Vandaag was het dan zover, de laatste grote bijeenkomst waarin werd afgeteld naar het moment 9 juni, de dag van de Alpe d'HuZes 2011. Het was weer overweldigend om met zoveel mensen die we straks allemaal op de Alp in Frankrijk tegen komen en allemaal voor het goede doel strijden in Arnhem bij elkaar te zijn.
Wat voel je dan? Een warm gevoel: met elkaar vechten tegen die vreselijke ziekte. Maar ook een gevoel van dankbaarheid: dat we daaraan ons steentje mogen en kunnen bijdragen. En een gevoel van trots.
Ik ben trots op:
- al die mensen die betrokken zijn bij Alpe d'HuZes, niet te vergeten de honderden vrijwilligers: top!
- al onze teamleden (vorig én dit jaar): de warme en enthousiaste betrokkenheid en inzet, de gezelligheid zoals vanmiddag in de tuin bij Mark en Annette: top!
- mijn man Niek: zelf zo ziek geweest (darmkanker). Vorig jaar en nu ook weer fanatiek aan het fietsen. Maar vooral ook zo gedreven met de Alpe d'HuZes bezig zijn om zoveel mogelijk geld in te zamelen voor KWF-kankerbestrijding: top!
- onze dochter Fredrieke: hoe ze zich na alles wat er is gebeurd in ons gezin staande heeft weten te houden en nu meedoet. 9 juni fietsen wij samen naar bocht 10, de bocht van haar broer die maar 10 jaar oud mocht worden. Vandaag was voor haar een hoogtepunt, ze kreeg eindelijk haar wielrennertenue. Want ze is net haar tante Jenny, het moet natuurlijk wel wat lijken. Top!
- onze zoon Mathijs: door hem zijn we geïnspireerd geraakt en ik ben er trots op, dat hij in allerlei plaatsen van het land op posters,op voetbaalvaantjes, in liedjes of op een andere manier bekend is. Zijn naam blijft genoemd: top!
En Mathijs: met jou in ons hart gaan we 9 juni op naar de top!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten