maandag 2 juni:
6 teamleden van het Buitenboys Mathijs Douwe Team zijn zondagavond gearriveerd en fietsen maandagochtend de camping op, uiteraard in tenue. Na een kop koffie en een plak cake vertrekken de mannen richting de Col d'Ornon. Niek gaat ook met hen mee. In gedachten was dat Bergje toch echt een stuk minder stijl, meldt hij vier uur later. 's Middags gaan Fredrieke en ik nog dezelfde Col op. Vooral om Fredrieke weer even te laten proeven aan het fietsen in de bergen. We spreken af, dat zij mag bepalen wanneer ze terug wil. Maar oei, daar krijg ik spijt van. Ze fietst super gemakkelijk omhoog en ik hou haar niet bij. Af en toe kijkt ze even achterom en zwaait even naar mij. We stijgen in no time best een heel eind. Als we in het plaatsje Ornon zijn vind ik het wel mooi geweest en besluiten we terug te gaan. Afdalen is altijd leuk. We fietsen nog even naar het plaatsje le Bourg d'Oison om een ijsje te scoren. In het plaatsje is het inmiddels al gezellig druk geworden, net als op de camping die ook vol begint te stromen.
Aan het einde van de middag komen de Buitenboys mannen nog even borrelen. Er is ook iemand bij die mee is voor de support, Renee. Ik kende hem niet, dacht ik, maar zijn stem.... Die had ik toch eerder gehoord? En ja hoor, wat blijkt: hij heeft als badmeester Mathijs het zwemmen geleerd! Jaren niet gezien, hoe bijzonder kan het zijn.
Dinsdag 3 juni:
Voor de ochtend hebben we ons als vrijwilliger voor de winkel. Het is niet zo druk, N. en ik moeten een toezicht houden en mensen helpen met zoeken naar shirtjes e.d. Fredrieke staat bij de pasafdeling, daar kunnen alle kledingstukken die te koop zijn gepast worden met pasmodellen en daar is het wel druk. Ze is weer een ervaring rijker :-)
's Middags lekker naar het zwembad. Maar een dag niet gefietst, nee dat kan eigenlijk niet. Aan het einde van de dag stap ik nog even op de fiets naar het plaatsje Allemond, zes km verderop. Het plaatsje ligt tegen een berg aan en helemaal boven in het dorp is een kerkje, dat is mijn doel. De kerk is open. Helaas zijn de kaarsjes op, maar kan ik gelukkig wel een berichtje in een schriftje schrijven over Mathijs.
Wat ik veel mensen, zeker de mensen die hier voor de eerste keer zijn, hoor zeggen is dat de sfeer zo bijzonder is. "Waarom kan het in Nederland niet zo zijn?" is dan de vraag die vervolgens wordt gesteld. En dat is zo bijzonder hier: die mooie sfeer, aardig zijn voor elkaar, verbonden voelen met elkaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten