19 november eindelijk weer een keer heen en weer gefietst naar mijn werk in Amsterdam. Zoals eerder geschreven: doelstelling is dit de hele winter vol te houden. Al twee weken kwam het er niet van, iedere dag regen. Maar deze donderdag dan eindelijk toch een keer droog. Wel nieuwsgierig hoe het zou gaan. Inmiddels is het zowel 's ochtends als 's avonds donker als ik fiets, dus de vraag was of dat nou wel zo slim zou zijn. Anderzijds is het echter ook erg lekker om zo'n stuk te fietsen. En wel zo handig om een beetje in conditie te blijven.
Om 7.10 uur weg van huis. Al na een minuut of tien wordt het langzaam wat lichter. Expres niet op de racefiets gegaan, maar voor de 'bijfiets' (een oud karretje) gekozen. Al bij het Beatixpark blijkt dit een goede keus. Veel blad op de weg en nattigheid, dus erg glibberig, De bredere bandjes van de bijfiets zijn dan net iets veiliger. Door die brede bandjes en redelijk wat wind tegen gaat het allemaal wat langzamer. Je hebt – alles is psychologisch – op zo'n hybride fiets ook minder de neiging steeds hard(er) te willen fietsen. En zo kom ik na anderhalf uur minder bezweet dan voorheen aan op mijn werk in Amsterdam-centrum.
De terugweg om 17.15 uur start in het donker. Door Amsterdam zelf gaat het nog prima, maar daarna valt het snel tegen. Het is BEREdonker op de weg langs het Amsterdam-Rijnkanaal. Geen lantaarnpalen, alleen donkere bomen aan beide zijden. Nu maar hopen dat er niets op de weg ligt. Maar ook dat went en na een kilometer of drie begin ik het zelfs wel leuk te vinden zo'n stuk 'alleen op de wereld'. Maar de twijfel blijft ook, is het nou wel verstandig zonder enig zicht op de weg? Na een kilometer of vijftien moet ik over een parallelweg langs de A1 fietsen. De vorige keren bij daglicht vond ik dit al een rotstuk. Er rijden hier veel automobilisten die via deze sluiproute de file op de A1 proberen te omzeilen. En dan liefst harder dan 80 km (en geïrriteerd) over een weg zonder fietspad waar ik ook rij. Maar nu is het echt donker, hopen dat ze me wel zien.... Op een gegeven moment zie ik in de verte blauwe zwaailichten. Een ongeluk op de A1? Als ik na 3 km dichterbij kom blijkt het op de weg te zijn gebeurd waar ik zelf fiets. Eenmaal op de plaats van het ongeluk zie ik een fietser net op een brancard gesnoerd worden. De nek in een brace. In de berm naast hem, anderhalve meter van hem weg, zie ik een zwarte racefiets liggen. De wielen in stand 90 graden. En even verderop vier personenauto's in de berm. Wat er precies is gebeurd is onduidelijk, ik word door een aanwezige diender (terecht) gemaand door te rijden. De Hollandse Brug opfietsend hoor en zie ik (grote schijnwerper) de traumahelikopter aan komen vliegen en landen. Tien minuten later komt 'ie weer over. Ik weet genoeg, blijkbaar toch niet verstandig om zo deze winter in het donker door te fietsen. Het zal door-de-week toch echt de hometrainer moeten worden. En in het weekend dan maar naar buiten.
Zoals zaterdag (37 km).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten