk Alpjeop-weekend. Vrijdag heen en weer gefietst naar mijn werk in Amsterdam. Getraind moet er worden! Zaterdag met sportieve oom en neef Martijn meegedaan met een 70 km lange fietstocht over de 'bergen' rond Wageningen. Zondag dus de spinningmarathon in Huizen en aansluitend 60 km in/rond Loenen a/d Vecht gefietst. Dat levert weer een lekker aantal trainingskilometers op. Ondertussen had Lies briefjes gemaakt voor huis-aan-huis-bezorging om de 'statiegeldactie' bij Albert Heijn a.s. zaterdag aan te kondigen. Die zijn zondag allemaal bezorgd. Benieuwd maar geen idee wat dit op gaat leveren. Het wordt zaterdag wel een lange dag, daar op de emballage-afdeling van Albert Heijn-Parkwijk. Dus wie tijd heeft... kom even langs. Wij, o nee, Albert trakteert op gratis koffie!

P.s. van een moeder van de school kregen wij recent toch weer een ons niet bekende foto van Mathijs. Wij houden ons aanbevolen als iemand ook nog ergens zo'n foto tegen komt. De foto is uit 2006. Burgemeester Jorritsma bezoekt de school. Mathijs vindt het geweldig en straalt helemaal (rode muts links).

Terugblik spinningmarathon 14 maart

(Lies schrijft: )

Twee weken geleden organiseerden wij de spinningmarathon in Almere. Een geweldige dag met een geweldige opbrengst en een geweldig persoon in het middelpunt, namelijk onze Mathijs.

Het was eigenlijk een ‘feestje rond Mathijs’ omdat hij anders in dat weekend zijn 12e verjaardag had gevierd. De spelletjes en de cadeautjes die deze dag gewonnen konden worden waren allemaal dingen die Mathijs geweldig zou hebben gevonden, daar had ik ze wel op uitgezocht. Zo waren te winnen een voetbal, een sportshirt, een Ajaxshirt, Donald Duckpockets, Happy Mealbonnen van de Mac, een taart met opdruk, worst en snoep. Allemaal gedoneerd door winkels en bedrijven uit Almere waar ik met Mathijs ook regelmatig kwam. En voor iedereen was er bij de koffie/thee een plak van Mathijs zijn lievelingscake.

Het was een mooie dag maar tegelijk een emotionele dag. Want het is zo oneerlijk dat hij door die rotziekte zijn twaalfde verjaardag niet mocht vieren!

De week na de spinningmarathon was ik niet vooruit te branden. Even bijkomen, vandaar ook nu pas dit verslagje. Maar ‘ik ben er weer’, geen tijd te verliezen. Op naar de volgende acties voor het Mathijs Douwe Team!

Nog even leuk om te melden: afgelopen woensdag heeft Fredrieke met haar klasgenootjes aan een voetbaltoernooi meegedaan. Vier keer gewonnen van andere meidenteams en dus zijn ze door naar de halve finales! Haar broer zou trots op haar zijn geweest. Elke keer als ze een goal maakte bliezen wij op Mathijs zijn oranje voetbaltoeter. Zo was hij er toch een beetje bij.

(foto juni 2006 WK voetbal in Duitsland, Nederland wedstrijd gewonnen)

Allemaal aan de drank!

Vandaag heeft AH-Almere Parkwijk definitief toegezegd dat wij volgende week zaterdag van 9.00 – 18.00 uur bij de 'inleveren-lege-flessen-afdeling' (emballage) statiegeldbonnetjes mogen inzamelen. Dus iedereen dit weekend svp flink aan de drank. En dan bedoel ik bier, sinas, cassis, spa rood/groen/blauw en cola (baco is ook goed!). Zodat volgende week zaterdag het statiegeld ten goede kan komen aan KWF! (p.s. vergeet ook niet de lege flessen op te halen bij de buren en kennissen in de straat!)

Het beetje pochen over de vorderingen, zie vorige stukje, werd meteen afgestraft. Op de terugweg maandag voelde ik mij al niet echt happy. En 's avonds, jawel, buikgriep. Wat erg jammer was, want ik had bij de weersvoorspellingen gezien dat het de hele week prima fietsweer zou worden. Dus elke dag heen en terug naar mijn werk op de fiets zou flink bijdragen aan het opvoeren van mijn gemaakte aantal kilometers én aan mijn conditie.

Maar het werd dus bed, geen fietsen. Erg jammer. Was wel erg goed voor de (te) vele kilootjes. Twee kilo afgevallen. Nu zo houden, dan hoeven die 3 juni niet mee de Alp op.

Amateur

Ja, over een vlak weggetje fietsen lukt mij inmiddels aardig. Wie in de linkerkolom van deze website kijkt ziet het aantal kilometers dat ik afleg gestaag oplopen. Dat ik deze winter zoveel mogelijk heb doorgefietst is merkbaar. Gaat allemaal lekker vlot. Vorige week op een ochtend twee hele snelle jongens ingehaald. Nou ja, laat ik het zo zeggen, ze zagen er snel uit. Gespierd, stoer fietsje, strak in het renpak en van die kekke gele brilletjes op het hoofd. Geeft dan een goed gevoel als je ze eenmaal voorbij bent.

Natuurlijk gebeurt het zo af en toe ook wel eens een keer dat ík word ingehaald. Meestal heeft dat een reden: slecht geslapen, de bandjes niet hard genoeg opgepompt, te veel getraind of de ketting niet gesmeerd. Zo ook afgelopen maandag. Bij een stoplicht komt van rechts een collega-wielrenner. Ik ben 'm net voor, maar na een minuutje passeert hij mij, handjes losjes op het stuur. Ho ho, dat gaat zo maar niet! Ik er achter aan. Na ongeveer een kilometer ben ik volledig achter de adem en moet 'm laten gaan. Hij gaat - nog steeds met die handjes losjes op het stuur - langzaam uit mijn zicht. Maar dan zie ik het. Logisch dat 'ie sneller gaat, hij heeft veel langere benen dan ik!

De meeste tochtjes die ik momenteel fiets heb ik al eerder op dit weblog beschreven. Rondje over de Dijk, naar Amsterdam etc. Is niet echt boeiend meer voor de vaste lezer van dit weblog om daar weer een stukje over te lezen.

Maar soms gaat het mis. Vorige week TWEE lekke banden. En jawel, twee maal de achterband. De lastigste band om te repareren, zeker als je ambtenaar bent en een hekel aan vieze handjes hebt! Vorig najaar, bij mijn eerste lekke band, had ik nog het boeiende boek “Uw racefiets in topconditie” in huis om mij te redden. Maar dat is terug naar de bibliotheek. Dus dinsdagavond was ik overgeleverd aan mijn eigen inzicht. En met wat hulp van Lies... lag de achterband er na een half uur prutsen weer op. Deze keer de binnenband niet geplakt, maar er gelijk een nieuw binnenbandje op gelegd. Schijnen alle profi's te doen had ik van coach Jan – fietst dit jaar ook de Alp op – begrepen. Racefiets weer terug op zijn wieltjes en in het donker even een rondje door de wijk. Hobbel, hobbel, hobbel voel ik op de achterband. ???????? Een nadere beschouwing van de band leert dat ter hoogte van het ventiel de band iets omhoog komt. Huh? Woensdagavond de coach gebeld. Volgens Jan is dit een vaker voorkomend probleem, het ventieltje blijft bij het erop leggen van de band dan wat in het metalen wiel haken. Meteen een nieuwe poging gedaan en probleem opgelost. En zo rij ik vrijdagochtend weer vrolijk richting Amsterdam. 's Avonds terug, net ter hoogte van het Amsterdam Rijnkanaal... opnieuw een lekke achterband. Het schemert al een beetje, motregent en een NS-station is ver weg. Mopperend de fiets weer op z'n kop, maar nu in het natte gras. Nieuw binnenbandje er in. Ventielverloopdopje er op. En voor het eerst pompen met zo'n klein (duur!) fietspompje dat ik eerder bij de fietsenmaker had gekocht maar nog nooit nodig heb gehad. DRAMA!!! Het lukt voor geen meter. Na vijf minuten breekt het ventieltje zelfs af. (Beschaafd) vloekend en tierend 40 minuten teruggelopen naar NS-station Muiderpoort en daar naar huis met de trein.

De volgende dag meteen naar de fietsenmaker. Hem uitgelegd wat mij is overkomen en gevraagd of HIJ wel eens met zo'n pompje een fietsband heeft opgepompt. De fietsenmaker kijkt wat vreemd. “Ik heb nog nooit klachten gehad over dit pompje, verkoop 'm al jaren.” Hij loopt naar een fiets en plaatst het pompje ZONDER ventielverloopdopje op de band. En pompt zonder al te veel moeite verder. Blijkt het pompje dus helemaal geen verloopdopje nodig te hebben... Zo'n pompje kan je direct op het ventiel van een racefietsband plaatsen. De man vriendelijk aangekeken, nieuw binnenbandje gekocht, hartelijk bedankt en stilletjes de winkel uitgelopen.

De beste behandeling

De arts komt opnieuw het met een wit gordijn afgeschermde kamertje op de spoedeisende hulp binnen. Het is ongeveer kwart voor twee 's middags en we zijn het eigenlijk wel zat. Al vanaf half elf zijn we in het Flevoziekenhuis omdat Mathijs vanochtend weer over zware hoofdpijn klaagde. De arts heeft een grote gele enveloppe in de hand en kijkt ons op een wat vreemde, niet peilbare manier aan. “Kunt u zelf naar ziekenhuis rijden?” vraagt hij mij. Ik kijk de arts verbaasd aan. “Natuurlijk kan ik autorijden, antwoord ik. Ik heb al jaren mijn rijbewijs”. Hij wil dat we naar het AMC gaan. Waarom precies wordt ons niet duidelijk verteld, maar we begrijpen dat het wel belangrijk is. Een kleine drie kwartier later passeren we op de A9 het bord met daarop de afslag voor het AMC. “Ik hoop dat we hier niet te vaak langsrijden”, schiet er in een flits door me heen. Maar veel tijd om er over na te denken hebben we niet. We zijn nog nooit in deze omgeving geweest dus het is even opletten om de juiste route naar de parkeergarage te vinden. Eenmaal het AMC inlopend, Mathijs is de hele tijd erg stil en loopt gedwee zonder te vragen tussen ons in, is het zoeken in dit immense gebouw. F8-N staat er op de enveloppe (waar later foto's van Mathijs zijn hoofd in blijken te zitten). Een portier legt ons uit dat dit betekent dat we naar de lift in de F-vleugel achter in de hal moeten en dan naar de achtste verdieping. Het is op dit tijdstip op een zaterdagmiddag stil in het ziekenhuis. De gele lift zoeft in één keer omhoog naar de achtste. De deuren glijden open. “Kinderoncologie” staat er op het gele bordje voor ons.

In het gratis krantje Spits stond afgelopen vrijdag een groot artikel over de oprichting van het Nationaal Kinderoncologisch Centrum (NKOC). Er komt in Nederland één Europees topziekenhuis voor kinderen met kanker. Alle huidige kinderoncologische centra moeten hier in op gaan zodat alle kennis en behandelingen worden geconcentreerd op één plek. In 2013 moet dit alles een feit zijn. In het artikel in Spits zegt een moeder “Als je hoort dat je kind kanker heeft, wil je maar één ding weten: waar moet ik naar toe voor de beste behandeling?” Dit ene zinnetje leidde er toe dat ik de afgelopen vrijdag de hele dag aan die hierboven beschreven uren heb moeten denken. Ineens heeft je zoon van zes kanker... Mathijs werd die zaterdagmiddag 25 september 2004 op de afdeling Kinderoncologie meteen in bed gelegd en elk half uur gecontroleerd. Ik vond het nogal overdreven. Pas later hoorden wij dat er op dat moment forse risico's waren omdat de de tumor in zijn hoofd zo groot was dat het functioneren van de vitale functies (hart, longen, etc) in gevaar dreigden te komen.

Om 22.30 uur die avond ging ik naar huis. Lies bleef bij Mathijs in het AMC. En toen, wat moet je dan alleen thuis doen? Ik heb de tas gepakt omdat Lies en Mathijs geen spullen hadden in het AMC. Die kon de volgende dag mee. Vervolgens heb ik mijn baas een mail gestuurd om te melden dat ik er de komende dagen niet zou zijn (Mathijs zou maandag met spoed worden geopereerd). En toen heb ik een mail gemaakt aan mensen waarvan ik hoopte dat zij ons zouden kunnen vertellen of Mathijs in dit ziekenhuis de best mogelijke behandeling zou krijgen. Zou Mathijs niet beter af zijn in het Sophia Kinderziekenhuis in Rotterdam? Of waarom niet naar het volledig in de behandeling van kanker gespecialiseerde Antonie van Leeuwenhoekziekenhuis in Amsterdam? En in Leiden zit toch ook een heel beroemd kinderziekenhuis? Waar in Nederland zou Mathijs het beste af zijn? Ver na middernacht ging de mail weg. Naar een vriendin die de artsenopleiding had gedaan maar die niet had afgemaakt. Naar een andere vriendin die – zo wist ik – over een groot netwerk beschikte. Naar iemand uit het Flevoziekenhuis in onze vriedenkring. Naar mijn schoonzus en zwager, die weer een grote-mensen-oncoloog in een ander groot ziekenhuis kenden etc.

Zondagochtend kwamen de eerste mails en sms-jes al binnen. Iedereen deed zijn/haar best. Het AMC/Emmakinderziekenhuis bleek een vooraanstaand ziekenhuis op het gebied van kinderoncologie. De chirurg die Mathijs maandag zou gaan opereren hadden we ook snel 'doorgelicht' en bleek een kundig arts te zijn. Ik weet nog dat ik dacht “en nu maar hopen dat 'ie het van het weekend een beetje rustig aan doet zodat hij maandag geconcentreerd kan werken”.

Eén topinstituut voor kinderoncologie waar kinderen met kanker de best mogelijke behandeling krijgen. Een geweldige stap voorwaarts. Omdat de nu over Nederland verspreidde kennis op dit gebied in één ziekenhuis wordt geconcentreerd. Omdat uit onderzoek blijkt dat 'meer oefenen' door artsen tot betere resultaten leidt. Omdat verpleegkundigen en artsen beter worden opgeleid. Omdat er in zo'n ziekenhuis meer gespecialiseerd onderzoek kan worden gedaan. Omdat er straks meer kinderen zullen genezen van de ziekte kanker.

Dood gaan mét in plaats van dóór kanker

Op 28 november vorig jaar schreef ik een stukje over waarom wij ons inzetten voor Alpe d'HuZes/KWF-kankerbestrijding ( http://alpjeop2010.blogspot.com/2009/11/nog-16-jaar.html ). In dat stukje haalde ik prof. dr. Voute aan. Prof. Voute was een autoriteit op het gebied van kinderkanker. Hij overleed in 2008. Door zijn inzet en werk zijn vele kinderen genezen van kanker. In 2005 voorspelde dr. Voute dat voortgaand wetenschappelijk onderzoek er toe leidt dat over 20 jaar geen kinderen meer sterven aan kanker. Wat zou dat mooi zijn...

Maar op de deelnemersbijeenkomst in Apeldoorn op 6 maart hoorde ik een nog ambitieuzer verhaal. Peter Kapitein en Coen Veenendaal, de 'managers' van Alpe d'Huzes, hebben een heel andere doelstelling. In Nederland krijgen ieder jaar 80.000 mensen kanker. 40.000 van hen sterven aan deze ziekte, vaak na maanden- of zelfs jarenlange vervelende behandelingen. Met Alpe d'HuZes moet worden bereikt dat over 10 (!) jaar mensen sterven mét de ziekte kanker, maar niet meer sterven dóór de ziekte kanker. Kanker moet, dat is de inzet van Alpe d'HuZes, in 2020 een 'gewone' ziekte worden. Dus net zo'n ziekte als astma of reuma. Vervelend, soms heel erg vervelend en/of pijnlijk. Maar je gaat er niet aan dood.

Peter Kapitein – ambassadeur van Alpe d'HuZes én ongeneeslijk ziek – motiveerde zijn inzet voor Alpe 'dHuZes met het feit dat hij zich ten doel heeft gesteld 87 jaar én grootvader te worden. Lies hoorde ik in een recent gesprek zeggen dat zij zich voor Alpe d'HuZes inzet om er voor te zorgen dat de kinderen van Fredrieke niet hetzelfde mag overkomen als Mathijs is gebeurd.

Om kanker werkelijk van een dodelijke ziekte naar een chronische ziekte te transformeren is veel wetenschappelijk onderzoek nodig. Héél veel onderzoek dat héél veel geld kost. Misschien dat prof. dr Voute gelijk krijgt en duurt het nog tot 2025 voordat er – zoals hij het toen in dat interview stelde – geen kinderen meer sterven aan kanker. Misschien dat Peter Kapitein gelijk krijgt en is het – mede door de inspanningen van Alpe d'HuZes – in 2020 zo ver dat kanker voor iedereen een chronische ziekte is geworden.

Wat duidelijk is is dat het kán: de ziekte kanker is te overwinnen. Daar blijven wij ons als Mathijs Douwe Team voor inzetten. Mijn persoonlijke doelstelling van 10.000 euro kan nog wel wat hoger. Nog 2,5 maand te gaan. Op naar de 15.000.

Fietsen tegen kanker

Vandaag in de krant ALMERE DEZE WEEK:

"VELUWSEKANT - “Een bijzonder kind, met veel drive en humor”, zegt Liesbeth Krouwel over haar zoon Mathijs Douwe. Mathijs overleed op 18 mei 2008 aan de gevolgen van kanker. Hij was toen tien jaar oud. Om geld in te zamelen voor het fonds KWF Kankerbestrijding, werd zondag een spinningmarathon gehouden in sportschool Spartacus Gym.


Alle opbrengsten van die dag, 1076,92 euro, gaan naar het KWF. “Dit is een bedrag ver boven onze verwachtingen”, zegt Liesbeth. “Er is ook heel veel geld binnengekomen met spelletjes, koffie, fooienpot en glitter-tattoos! Heel erg mooi.”
De hele dag, van 10.00 tot 16.00 uur, waren de spinningfietsen in de sportschool Spartacus bezet met actieve fietsers. Voor 7,50 of 10 euro mochten zij zich een half uur of een uur uitputten - voor het goede doel. Bert Riesenbeck van Spartacus Gym: “Het was super, vanaf negen uur ‘s ochtends tot vier uur waren alle fietsen vol, en kwamen we zelfs fietsen tekort.”
Veel mensen hebben zich ervoor ingezet. In de middag hebben de oud-klasgenoten van Mathijs en de klas van zusje Frederieke, van basisschool De Olijfboom, gespint. “Het gaat om de inzet van al die mensen voor het goede doel”, zegt Liesbeth. “Ik vind het heel bijzonder dat er zoveel betrokken mensen komen spinnen.”

Onmacht wordt kracht

Naast deze actie doet haar man Niek Krouwel op 3 juni mee aan de Alpe d’HuZes, waarmee deelnemers eveneens geld inzamelen voor het KWF. Met een eigen ‘Mathijs Douwe Team’, beklimt hij drie keer op de fiets de berg Alpe d’Huez in Frankrijk. “In het fietsen kan hij zijn energie kwijt, zet hij zijn onmacht om in kracht”, zegt Liesbeth.
Het team is in november 2009 begonnen met het bij elkaar sparen van tienduizend euro, het geld dat nodig is om mee te kunnen doen aan de beklimming. Inmiddels staat de teller op ruim 17 duizend euro, het streefbedrag is om 30 duizend euro binnen te halen.
Wie KWF-kankerbestrijding en het Mathijs Douwe Team wil steunen, kijkt op de weblog alpjeop2010.blogspot.com. Daar staat een link naar de website van Alpe d’HuZes.

http://www.almeredezeweek.nl/nieuws/1740416-fietsen-tegen-kanker

"Spinningmarathon brengt ruim 1000 euro op"

Op de website van de ALMERE VANDAAG:


"De spinningmarathon van het Mathijs Douwe Team heeft zondag in sportschool Spartacus Gym 1076,92 euro opgebracht.

Vorig jaar hebben familieleden van Mathijs besloten dit jaar mee te fietsen met de Alpe d'HuZes, het jaarlijkse wiellerevenement om geld in te zamelen voor KWF Kankerbestrijding dat 3 juni wordt gehouden in Frankrijk. Mathijs is in mei 2008 overleden aan kanker. ,,De opbrengst heeft onze verwachtingen overtroffen'', vertelt Niek Krouwel, vader van Mathijs. ,,De teller voor deelname aan de Alpe d'HuZes staat nu bijna op 19.000 euro. Maar we willen naar de dertigduizend euro toe.''

http://www.almerevandaag.nl/nieuws/almere/article5911271.ece/Spinningmarathon-brengt-ruim-duizend-euro-op-

1076,92 euro voor KWF! Iedereen heel erg bedankt!

Lies is samen met Ruud van sportschool Spartacus Gym weken bezig geweest met de voorbereiding van de spinningmarathon. Vandaag was het zover. En het is een geweldig succes geworden!!!! De hele dag verliep vlekkeloos en iedereen – fietsers én mensen die langs kwamen om de fietsers en ons te steunen – heeft een geweldige bijdrage geleverd. Er is 1076,92 opgehaald!!! Een bedrag ver boven onze verwachtingen, dus er is ook heel veel geld binnen gekomen met spelletjes, koffie, fooienpot, glittertattoos (Saskia bedankt!), etc ! Heel erg mooi.

TV-Flevoland was er ook en heeft er voor hun nieuwsoverzicht een heel mooi item van gemaakt. Zie deze link: http://www.omroepflevoland.nl/Nieuws/68831/spinningmarathon-900-euro-voor-goed-doel

Hieronder de speech waarmee Fredrieke de dag opende. Een uitgebreider verslag van deze dag volgt (uiteraard) in de loop van deze week.


Fredrieke:

"Van harte welkom, fijn dat jullie er zijn. Vandaag is de grote dag waarmee we geld binnen halen voor het Mathijs Douwe Team.

Daar heb je natuurlijk sponsors voor nodig. Dat zijn jullie. Maar daarnaast hebben bedrijven en organisaties meegeholpen, helemaal geweldig!

Speciaal bedanken wij Ruud van Spartacus. Wij kennen Ruud van het ziekenhuis. Waar Mathijs bijna 4 jaar over de vloer kwam. Ruud bracht de post rond op de afdeling, deed goocheltrucjes met Mathijs en is de vrolijke noot op de afdeling.

Natuurlijk gaat het vandaag om het Mathijs Douwe Team. Mathijs is mijn broer en is op 10-jarige leeftijd gestorven aan kanker. En dat is erg, ook dat er nog steeds kinderen en grote mensen overlijden aan kanker.

Daarom gaan we vandaag fietsen om geld in te zamelen voor het Mathijs Douwe Team, dus voor KWF-kankerbestrijding.

Heel veel succes. En ik open met het blazen op de voetbaltoeter van Mathijs deze spinningmarathon!"


Deze dag is mogelijk gemaakt met bijdragen van de volgende bedrijven:

• Autoradam (wasstraat fooienpot)
• Banketbakkerij Visser, Bottelaarspassage
• Bloemisterij “Juffertje in het groen”, Palmpolstraat
• Blokker Almere
• Bruna Parkwijk
• Drogisterij-Reformhuis Spoelstra Drachten
• Gall en Gall Parkwijk
• Grimeshop Almere
• Fa. Janssen groente en fruit, markt Almere t.o. Van Leest
• Keurslager Pauw Stationsplein
• Mac Donalds Almere
• Sportpaleis 2000 Almere

En natuurlijk Ruud van sportschool Spartacus Gym.

Al deze bedrijven: BEDANKT !



P.s. moet nu ook mijn doel bijstellen… onverwacht ineens door de 10.000 euro-grens heen!

900??? Mooi niet TV-Flevoland!!!

Alleen al 915 euro aan flappen!!! We zijn nog aan het tellen... meer nieuws volgt.

Ondertussen:

zie deze link:

http://www.omroepflevoland.nl/Nieuws/68831/spinningmarathon-900-euro-voor-goed-doel

Bij een spinningmarathon in Almere is zondag 900 euro ingezameld voor KWF-Kankerbestrijding. De marathon was het initiatief van Elisabeth en Niek Krouwel, die in 2008 hun zoontje Mathijs Douwe aan kanker verloren.

Om geld op te halen voor onderzoek naar de ziekte vroegen ze oud-klasgenootjes en familieleden om op de fiets te stappen.

Zelf gaat de familie in juni ook meedoen aan het beklimmen van de Alp d'Huez. Ook daarmee wordt geld opgehaald voor de kankerbestrijding

Wat wil Alpe d'HuZes bereiken?

Vorige week vond in Apeldoorn de tweede voorbereidingsbijeenkomst van Alpe d'HuZes plaats. Inmiddels is (zelfs) mij duidelijk dat – zoals de voorzitter van Alpe d'HuZes het stelde – Alpe d'HuZes een soort virus is. Als je er eenmaal aan mee doet, kom je er niet van los. Ook vanochtend zat ik om 6.00 uur achter de computer om dingetjes te regelen, fietstrainingsschema's te bestuderen, dit stukje te schrijven etc. En dat is nu al maanden lang het geval... “Je kunt hier niet even binnenlopen bij Alpe d'HuZes en denken dat je daarna gewoon weer weg kan. Niets zal meer hetzelfde zijn”, sprak Coen van Veenendaal afgelopen zaterdag.

En dat klopt. Wie had gedacht dat ik (46 jaar, a-sportief en te zwaar) nog eens het absurde idee zou krijgen om een Alp op te fietsen? En dat meerdere keren op één dag? Wie had gedacht dat ik ooit (met de hulp en steun van vele donateurs!) 10.000, nee we gaan binnenkort het doel bijstellen naar 15.000 euro, binnen zou gaan halen voor KWF?

Afgelopen zaterdag hielden Peter Kapitein en Coen van Veenendaal beide een inspirerende inleiding over doel en nut van Alpe d'HuZes. Via onderstaande links zijn ze terug te zien. Mooie beelden voor de zaterdag of zondag op de bank.

