Punkie overleden

Vijf december 2005 kreeg Mathijs zijn laatste chemokuur in het AMC (een half jaar later zou blijken dat de kanker terug kwam en startte nieuwe kuren). Op dat moment zag het er hoopvol uit. Op de MRI’s was al een jaar lang niets te zien. Om dit te vieren kregen Mathijs en Fredrieke allebei een cavia van de ooms en tantes. Mathijs noemde zijn cavia Punkie en Fredrieke haar cavia Snuitje. Mathijs was er erg gek mee. Toen hij ziek was en niet veel energie meer had zat Punk vaak op zijn schoot.

Ruim een maand geleden ging het niet zo lekker met Punkie. Hij at minder en kreeg een dikke bobbel op zijn neus. De dierenarts constateerde een tumor, waar niets meer aan te doen was. Hoe verzin je het denk je dan: een tumor in zijn koppie, net als zijn baasje....

Afgelopen vrijdagochtend lag Punkie dood in zijn kooi. Fredrieke was het eerste uit bed en wilde de twee cavia’s – zoals gewoonlijk - eten geven. Wij hoorden boven opeens heel veel gehuil uit de woonkamer. Verdriet om Punkie, maar vooral verdriet omdat Snuitje nu alleen is. Een cavia is een cavia en dat een cavia niet zo oud wordt is vanzelfsprekend. Maar vooral de emotionele waarde van zo’n beestje (hij was van Mathijs en wij hadden het op ons genomen goed voor hem te zorgen) en wat het met Fredrieke deed gaat je door merg en been. Fredrieke laat niet zoveel merken, maar op zo’n moment komt haar verdriet om het missen van haar broer Mathijs duidelijk naar boven.