Mathijs Douwe-toernooi, Mathijs zijn sterfdag en aftrap Alpe d'HuZes 2012

Dat was een druk weekend. Met snel wisselende emoties.

Donderdag organiseerde de voetbalclub van Mathijs voor de vierde keer het toernooi dat zijn naam draagt. Zeventig teams, afkomstig uit een verre omtrek, waren aanwezig om tegen elkaar te spelen. Prachtig gezicht, van die kleintjes die fanatiek zijn in hun vaak te lange 'korte' broeken. En niet te vergeten: de minstens zo fanatieke ouders langs de lijn! Het was prachtig weer voor deze dag, dus op de velden zaten veel mensen in de zon. Aan het eind van de dag kon het bestuur van de Buitenboys de opbrengst van het toernooi melden: ruim 6.300 euro voor Kika en Alpe d'Huzes! Opnieuw een geweldig bedrag voor onderzoek naar (kinder)kanker. Vrijdag was het vier jaar geleden dat Mathijs stierf. Zelf 'maak' ik die twee dagen in gedachten rond 18 mei weer vele malen mee. Hoe L., die zaterdagmiddag in het vakantieverblijf waar wij een familieweekend hadden naast Mathijs op bed was gaan liggen omdat hij zich die ochtend echt niet lekker voelde en waar ik haar om 14.15 uur afloste. Hoe Mathijs zo rond 14.45 uur gek begon te bewegen met zijn been. Dat deed hij de laatste weken wel vaker. Op een gegeven moment kijk ik Mathijs in de ogen en zie dat het helemaal mis is. Ik roep L. van beneden en voor het eerst geven wij hem samen een anti-epilepsie-injectie die we voor nood van de artsen hebben meegekregen. Omdat Mathijs niet reageert en zwaar epileptisch blijft om 15.00 uur de ambulance gebeld. Die is er na 20 minuten. Inmiddels is Mathijs weer bij en maakt zelfs grapjes tegen het ambulancepersoneel. De ambulancebroeders besluiten om Mathijs 'voor de zekerheid' toch mee te nemen naar het ziekenhuis, ondanks dat Mathijs zelf niet wil. Onderweg blijft Mathijs vrolijk. Maar meteen na aankomst in het Nijmeegse Radboudziekenhuis krijgt hij een hele zware epileptische aanval. Na platgespoten te zijn volgt een uur later een minstens zo grote aanval. Op dat moment krijg ik voor het eerst het gevoel dat het wel eens afgelopen kan zijn. Die avond laat spreken wij telefonisch met de oncoloog van Mathijs die vanuit het AMC belt. Zij geeft aan dat 'het maar zo kan zijn dat Mathijs morgenochtend weer praatjes heeft". Ik weet zeker dat dat zo zal zijn, dus slaap goed. Mathijs is er immers steeds weer bovenop geklommen? Die zondagochtend heeft Mathijs echter geen praatjes. Hij slaapt veel en communiceert met ons enkel door als hij iets goed vind wat wij hem vragen zijn duimpje op te steken. Om 14.00 uur is eindelijk de ambulance er die Mathijs over zal brengen naar 'zijn' ziekenhuis, het AMC. In de ambulance krijgt hij weer een aanval. Ik weet daar niets van want ik rij in onze eigen auto naar Amsterdam. Als ik om 16.00 uur de afdeling kinderoncologie oploop is er enige paniek. Een verpleegkundige roept dat ik mij moet haasten. In de kamer waar Mathijs ligt staan veel medici rond Mathijs zijn bed. Hij wordt handmatig beademd. Om 16.10 uur stoppen ze met het beademen. Mathijs wordt in L. haar armen gelegd en iedereen verlaat op ons drieën na de ziekenhuiskamer. 16.37 uur stopt Mathijs zijn ademhaling. Die beelden schieten mij zo'n dag wel vele malen door het hoofd. Net als vorige jaren zijn we op zijn sterfdag naar Drachten gegaan, naar Mathijs zijn graf. Oma en opa waren er ook. Evenals neef Sybren en Mathijs zijn vriendje Justin. Vandaag/zondag zijn wij naar Papendal geweest voor de aftrapbijeenkomst Alpe d’HuZes 2012. Het was er zeer druk. Maar zoals altijd liep het dankzij heel veel vrijwilligers (bij Alpe d’HuZes is alles vrijwillig!) gesmeerd. Na de bijeenkomst hebben we met het Mathijs Douwe Team nog even bijeen gezeten om met elkaar de laatste puntjes voor de Alpe d’HuZesweek door te spreken. Want over twee weken… zitten we nu al weer onderaan de Alp.