Inleiding Peter Kapitein: http://mediasite.mediamission.nl/mediasite/Viewer/?peid=7f355849753f42d89093e55fb911b6f5

Inleiding Coen van Veenendaal: http://mediasite.mediamission.nl/mediasite/Viewer/?peid=4e6b285487d445179cae8cccdabce69e

Mathijs

Morgen (vrijdag 12 maart) zou Mathijs 12 jaar oud zijn geworden.

Hij zou dan in groep 8 hebben gezeten en wij zouden hebben moeten nadenken over naar welke middelbare school hij in augustus zou gaan.

Bij zijn voetbalteam van de Buitenboys zou Mathijs nog steeds als keeper in het goal staan. En nog steeds boos op zichzelf worden als hij een bal door laat.

Inmiddels zou er een piano in onze huiskamer staan. Acht maanden voor zijn dood begon Mathijs met een cursus keyboard spelen bij de muziekschool. Hij had talent (heeft 'ie van z'n vader natuurlijk!) gaf de docent na een paar weken aan.

Over de prestaties van Ajax zou Mathijs maar matig tevreden zijn. Gelukkig gaat het de laatste weken beter, dus is er nog hoop op de beker.

Bij ons in huis zou het minder stil zijn. Mathijs zorgde vaak voor de vrolijke noot door een grap te maken.

En uiteraard zou hij regelmatig met Fredrieke ruzie hebben over naar welk programma er op tv zou worden gekeken.


Zaterdag 30 januari ging Lies naar de presentatie van de nieuwe CD van Manya (www.manya.nu ). Eén van de nummers die Manya life zong was 'Wat een mooie dag'. Dit nummer is geschreven en eerder gezongen door Brigitte Kaandorp. En ook wel eens vertolkt door Paul de Leeuw. Manya zingt het nummer 300% beter. 's Avonds bij terugkomst van de cd-presentatie zei Lies “dat nummer geeft het gevoel weer dat ik vaak heb.” De uitvoering van Manya heb ik gebruikt als muziek bij deze foto-slide van Mathijs op youtube:

http://www.youtube.com/watch?v=zUToUnSrtf8 (of zie in de linkerbalk hiernaast)

(p.s. om Manya te kunnen horen niet vergeten het geluid van de computer aan te zetten)

Lucas (9) overleden

Vannacht is Lucas overleden.

December 2008 werd bij Lucas Paulissen een zeer agressieve vorm van kanker geconstateerd. Er volgden zware chemokuren die effect leken te hebben. Mei 2009 bleken alle uitzaaiingen verdwenen. September 2009 gaven scans echter aan dat de kanker in heftige mate terug was. Een mogelijke beenmergtransplantatie leek nog even enige hoop te bieden. Maar op 10 november schreef zijn moeder op het weblog: “De strijd is gestreden, alle hoop is weg. Uit de scans is gebleken dat de tumor veel groter is geworden. De laatste 2 kuren hebben niets gedaan, de behandeling wordt gestopt. Ze kunnen niets meer voor hem doen.” Als gezin kregen zij de opdracht 'om nog zoveel mogelijke leuke dingen te doen'.

Vanaf januari gaat het slechter en slechter met Lucas. De laatste weken heeft hij zeer, zeer zwaar geleden.

Lucas is 9 jaar oud geworden.


http://lucaspaulissen.hyves.nl/blog/

http://lucaspaulissen.hyves.nl/

Weekendje voorbereiding Alpe d'HuZes

Het was een 'gevuld weekend', vooral omdat er veel activiteiten m.b.t. de voorbereiding van 3 juni in zaten. Zaterdagochtend eerst meegedaan met een 12-uurs-spinningmarathon van een collegateam (de Polderklimmers) uit Almere dat straks ook de Alp opgaat. Helaas (…) kon ik door een verder drukke agenda alleen het eerste uur meespinnen, terwijl de echte diehards (respect!) in de zaal aangaven het voornemen te hebben om 9 of zelfs 12 uur op zo'n stilstaande fiets te blijven zitten. Zij zijn gisteravond vast net zo van die fiets afgestapt als ik na een uur: gebroken.

Om 10.30 uur samen met L. snel doorgegaan naar Ruud van sportschool Spartacus Gym in Almere. Want daar organiseren wij – eigenlijk vooral Lies – aankomende zondag onze eigen spinningmarathon voor het Mathijs Douwe Team. Van 10.00 tot 16.00 uur, en inmiddels zijn op 3 na alle plekken/fietsen bezet!!! (voor de laatste vrije plaatsen om 11.15 en 15.00 uur: bel of mail even!). Met Ruud het draaiboek doorgenomen en de laatste puntje op de i gezet. Het wordt een leuke dag, dus ook wie echt niet van spinnen houdt: kom gezellig langs voor koffie, thee of wat anders (Palmpolstraat 59, Almere) en steun het Mathijs Douwe Team!

