Hoeveel keer de Alp op?

Hoeveel keer in 2012 de Alp op? Die vraag speelde al snel na Alpe d'HuZes 2011 door mijn hoofd. In 2010 lukte het mij vier keer op één dag de Alp op te fietsen. Dus, zo bedacht ik mij, dat worden in 2011 vijf ’klimmetjes’. Dát bleek 9 juni 2011 echter een tandje te zwaar. Om een uur of elf, mijn derde beklimming die dag, begon mijn hart ontzettend te slaan en te bonzen. Achteraf heb ik wel bedacht dat het niet slim was om de eerste twee beklimmingen die donderdag zo snel te laten volgen door nummer drie. Maar op dat moment vond ik dat gebons van mijn hart niet prettig. Toch een beetje lullig, zo schoot door mijn hoofd, als ik tijdens een actie tegen kanker met een hartaanval van deze fiets aflazer. Had ik beter voor het doel Hartstichting in plaats van de  kankerbestrijding kunnen gaan fietsen.  Dus op dat moment nam ik een pauze en besloot dat vijf keer op één dag de Alp opfietsen voor mij geen goed idee zou zijn. Na een kwartiertje rust ben ik verder gegaan. Om later op de middag, na drie uur rust boven op de Alp, nog een vierde beklimming te doen. Maar nu, hoeveel beklimmingen in 2012? Dat ik vier keer op een dag de Alp kam beklimmen weet ik wel. Dat is mij twee jaar gelukt. Vijf keer gaat mij niet lukken, daarvoor zou ik veel meer en heel anders moeten trainen.  En vooral: heel anders moeten eten :-)  November vorig jaar besloten L. en ik dat ik in 2012 met Fredrieke omhoog fiets op donderdag. Kinderen moeten áltijd worden begeleid als ze meefietsen met Alpe d'HuZes. Met Fredrieke mee omhoog fietsen betekent een (langzame) fiets- annex wandeltocht van een vier/vijf uur. Dus dat wordt - na de opgetelde acht beklimmingen in 2008 en 2009 - de negende beklimming van de Alpe d’Huzes. Mathijs is tien jaar oud geworden... Als ik naast die tocht met Fredrieke er nog één bij doe zijn het er precies tien. Prima, in 2012 twee keer de Alp op (is stiekem ook wel erg relaxed :-) ). En toen, twee weken terug. Ik heb een afspraak met een collega, maar krijg een sms. Ze heeft net een dag eerder gehoord dat ze borstkanker heeft. Ze is positief als altijd.  De ziekte kanker is altijd dichtbij. Mathijs werd tien jaar oud. Maar in 2012 fiets ik niet twee, maar drie keer de Alp op. Twee keer vandaag, de woensdag. Morgen, de tweede koersdag met Fredrieke één keer. Vandaag fiets ik de eerste keer voor Emmy. Emmy was de grootste fan van het Mathijs Douwe team. Zij overleed drie maanden terug na jaren heel hard vechten aan de gevolgen van de ziekte kanker. De tweede keer woensdag fiets ik voor Marian omhoog, mijn collega die ik eerder in dit stukje noem. Zij staat helemaal aan het begin van haar behandelingen. Tien of elf keer, Mathijs zou het zeker geen probleem hebben gevonden die ene klim extra...