Controle

'De huidige praktijk kent bovendien de nodige overmedicalisering en vermijdbare zorg. Hierop is misschien nog wel het meest te besparen. Onderzoek wordt bijvoorbeeld vooral gedaan om de patiënt gerust te stellen, zegt Hermans. “Kijk maar naar kanker, daarbij wordt veel onderzoek gedaan zonder medische noodzaak. Een oncoloog vertelde mij eens dat 70 procent van zijn diagnostisch onderzoek eigenlijk medisch overbodig is. Daar schrik ik van, dan heb je het over aanzienlijke bedragen”.'

Dit is een (klein) citaat uit een interview met Dik Hermans, bestuursvoorzitter van het College voor Zorgverzekeringen. Het stond 5 december in dagblad Trouw. In het interview gaf hij aan op welke wijze forse besparingen in de zorg zijn te bereiken.

Ik was kwaad toen ik het las. En ik heb het interview dan ook bewaard. Weet die man wel waar die het over heeft, dacht ik.

Op dat moment had ik al weer een paar maanden last van mijn maag. September vorig jaar merkte ik dat er iets veranderde. Het rommelde 'intern' erg. Ik moest veel boeren en ik had 'pijntjes' in en rond mijn maag. Net in die periode moest ik naar de oncoloog voor de halfjaarlijkse controle. Er wordt dan bloed onderzocht en een echo van de lever gemaakt. De oncoloog gaf aan geen direct verband tussen mijn nieuwe klachten en de eerdere kanker te zien. Hij raadde mij aan met een maagzuurremmer te beginnen. De maagzuurremmer werkte aanvankelijk redelijk, maar zo eind november verergerden de klachten weer. Inderdaad, op dat moment las ik ook het interview met Hermans in Trouw. In overleg met de huisarts – de oncoloog gaat alleen over kanker, voor andere zaken moet je bij je huisarts zijn – overgeschakeld op een ander type maagzuurremmer. Maar ik vond het allemaal wel erg lang duren en werd steeds ongeruster. En ja, ik weet ook dat 'de vicieuze cirkel' hier een rol kan spelen. Daar hoef je geen psycholoog voor te zijn. Je maakt je ongerust, dat slaat op maag en darmen, je krijgt meer pijntjes en je wordt ongeruster. Etc , etc.

Begin april zat ik weer bij de huisarts. De maagklachten bleven aanhouden. Hij gaf aan dat hij het prima zou vinden om mij mijn verdere leven maagzuurremmers voor te schrijven, “maar dan wil ik wel weten wat de oorzaak van dat opborrelende maagzuur is”. Naar zijn mening zou er een inwendig maagonderzoek plaats moeten vinden. Dus ik, de patiënt, terug naar de oncoloog. Want inmiddels was het al weer een half jaar geleden dat ik daar was geweest, dus tijd voor een nieuwe controle. In het gesprek geeft de oncoloog opnieuw aan geen reden tot nader onderzoek te zien: “half Nederland slikt maagzuurremmers”. Maar inmiddels was het ook bijna een jaar geleden dat ik mijn laatste inwendige darmonderzoek had gehad. Op mijn uitdrukkelijk verzoek én met de argumentatie van de huisarts stemde mijn oncoloog ermee in dat gelijktijdig met het 'reguliere' darmonderzoek een maagonderzoek zou worden gedaan. Dat kan in één keer (totale behandeltijd 20 minuten) en als ik toch op de plank lig, waarom dan niet dat meteen meenemen? 'Twee voor de prijs van één', om het zo te zeggen

(tweede deel van dit verhaal volgende keer. En – voor de trouwe lezer – het verhaal heeft een happy end).