Vervolgens door naar het sportcentrum in Apeldoorn. Daar organiseerde de Alpe d'HuZesorganisatie een tweede kennismakings- en voorbereidingsmiddag. Weer goed georganiseerd, veel gehoord en leuke nieuwe mensen gesproken die 3 juni samen met het Mathijs Douwe Team de Alp oprijden voor het goede doel. En dat komt al snel dichterbij, nog maar 88 dagen!. Het wordt daar op de Alp een hele happening. De organisatie rekende voor dat er ongeveer 3.000 fietsers zijn en zo'n 1.500 aan organisatie (vrijwilligers etc).Daar bovenop komen nog al die familieleden en kennissen die naar Frankrijk afreizen om de fietsers aan te moedigen. Opgeteld zijn daar straks dus 10.000 mensen op de Hollands Berg! Inmiddels is ook al veel geld binnen bij KWF, ruim 3,5 miljoen. Maar er moet dus ook nog 2 keer zoveel bij worden gedoneerd om die 10 miljoen te halen!!

En vandaag – koud maar mooi weer – op de fiets gestapt richting Wageningen, waar mijn ouders wonen. Die spinning gisteren had wonderen gedaan, soepeltjes de 78 km weggefietst. Spinnen, dat moet ik vaker doen!

P.s. zaterdag 27 februari ook gefietst. Voor het eerst de echte racefiets weer van stal gehaald. De bedoeling was om nu eindelijk eens het 'ideale rondje' rond Almere vol te maken. En dat is voor mij een rondje van ongeveer 65 km: de Dijk – Almere Haven – Almere Hout, meest oostelijke puntje Almere Buiten – Almere stad. Gezien de wind (kracht 5) mij voorgenomen dit in tegengestelde richting te doen, zodat ik eerst de wind vooral tegen zou hebben. Tussen twee regengebieden door zou dit net moeten lukken, zo gaf Buienradar aan. Maar na 30 km, nog voor Almere Haven begon het opnieuw deze dag te miezeren. Toch maar gekozen om terug te gaan naar huis. En een kilometer voor huis regende het (weer) 'echt'. 43 km.

P.s.2. dinsdag 2 maart voor het eerst dit jaar op de fiets heen en weer terug gefietst naar mijn werk in Amsterdam. 'Dat er nog vele keren mogen volgen'. 66 km

Wat doet Alpe d'HuZes met uw geld?

Alpe d'HuZes werd in 2006 voor de eerste keer georganiseerd. De 66 fietsers van het eerste uur zamelden toen 370.000 euro in voor KWF-kankerbestrijding. In 2007 werd door 140 kanjers ruim een miljoen opgehaald. Een jaar later fietsten de 560 deelnemers al ruim 3,5 miljoen deelnemers bij elkaar. En vorig jaar – 2009 – haalden 1.240 fietsers bijna 6 mln op.

De doelstelling voor dit jaar is om met 3.000 enthousiastelingen meer dan 10 miljoen binnen te halen voor KWF!

Maar wat doet Alpe d'HuZes met uw geld? Inmiddels zijn er door de leiding van Alpe d'HuZes vier onderzoeksopdrachten verstrekt:
A-care: een onderzoek naar betere revalidatiemogelijkheden voor kankerpatiënten
Onderzoek naar verbetering van léven en samenleven voor mensen met kankerbestrijding (zie ook mijn stukje in oktober http://alpjeop2010.blogspot.com/2009/10/leven-na-kanker-2-23-okt-60-km.html )
'Kanker en voeding': mensen die kanker hebben kunnen door de chemo's (en soms optredende misselijkheid) snel afvallen. En dat is weer slecht voor de conditie, dús voor het genezingsproces. Hoe dit te voorkomen?
Snellere diagnose en start behandeling: nog steeds duurt de diagnose van kanker soms weken, terwijl diagnosticeren binnen 24 uur mogelijk is. Dat het zo lang duurt is geen medisch maar een organisatorisch probleem. Dat kan en moet sneller!

Meer en uitgebreidere informatie over de besteding van het geld is te vinden op de website
http://www.opgevenisgeenoptie.nl/over/Geldbesteding.php