Evaluatief moment

Vanmiddag nog een paar uurtjes over, mooi even de kans om nog een stuk te fietsen. Helaas was het weer even grijs als gisteren, maar gelukkig wel minder vochtig. Een 'rondje dijk' gemaakt: Lepelaarsplassen, de Dijk af richting Hollandse Brug, daarna Almere-Haven gevolgd door de Stichtse Brug. En toen weer op huis aan. Een 'ideaal' rondje dat ik al lang in mijn hoofd had. Maar het was er steeds niet van gekomen: te koud of te nat of te moe of vul maar in aan excuses die je kan bedenken.

Mooi tijd voor een 'evaluatief moment': hoe staat het met de voorbereidingen?

Check: na rit van 100 km gisteren vanochtend toch voorspoedig opgestaan

Check: bips voelt pijnlijk aan

Check: edele delen

BREAK! Tsja, dit is een taboe-onderwerp in wielerland. Wil er niet te veel over uitweiden, maar kreeg hier vandaag na 30 km (dus met gisteren meegeteld na zo'n 130 km) voor het eerst aardig last van. Zit daar natuurlijk toch maar de hele tijd opgekreukeld te wezen op zo'n zadel. Enige tijd geleden besmuikt zitten lachen over een stukje dat 3LY, een vrouwelijke mede-Alpe d'HuZesser die een heel leuk weblog bijhoudt had geschreven (http://3ly-goes-6.blogspot.com/2010/01/taboe-sferen.html ). “Nergens last van”, dacht ik smalend. Maar blijkbaar moet je meer de 100 km fietsen voordat het herkenbaar wordt. Is hier misschien een mannenwielrennerspraatgroep voor?

Check: rug blijkt het toch redelijk te houden

Check: in de benen nauwelijks last van spierpijn (belangrijk!)


De balans valt dus redelijk positief uit!

Dit concluderend bij Almere-Haven – waar ik eerdere keren altijd koers zette naar huis – maar even doorgezet en doorgereden naar de Stichtse Brug. Eenmaal vlak bij mijn huis staat er 44,3 km op de teller. Mmm, wat een nietszeggend getal. Vlees noch vis. Zeker na die mooie ronde 100 van gisteren. De bijfiets opnieuw de sporen gegeven en een rondje Leegwaterplas gedaan. 50,3 wijst de teller aan als ik afstap. Kijk, dát geeft een tevreden gevoel.