Zondag 27 december een rondje richting Almere Haven gefietst. Daar extra foldertjes bij de juffen van de oudemannengymnastiek achter gelaten voor op tafel in hun praktijk. Je weet nooit wat het oplevert. Over de dijk terug (35 km).
Maandag 28 december de dijk op richting Lelystad. Na 12 km zie ik op het talud van de dijk een klein hert staan. Bambi! Het beestje is blijkbaar door een gat in de hoge omheining van de Oostvaardersplassen gekropen. En nu kan het duidelijk niet meer terug en loopt rusteloos en schrikachtig langs het 2 meter hoge kilometerslange hek. Wat te doen? De fietser in mij roept dat het, alhoewel het heel zonnig is, niet slim is om nu ik zo bezweet ben lang stil te gaan staan. De verantwoordelijke dierenvriend roept dat ik niet door mag rijden. Het zal Bambi nooit lukken om weer terug te komen in de Oostvaardersplassen. Dat wordt straks in het donker geheid een wrede dood onder een auto.
Ships!
Zuchtend en mopperend de mobiel onder de vijf lagen kleding vandaan gehaald. Heb ik weer! Via 1850 de dierenambulance gebeld. Ik geef aan wat er aan de hand is maar ook dat ik het koud begin te krijgen. Ze beloven meteen in de auto te stappen. 30 minuten later stopt de ambulance op de dijk. De twee heren aanschouwen de situatie. Waarop redder 1 zegt: “we moeten een vangkleed uit de auto halen”. Waarna redder 2 aangeeft dat dat geen zin heeft. “Er zit ook nog een sloot tussen ons en het hert. Weliswaar ondiep, maar als we daar door heen zijn is dat beest al weer weggerend.” Redder 2 is duidelijk de baas. Ik krijg een vriendelijke hand en de heren stappen in de groen-witte ambulance.
…
Omgedraaid en naar de warme douche gereden, Een kort ritje, 24 km.
Dinsdag 29 november een nieuwe poging gedaan richting Lelystad te komen. Opnieuw koud – de autoruiten zijn nog aangevroren – maar wel zonnig. Gaat allemaal niet snel op m'n oude hybride fietsje (de racefiets staat op stal vanwege het vele zout op de weg), zo'n 23 km per uur. Een lang en saai stuk onder de Oostvaardersplassen langs. Besluit om mijzelf – het is inmiddels bijna 13.00 uur – in een mooi grand-café in het centrum van Lelystad te trakteren op warme chocomel.
Als er daar tenminste een grand-café is. Dit is de derde keer dat ik mij de laatste weken voorneem om echt naar het centrum van de hoofdstad van de jongste provincie van het land te fietsen. Maar opnieuw haal ik het niet want ik verdwaal hopeloos aan de rand van de stad. Daar wordt aan een rondweg gewerkt en alle fietsroutebordjes zijn of weg of spreken elkaar tegen. Na 15 minuten – ik krijg het koud en begin door het langzame fietsen af te koelen – geef ik de moed op om het centrum te vinden. Hopeloos hier. Voor me zie ik een uiterst verwaarloosd winkelcentrum waar ook een afhaalchinees met zo'n klein caravannetje staat. Ik bestel om warm te worden een loempia en een broodje Babi Pangang. “Twee euro”, zegt de verkoper. Ik denk nog: “dat is goedkoop”. Alle waar naar zijn geld blijkt al snel. De loempia is erg klein en nauwelijks gevuld. En het vlees van de babi-pangang is hard. Na drie happen is het broodje de vuilnisbak in gegaan. Nog wat hongerig op de fiets gestapt en over de dijk weer richting Almere. Wind nu achter, wat zon erbij. Maakt een hoop goed.Nieuwjaarsdag poging 4 ondernomen om het centrum van Lelystad te bereiken. Bij ons in de straat was de sneeuw wel weggesmolten, maar buiten de stad bleken de wegen toch nog echt wit en glad. Erg glad. Na 10 minuten maar weer de gebaande wegen opgezocht. Van mij mag de dooi wel komen ;-) . Nog wat rondgefietst rond de stad, maar dat verveelde toch al snel. 24 km. Op naar poging 5 ...
Ondertussen wel de 2000 gereden km 's gepasseerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten